Σγουρόμαλλο αγόρι φορεμένο την ευγένεια
άλλων καιρών στη καρδιά,
με πονεμένο το δάχτυλο της γραφής,
κει που το μολύβι συναντά τη σκέψη
και φτιάνει θύμησες για το μέλλον.
Αρμονική συνύπαρξη
αθώας καλοσύνης, αφτιασίδωτης,
αυθεντικά παιδικής.
Και ένα γλυκό σα μέλι δάκρυ
να στέκει στο μάγουλο
κάτου από τις κόγχες των ματιών
που μοναχά ομορφάδες θωρούν.
Ασπιλος άγγελος
ορθός με τη ρομφαία
καταγής παραδομένη
σε μια καλοσυνάτη ματιά,
ενάντια σε χέρια
που τη σκλαβιά χαιρετάν
του νου,
ατενίζοντας δήθεν τον αγέρα.
* προσωπικές σκέψεις από ένα γεγονός χτεσινοβραδυνό που μάλλον δεν αφορούν κανένα …… ή όχι……. δεν ξέρω.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ http://anorthografies.net/archives/2434
Η Φωτογραφία από http://maniacreations.blogspot.gr/2010_09_05_archive.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου