Σαν μεθυσμένη πόρνη βολτάρει η νύχτα
τρομαγμένη και αμακιγιάριστη βλαστημάει ,
κρατάει αγκαζέ τη ζωή ανάσκελη ξεμαλλιασμένη και την σέρνει
κάνουνε πιάτσα μαζί στο πεζοδρόμιο της θλίψης .
Ένα τσιγάρο ποδοπατημένο στην άσφαλτο .
Ένα κορίτσι γυμνό .
Πόσο πάει ;
πόσο ;
Μια βιτρίνα παραβιασμένη , σπασμένη .
Φώτα χλωμά .
Η πόλη άδεια , νεκρή .
Στα σκουπίδια και στα συντρίμμια οι άστεγοι αναστενάζουν .
Ερήμωσε το μέσα μας …
Βροχή από θλίψη.
Βροχή από απόγνωση.
Βροχή από αίμα .
Βροχή ...
Νυχτερινά βήματα ασταθή και μετέωρα .
ένας επαίτης άνεμος αδιάκοπα αιμορραγεί ,
έμεινε ένα αποτύπωμα σταχτί , μουντό στον τοίχο
ίδιο με την ασχήμια των αστών .
Το αίμα άναρχα κυλάει και γράφει ανορθόγραφα
την λέξη κατοχή και ανελευθερία στην άσφαλτο …
Νυχτώνει εντός μου …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου