Μαγειρεύεις ενοχές .
Στήνεις ενέδρες .
Απλώνεις συρματοπλέγματα .
Διπλοκλειδώνεις τις πόρτες .
Κατεβάζεις τον γενικό .
Φυλακίζεις το φώς .
Βάζεις μαύρο μαντήλι στον ήλιο .
Κάνεις απεργία διαρκείας στα ζητήματα καρδιάς .
Μαχαιρώνεις πισώπλατα τις νύχτες .
Μάτωσες και το φεγγάρι ακόμα απόψε .
Ρίχνεις μολότωφ στα αγριολούλουδα .
αλυσοδένεις την θάλασσα .
Κόβεις όλους τους δρόμους .
Αγνοείς εκείνο το γιασεμί .
Γέμισες τον έρωτα σταυρούς ... με μάτωσες .
Κρύβεσαι πίσω από τις σκιές της δικής σου ενοχής .
Παγιδεύεις το συναίσθημα .
Φιμώνεις τις λέξεις .
Σε βασανίζεις , σε εξορίζεις , σε καταδικάζεις σε θάνατο .
Σε ισόβια ασφυξία ψυχής .
Για να ΜΗ συναντηθούμε .
ΣΕ ΜΙΣΩ .
Εκείνο το μαντήλι ...
Εκείνο λέω ....... που μου έδεσες στα μάτια .....
Εγώ στο χάρισα ;;;
Santina konstantinidou
Ανθρώπινη. Αληθινή , δηλαδή....
ΑπάντησηΔιαγραφή