Που χάθηκε τ'απείθαρχο
γέλιο των ανθρώπων;
Στέκεται ανήλιαγο,
στις όχθες κάποιων,δρόμων;
Σε μάτια αντιφεγγίζεται
σε παιδικά χειλάκια,
βγαίνει και να!στολίζεται,
αθώα περιστεράκια.
Της περιστέρας η χαρά
που τηνε καταπίνει,
ντύθηκε μαύρα,αντί λευκά
έγιν΄ η χαρά οργή,καμίνι.
Και το τραγούδι έπαψε
να λέει στα βλαστάρια,
τον στεναγμό της έζεψε
τα δάκρυα της έκανε χοντρά,χοντρά ριχτάρια.
,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου