Η μνήμη του χθες σήμερα,
σκέψεις παράλληλα πουλιά
στον αέρα,
κάθε μέρα
σκηνοθεσία ,προβολή
κι ένα σπασμένο ρόδι.
Μια στιγμή
σε μια μεταφερόμενη
πτυσσόμενη καρέκλα
που αλλάζει αγκαλιές
σπάζοντας ρόδα.
Και να αναρωτιέμαι
αν πρέπει να αλλάξω
τις μετέωρες προβολές
ή να παραμείνω στη χώρα
που γυρισμό δεν 'εχει,
του εαυτού μου.
Ντίνα
1/1/2014.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου