 |
| Φωτογραφία - caras ionut |
Την ποίηση αγαπώ,
στην προσευχή της γιαγιάς
στο εικονοστάσι,
στο ασήμαντο σκουπίδι
που έγινε δώρο,
στο μικρό άγγιγμα του ποδιού
στο μετρό.
Στα χαμηλά φώτα
που δεν αναγνωρίζονται πρόσωπα
μα μόνο αισθήσεις.
Στο χάος και στα άστρα,
στο ζουμερό μήλο
που δάγκωσα,
σε όσα γνωρίζω πως δε ξέρω.
Την ποίηση αγαπώ
που το κλουβί ανοίγει
και αφήνει ελεύθερα πουλιά
να ταξιδέψουν.
Ντίνα.
6/1/2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου