ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΣΙΩΜΟΣ "ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ"

 

ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ

Να το θυμάσαι αν βρεθείς σε νοσταλγία

Αδιαμαρτύρητα , στυγνά βασανιστώ

Απ' την αβάσταχτη ,μεγάλη απουσία

Στιγμές που χάρισες θα τις ξανα- σκεφτώ

Θα σ' ονειρεύομαι γλυκιά σαν τ' αεράκι

Που' χει ηχώ της ηδονής τους στεναγμούς

Να ξαναβρώ της παρεούλας τ' ονειράκι

Πάνω σε θάλασσες πετώντας κι' ουρανούς.

Με κυριαρχεί σαν σε θυμάμαι νοσταλγία

Μες στο δικό μου το καβούκι θα κλειστώ

Κλεισμένος λήθης, φανερής αδυναμίας

Στης φαντασίας μυστικά θα λικνιστώ.

Θα θυμηθώ κάθε φιλί σου , κάθε χάδι

Στης αγκαλιάς σου τη φωτιά τον κορεσμό

Μετά τον έρωτα που στύβει και κοχλάζει

Και ευλογεί της παραζάλης πειρασμό.

Να νιώσω πάντοτε δεν ήξερα στο κλάμα

Της αμαρτίας καρδιοχτύπι ή της χαράς

Στέγνωνα δάκρυα και παράπονα αντάμα

Χωρίς να ξέρω τη δική τους διαφορά.

Κι' όταν βρεθείς σαν λαμπερός ήλιος θα σβήσεις

Κάθε σκιά θα πάρει σάρκα και οστά

Νωπές, απτές και ζωντανές οι αναμνήσεις

Αληθινές και φωτεινές, εκεί μπροστά.

Λευτέρης Σιώμος Κ/69.δ π.g.