Η ζωή αλυχτά για λίγο φως
συνθλίβει το κατεστημένο .
Σπιλωμένη απ' την ανυπαρξία
διανυκτερεύει στα σκοτάδια .
Η λιτανεία των συμβιβασμένων
προχωρά μέσα απ'τα συντρίμια,
ικετεύει για ένα ηλιοβασίλεμα,
για την επιστροφή των χαμόγελων
στις παρυφές των χειλιών .
Μια συστάδα ανέμων
ανακινεί τους χτύπους
μιας καρδιάς ευάλωτης .
Το δέρμα σου αντιστέκεται ελάχιστα,
όταν ήρθε η αυγή αφουγκραστήκαμε
την εκκωφαντική ηχώ των πόθων.
Μια παύση μικρή.....
δεν ξέρω αν θέλω να είμαι
η παρηγοριά σου....
άραγε κάποτε...
θα το συνηθίσω ;
Carpe .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου