Πουλάμε κομμάτια της ψυχής μας σε εφήμερους σατανάδες σε τιμή ευκαιρίας,
και έχουμε το θράσος να το βαφτίζουμε «ευτυχία».
Με την ενδυμασία του «σύγχρονου ανθρώπου» παρελαύνουμε μπροστά στην
δυστυχία, μα η συνείδηση ξεπουλήθηκε στα
παζάρια εκείνων, που ύψωσαν τα τείχη που μας χωρίζουν!
Η σιωπή από χρυσός, έγινε αλυσίδα στον λαιμό και το μπλε της θάλασσας, μόνο
γαλήνη δεν χαρίζει!
Βλέπεις θυμάμαι ένα παιδί, έπαιζε στα κύματα της, μα το παιχνίδι αγρίεψε και το
παιδί δεν βρήκε τον δρόμο για το σπίτι.
Όμως ξημέρωσε άλλη μέρα!
Εμπρός σύγχρονε άνθρωπε αυτού του νεκροταφείου, βγες έξω και ζήσε στην
βουβή σου πολιτεία!
Αγκάλιασε το γκρίζο που σου πλάσαραν για ζωή και μην σκας, όλο και κάποιος
θα βρεθεί να σώσει το παιδί!
Αντωνιάδου Σοφία Άννα
από http://cristinafaleroni.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου