ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΑΡΣΑΜΠΑ "14 ΜΙΚΡΑ ΚΑΙ ΛΥΠΗΜΕΝΑ"

Πίνακας: Vilhelm Hammershoi

Μου πήρε τα μισά μου χρόνια
για ν’ αγαπήσω τη ζωή.
Στα άλλα μισά μου προσπαθώ
ν’ αποδεχτώ το θάνατο.

※

Τότε θυμάμαι
πολλά πράγματα με ταπείνωναν.
Τώρα ποια ταπείνωση;
Έμαθα το μεγάλο μυστικό.
Να ’μαι παρούσα-απούσα δίπλα τους.

※

Μη με πιέζεις τόσο πολύ
να φέγγω εγώ
ενώ εσύ αφήνεσαι να σκοτεινιάζεις.
Δε θέλω να είμαι Αγία.
Καταλαβαίνεις;
Θέλω να είμαι άνθρωπος,
θέλω να είσαι άνθρωπος!

※

Κοιτάζω…
τα χνάρια του χρόνου
χαραγμένα πάνω σου ..
Έχει μια θλίψη λεπτή
η μαραμένη ομορφιά!
Όμως την Ομορφιά που σβήνει
δεν την μοιρολογούμε!
Υπήρξε και έλαμψε.
Κι όπως όταν κοιτάζουμε τη Δύση τρυφερά,
απλά την αποχαιρετούμε.

※

Νανουρίζουμε τη δυστυχία μας
γράφοντας ποιήματα.
Μα εκείνη καταφέρνει μόνο
να λαγοκοιμάται!

※

Κουκίδες μες στην άβυσσο
και δεν νοιώθουμε ίλιγγο .
Αυτό δεν είναι θαύμα;
Βλέπεις είναι σωτήριο πράγμα
η έλλειψη επίγνωσης.
Έρχονται όμως στιγμές
που αυτή η γνώση έρχεται
βαριά κι ασήκωτη στους ώμους μας!

※

Μα εγώ τον άλλο τον καρτερώ
να έρθει στη σιωπή μου.
Εκεί που χωρίς καλύπτρες
μέσα στην άλλη μου ζωή
στην ιερή μου ησυχία
ακόμα περιμένω.

※

Κι αν ήταν αυτά που επιθυμήσαμε να τα έχουμε
θα έπρεπε να μας έχουν χαριστεί εκατό ζωές!

※

Η ζωή μερικές φορές μου φάνηκε
σαν απάνθρωπο βασανιστήριο
όπου τεντώνεις ένα παιδί
να φτάσει δια της βίας στο μπόι του ενήλικα..

※

Η ποίηση όπως κι ο έρωτας
ζητάει να τα χάσεις όλα
για να σε φέρει στη μεγάλη εκστατική σιγή.

※

Κι αν είναι να φωτίσει κανείς κάποιους
πρέπει να αυτοπυρποληθεί
μπροστά στα μάτια τους.

※

ΟΙ αθώοι κουβαλάνε
στην καρδιά τους ένα λυγμό
κι ένα παράπονο, ένα γιατί…
για το άδικο του κόσμου.

※

Υπάρχουν ώρες που ούτε η ποίηση
είναι ικανή να με παρηγορήσει.
Η ψυχή αν και περίλυπη όμως
μπορεί να σκύβει το κεφάλι
μπροστά στο ακατανόητο!

※

Όμως κορίτσια κι αγόρια Απριλιάτικα
πάντα θ’ αναρριχώνται στις πλαγιές της Άνοιξής τους
για ν’ αγναντέψουν ευοίωνους μελλούμενους καιρούς!

Κ.Κ.