Απροσδιόριστη αναμονή
κι ο χρόνος γλιστρά
άμμος μέσα απ' την παλάμη.
Στη συστολή της ψυχής
αμυντικό τείχος υψώνεις
το βλέμμα του κακού
να μην σε ανταμώσει .
Το άρωμα της αγάπης
κοντά σου με κρατά
σιωπηλά περιμένοντας
το λιώσιμο των πάγων .
Ατέλειωτη η νύχτα
δίχως τη σκιά σου ,
σκόνταψε το φως
στ΄ακαθόριστα "πρέπει"
στ' ανυπέρβλητα "γιατί" .
Όταν την αυγή συναντήσεις,
να ξέρεις θα είμαι εκεί
αναζητώντας γλυκά
ένα μόνο άγγιγμά σου . . .
ΑΘΗΝΑ 06--03--2020
ΑΥΛΩΝΙΤΗΣ ΣΠΥΡΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου