Βασίλης Αυλωνίτης (1 Ιανουαρίου 1904 - 10 Μαρτίου 1970)

Ο Βασίλης Αυλωνίτης (1 Ιανουαρίου 1904 - 10 Μαρτίου 1970) ήταν Έλληνας ηθοποιός.

Γεννήθηκε την 1 Ιανουαρίου του 1904 και μεγάλωσε στο Θησείο. Ήταν το δεύτερο αγόρι (μετά τον Αντώνη) του Αλέξανδρου και της Κωνσταντίνας (Ντίνας). Ο πατέρας του εγκατέλειψε την οικογένεια και έτσι πριν ακόμα τελειώσει το δημοτικό, αναγκάστηκε να δουλέψει σε διάφορες δουλειές, για να βοηθήσει την μητέρα του οικονομικά. Περιστασιακά δούλεψε και στο θέατρο «‘Εντεν», σαν βοηθός σκηνογράφου, όπου και πρωτοεμφανίστηκε το 1924 στην οπερέτα του Ν. Χατζηαποστόλου «Το κορίτσι της γειτονιάς» ύστερα από προτροπή του θεατρικού επιχειρηματία Θόδωρου Σκούρα. Την ίδια χρονιά, εμφανίστηκε επίσημα ως ηθοποιός στον θίασο της Ελένης Ζαφειρίου στην παράσταση «Ερωτικές γκάφες». Στη συνέχεια συνεργάστηκε με διάφορους θιάσους σε οπερέτες και κωμωδίες, μέχρι το 1928, οπότε και στράφηκε προς την επιθεώρηση επικεφαλής δικού του θιάσου που τον είχε ονομάσει «Κρίνονα». Συνολικά πρωταγωνίστησε ή εμφανίστηκε σε μικρότερους ρόλους σε 75 ταινίες.Χαρακτηριστικά του ταλέντου του ήταν οι αυτοσχεδιασμοί και οι γκριμάτσες του (ή μούτα του όπως λένε στο θέατρο).

Ενστικτώδης, πηγαίος και πληθωρικός, ο Βασίλης Αυλωνίτης ήταν από τους ηθοποιούς που στήριξαν την επιθεώρηση και τον κινηματογράφο. Εμβληματική φυσιογνωμία του ελληνικού κινηματογράφου στις δεκαετίες του 1950 και του 1960, πληθωρικός στις αντιδράσεις του, φιγούρα στέρεη και χαρακτηριστική, ομόρφυνε με την παρουσία του ταινίες όπως το Εισπρακτοράκι, Μια ζωή την έχουμε, Το αμαξάκι, Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο, Οι γαμπροί της Ευτυχίας κ.ά. Στη 45χρονη πορεία του υπηρέτησε με συνέπεια και αφοσίωση όλα τα είδη του θεάτρου (οπερέτα, επιθεώρηση, μουσική κωμωδία και πρόζα).

Προσωπική ζωή

Ο Αυλωνίτης νυμφεύθηκε μία Ελληνίδα, την Πόπη, την οποία εγκατέλειψε όταν ερωτεύθηκε παράφορα μία θαυμάστριά του. Με αυτή, ταξίδεψε στη Γαλλία, όπου γνώρισε μία Γαλλίδα με το όνομα Γιογιό. Νυμφεύθηκε τη Γιογιό, και απέκτησε μαζί της δύο παιδιά, τον Γιάννη και την Ελένη.Ένα μεγάλο πάθος του ήταν τα στοιχήματα στον ιππόδρομο, κάτι που τον έφερνε συχνά σε τόσο δύσκολη οικονομική κατάσταση, ώστε να αναγκάζεται να παίζει σε δευτερεύοντες ρόλους.

Επεισόδιο

Στις 22 Αύγουστου του 1931, παραλίγο να τον σκοτώσει σφαίρα από θερμόαιμο οπαδό ομάδας φιλελευθέρων, "Βενιζελικών", που εισέβαλε στο θέατρο όταν έπαιζε τότε στην επιθεώρηση "Κατεργάρα" και άρχισαν να πυροβολούν θεωρώντας ότι σατιριζόταν ο τότε πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος. Από την εισβολή αυτή τραυματίσθηκαν κάποιοι θεατές ενώ σκοτώθηκε ο τεχνικός του θεάτρου Παναγιώτης Μωραΐτης. Στη συνέχεια από τις ανακρίσεις που ακολούθησαν θεωρήθηκε ότι υπαίτια ήταν η σάτιρα και όχι οι δράστες. Δύο από τους δράστες συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν, ενώ ως ηθικός αυτουργός θεωρήθηκε ο Παύλος Γύπαρης, ο οποίος υπήρξε καθοδηγητής και στη δολοφονία του Ίωνα Δραγούμη 12 χρόνια νωρίτερα. Τότε εκδόθηκε και ο γνωστός νόμος "περί Τύπου" που περιελάμβανε και το θέατρο στην επακόλουθη λογοκρισία. Ο ίδιος μέχρι το τέλος της ζωής του έφερε το βάρος ότι ήταν η αφορμή για αυτόν τον θάνατο και είχε δηλώσει: «Θα περάσουν πολλά χρόνια για να βγω σε αθηναϊκή σκηνή».

Ένα άλλο επεισόδιο υπήρξε τέλη του 1956, όταν η Αρχιεπισκοπή άσκησε λογοκρισία στο έργο «Η προσευχή του ταπεινού» που παιζόταν στο θέατρο «Ακροπόλ». Τελικά το έργο διασκευάστηκε και οι παραστάσεις συνεχίστηκαν.

Επιθεωρήσεις

Το 1934 συμμετείχε σε επιθεωρήσεις του θεάτρου Περοκέ, ενώ νωρίτερα έκανε δικό του θίασο. Την περίοδο του '40 σχημάτισε θίασο με τον Κυριάκο Μαυρέα και ερμήνευσε το στρατιώτη Πολυχρόνη Περονόσπορο στο ηθογραφικό χρονικό Από την Αλβανία στο Ρίμινι. Υπήρξε για πολλά χρόνια βασικό στέλεχος των επιθεωρησιακών θιάσων του θεάτρου Ακροπόλ και διετέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής του την χρονική περίοδο 1956 έως 1961. Από 1962 έως το 1965, είχε σημαντικές συνεργασίες με τον Νίκο Ρίζο και την Γ. Βασιλειάδου, περιοδεύουν στην Ελλάδα και τη Γερμανία, αλλά λόγοι υγείας τον αναγκάζουν να διακόψει. Ο τελευταίος του θίασος συγκροτήθηκε με τον Κώστα Χατζηχρήστο, την περίοδο 1967 έως 1968, όπου και πάλι η συνεργασία διακόπτεται για λόγους υγείας.Μαζί περιόδευσαν σε πολλές επαρχιακές πόλεις, αλλά λόγοι υγείας τον ανάγκασαν να διακόψει την περιοδεία. Υπηρέτησε με συνέπεια και αφοσίωση όλα τα είδη του θεάτρου.

Κινηματογράφος

Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε το 1929 στην ταινία του Αχιλλέα Μαδρά, «Μαρία Πενταγιώτισσα». Καθιερώθηκε όμως κινηματογραφικά το 1955, με την ταινία «Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο» στην οποία ο Φίνος δεν τον ήθελε επειδή είχε παίξει σε πολλές ταινίες δεύτερης διαλογής και πίστευε ότι είχε πληγεί το προφίλ του, αλλά πρωταγωνίστησε μετά από μεγάλη επιμονή του Αλ. Σακελλάριου. Η ταινία είχε τόσο μεγάλη επιτυχία ώστε το 1957 δόθηκε και συνέχεια με την ταινία «Λατέρνα, φτώχεια και γαρύφαλλο».Ακολούθησαν δεκάδες άλλες έως το 1970, όπως Η αριστοκράτισσα κι ο αλήτης, όπου εμφανίστηκε στον τελευταίο ρόλο της ζωής του.Ο ίδιος είχε δει λίγες από τις ταινίες του και είπε κάποτε σε συνέντευξη που είχε δώσει στον Δημήτρη Λυμπερόπουλο ότι: «Δημητράκη, θα τις δω στον άλλο κόσμο, όπου, δεν μπορεί, κάποιος Εβραίος ή Έλληνας θα έχει στήσει σινεμά».

Θάνατος

Ο Βασίλης Αυλωνίτης υπέφερε από χρόνια βρογχίτιδα, η οποία εξελίχθηκε σε βρογχοπνευμονία και στις 10 Μαρτίου του 1970 άφησε την τελευταία του πνοή στα 66 του χρόνια, λίγες μέρες μετά την ολοκλήρωση της ταινίας Η αριστοκράτισσα κι ο αλήτης. Κηδεύτηκε στο Β' Νεκροταφείο των Πατησίων και σήμερα τα οστά του βρίσκονται σε οστεοφυλάκιο του κοιμητηρίου.

Φιλμογραφία

Κινηματογράφος

Έτος	Τίτλος	Ρόλος
1929	Μαρία Πενταγιώτισσα Το λιμάνι των δακρύων	Μάρκος Μπότσαρης ---
1945	Διπλή θυσία	στρατιώτης
1952	Ο άλλος	Μπάμπης
1954	Χαρούμενο ξεκίνημα Η ωραία των Αθηνών	Ανδρόνικος Σοφρας Ζάχος
1955	Γλέντι, λεφτά και αγάπη Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο	Λαυρέντης Παυλάρας, λατερνατζής
1956	Η καφετζού	Νικήτας
1957	Το αμαξάκι Έχει θείο το κορίτσι Κατά λάθος μπαμπάς Της νύχτας τα καμώματα Μπαρμπα-Γιάννης ο κανατάς Λατέρνα, φτώχεια και γαρύφαλλο	--- Θείος Τζιμ Κοσμάς Βαγγέλης, αστυνόμος Μπαρμπα-Γιάννης
1958	Ο λεφτάς Το εισπρακτοράκι Μια ζωή την έχουμε Μακριά από τον κόσμο Ο τζίτζικας και ο μέρμηγκας Τέσσερις νύφες και ένας γαμπρός	Θεοδώσης Μέντικας --- Χαράλαμπος Μπαζούκας Ισίδωρος Λούλης Προκόπης
1959	Σαρακατσάνισσα Ο θησαυρός του μακαρίτη	--- Νεόκοσμος
1960	Το αγρίμι Αγαπούλα μου Καλημέρα Αθήνα Η κυρία δήμαρχος Η Χιονάτη και τα 7 γεροντοπαλίκαρα	Παντελής Θάνος Μενέλαος Στασινόπουλος Ανάργυρος Προκόπης Ευστάθιος Αλεξάνδρου
1961	Το έξυπνο πουλί Μάνα μου τον αγάπησα Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα κι ο κοντός	Θανάσης Μίχος --- Κλέαρχος Ζουγκαλάς
1962	Πεζοδρόμιο Το καρπουζάκι Κορόιδο γαμπρέ Όταν λείπει η γάτα Τέρμα τα δίφραγκα Έξυπνοι και κορόιδα Γαμπρός για κλάματα Οι γαμπροί της Ευτυχίας Η Ελληνίδα και ο έρωτας Ο Μιχαλιός του 14ου συντάγματος	--- Θωμάς Διαμαντής Σαραντόπουλος Λουκάς, οδηγός Αγησίλαος Πελοπίδας Βασίλης Βαγγέλης Ταρνιάτης Βασίλης Δήμος Καραδήμος
1963	Τρίτη και 13 ΨευτοΘόδωρος Το τεμπελόσκυλο Αγάπησα και πόνεσα Λενιώ η βοσκοπούλα Ένας βλάκας με πατέντα Ο ανιψιός μου ο Μανώλης Μικροί και μεγάλοι εν δράσει Ο Θύμιος στη χώρα του γέλιου	Ιπποδρομιάκιας Θόδωρος Εργοστασιάρχης Νώντας Χρόνης δήμαρχος Παπακάτσικας Καραντουλμπάνης Τέλης Κοντόχοντρος
1964	Η Σωφερίνα Ο λαγοπόδαρος Οι προικοθήρες Πικρή μου αγάπη Ο παράς και ο φουκαράς Ήταν όλοι τους κορόιδα Άλλος για το εκατομμύριο Ο Γιάννης τα έκανε θάλασσα Τρία κορίτσια από το Αμέρικα Μια εβδομάδα στον Παράδεισο	Σπανοβαγγελοδημήτρης Ανδρέας Προκόπης Θωμάς Κύριος Παναγάκος Γιάνγκος Σουσάμης Μπάμπης Κώστας Χαρίλαος Στούρος Τζον Αλεξάντερ
1965	Δύσκολοι δρόμοι Τα δίχτυα της ντροπής Και οι 14 ήταν υπέροχοι Ένα έξυπνο, έξυπνο μούτρο	Στράτος Καντήλας Αντρέας Πότης
1966	Διπλοπενιές Ησαΐα χόρευε Φίφης ο ακτύπητος Σκλάβοι της μοίρας Η αδερφή μου θέλει ξύλο Έχω δικαίωμα να σε αγαπώ Ο μπαμπάς μου ο τεντιμπόυς Ο Μελέτης στην άμεσο δράση Πονηρός πράκτωρ Καραγκιόζης	Μπουζουξής Ησαΐας Πανάγος Γρηγόρης μεσίτης Μπακατσόλας Βαρλεντής Κλέαρχος Μπαρμπαγιώργος
1967	Σήκω χόρεψε συρτάκι	Προκόπης
1968	Ο πεθερόπληκτος Τόσα όνειρα στους δρόμους	Θεόφραστος Σουβλατζής
1969	Η αρχόντισσα του λιμανιού Φοβάται ο Γιάννης το θεριό Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του Τα κορόιδα, η βαλίτσα μου κι εγώ	Παντελής Θοδωρής Βλάσης Στελλάκης
1970	Η αριστοκράτισσα κι ο αλήτης	Στράτος

Θέατρο

Έτος	Τίτλος
1924	Το κορίτσι της γειτονιάς Ερωτικές γκάφες
1930	Λοβιτούρα
1940	Παύσατε πυρ Οι κωμωδίες της ζωής
1944	Πρίγκηψ Μουρούζης
1945	Αλβανία Ρίμινι Μπλε και άσπρο Χαρούμενες ώρες
1947	Να τι θέλει ο λαός
1951	Γαλανός ουρανός Σκάνδαλα γυναικών
1952	Να τι θα πει Αθήνα Βασίλισσα της νύχτας
1953	Κοντή φούστα 30 το δολλάριο Χρυσά κουτάλια
1955	Τζώνηδες και καουμπόυ
1958	Χειμώνας στην Αθήνα
1960	Κάθε καρυδιάς καρύδι Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο Κοντός
1962	Κάτω οι γυναίκες
1964	Πέντε λεπτά από την Ομόνοια
1966	Βρε που πάμε Λαγοί με πετραχήλια

Εκπομπές

Έτος	Τίτλος	Κανάλι
1969	Αλάτι και πιπέρι	ΤΕΔ

https://el.wikipedia.org/