Στα βράχια της σιωπής
η ζωή κατρακυλά και φθείρεται.
Υποθηκεύουμε τις κηλίδες του αίματός μας
για να κρατήσουμε τα ανθισμένα ροδοπέταλα.
Κουβάλαμε το χρόνο
ξοδεύοντας την άμμο του
σ'έναν χορό αλλόκοτο
με τις Σειρήνες
που μας καλούν ακόμα.
Τα βήματα μας χάθηκαν
μέσα στο θρόϊσμα του χιονιά.
Μια διαδρομή ζωής που σημαδεύτηκε
με φεγγάρια λαβωμένα
απ'τη βαλίστρα της νύχτας.
Ταξιδεύουμε ακόμα με την ελπίδα
πως θα αγγίξουμε έναν ορίζοντα
να καθηλώνει τις σιωπές
που κάθε τόσο,μέσα στο χρόνο
σπαράζουν τις ζωές μας
πάνω στα απόκρημνα βράχια τους.
Carpe.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου