Η γιαγιά μου η Κούλα (εκ του Βασιλική... Βασιλικούλα κλπ) ήταν μοδίστρα ζηλευτή!!! Τη θυμάμαι, όταν έραβε, πάντα να τραγουδά όλο κέφι τη μοδιστρούλα τη ναζιάρα ...
Θα πρέπει να ήμουν γύρω στα επτά, όταν μου είχε ράψει μια κάπα ...μα τι κάπα ήταν αυτή!!!! Ντουμπλ φας... Απ τη μια κόκκινη κι απ' την άλλη μπεζ !! Παρόλο που είχα ενθουσιαστεί με την ...πρωτοποριακή, άξια για δίπλωμα ευρεσιτεχνίας ιδέα της γιαγιάς μου (έτσι νόμιζα τότε), το ρούχο "δύο σε ένα", δε θυμάμαι ποτέ να το φορώ στη beige εκδοχή του! Φορούσα πάντα την κάπα μου απ την κόκκινη πλευρά, μιας και εκτός του ότι σύμφωνα με τη μανούλα μου, μου ..."έπρεπε" το χρώμα όντας μελαχρινή (το οποίο σημαίνει μου ταίριαζε ..μου πήγαινε), εμένα μου άρεσε να παριστάνω τη σύγχρονη κοκκινοσκουφίτσα και κάθε φορά που η μαμά έφτιαχνε "λαχανόπιτα" (ουδεμία διαφορά με τη γνωστή σε όλους χορτόπιτα, παρά μόνο κατ όνομα), μου βαζε μερικά κομμάτια στο καλαθάκι (καλά, μπορεί και ταπεράκι ...δεν παίρνω και όρκο), φόραγα την κόκκινη κάπα μου και πήγαινα στην άλλη μου γιαγιά τη ...Γιουργίτσα στην οποία χρωστώ όχι την κάπα, αλλά το όνομα!! Αδικο θα μου πείτε άλλη να μου ράβει την κάπα και σε άλλη να πάω το φαΐ, ωστόσο η γιαγιά η Κούλα έπεφτε κομματάκι μακριά...
Μια φορά στο δρόμο μου για το σπίτι της γιαγιάς, από τη Φλεγίου στη Φειδίου, εκεί στη γέφυρα του Ληθαίου και πίσω απ την εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου όπου οι φυλλωσιές πυκνώνουν, συνάντησα τον κακό το λύκο.. τουλάχιστο έτσι νόμιζα !!!
Mεταβολή δίχως δεύτερη σκέψη και η γιαγιά να περιμένει! Δεν πήγα όμως σπίτι, παρά στάθηκα στην εκκλησία να προσευχηθώ για να γλιτώσω απ' τα δόντια του κακού λύκου! Τελικά οι προσευχές μου εισακούστηκαν, Ο "λύκος" προσπέρασε αδιάφορα κι εγώ κατάφερα να φέρω εις πέρας την αποστολή μου!
Σήμερα πάω γυρεύοντας, αφού πού με χάνεις πού με βρίσκεις ...κόβω δρόμο μέσα απ' το δάσος παρασυρμένη απ την ομορφιά του και αψηφώντας τον κίνδυνο!
Στη φωτογραφία : στο sequel της κοκκινοσκουφίτσας, που δε φοβάται πια τον κακό το λύκο!!!
Γωγώ Κοιλούκου
Παραμυθένιο!
ΑπάντησηΔιαγραφή