The Scream by Edvard Munch
Στο μισοσκόταδο ψηλαφώ τις πληγές μου,
προσμένω την κυοφορούμενη καταιγίδα
μα ντύνομαι τον μανδύα της λήθης και προχωρώ .
Αδυνατώ ν' αντικρίσω το πρόσωπο της ντροπής,
τη σκουριασμένη αθωότητα της κοινωνίας
στην ερήμωση κάθε ηθικής αξίας .
Αιμορραγούν οι στίχοι για την ατεκμηρίωτη ενοχή ,
για την ουτοπία του κόσμου της υποταγής
που τον κυρίευσε , άοπλος κατακτητής η μοναξιά.
Στη διασταύρωση των αιώνων αναιμικά υπάρχω,
μα οι Ερινύες , σαν πυρακτωμένοι μετεωρίτες,
την αχαμνή σάρκα μου κομματιάζουν .
Στρέφω επιδεικτικά αλλού το βλέμμα
μη συναντήσω την ματιά τού ετοιμοθάνατου
την όψη τού αυτόχειρα πριν δοθεί στο κενό .
Μα όσο κι αν ανασταίνω Θεούς και δαίμονες ,
αδυνατώ να συλλέγω αμέριμνος κοχύλια
δίπλα στον πνιγμένο , νεκρό μετανάστη.
Τούτη την άστοχη ώρα κραυγή απόγνωσης
ξεπερνά κάθε ζωώδες ένστικτό μου .
Φωνάζω, μ' απαντά η σιωπή ! Φοβάμαι . . .
ΑΘΗΝΑ 23 -- 12 -- 2018
ΑΥΛΩΝΙΤΗΣ ΣΠΥΡΟΣ
προσμένω την κυοφορούμενη καταιγίδα
μα ντύνομαι τον μανδύα της λήθης και προχωρώ .
Αδυνατώ ν' αντικρίσω το πρόσωπο της ντροπής,
τη σκουριασμένη αθωότητα της κοινωνίας
στην ερήμωση κάθε ηθικής αξίας .
Αιμορραγούν οι στίχοι για την ατεκμηρίωτη ενοχή ,
για την ουτοπία του κόσμου της υποταγής
που τον κυρίευσε , άοπλος κατακτητής η μοναξιά.
Στη διασταύρωση των αιώνων αναιμικά υπάρχω,
μα οι Ερινύες , σαν πυρακτωμένοι μετεωρίτες,
την αχαμνή σάρκα μου κομματιάζουν .
Στρέφω επιδεικτικά αλλού το βλέμμα
μη συναντήσω την ματιά τού ετοιμοθάνατου
την όψη τού αυτόχειρα πριν δοθεί στο κενό .
Μα όσο κι αν ανασταίνω Θεούς και δαίμονες ,
αδυνατώ να συλλέγω αμέριμνος κοχύλια
δίπλα στον πνιγμένο , νεκρό μετανάστη.
Τούτη την άστοχη ώρα κραυγή απόγνωσης
ξεπερνά κάθε ζωώδες ένστικτό μου .
Φωνάζω, μ' απαντά η σιωπή ! Φοβάμαι . . .
ΑΘΗΝΑ 23 -- 12 -- 2018
ΑΥΛΩΝΙΤΗΣ ΣΠΥΡΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου