είναι πλασμένο από ήλιο κι ουρανό
κι όλη τη ζέση της αυγής έχω συνάξει
να λιμπιστείς για ‘να φεγγάρι ορφανό…
Όλος ο κόσμος που για σένα έχω φτιάξει
της Παναγιάς για το Χριστό μια προσευχή,
σ’ έναν κυκλώνα το σκοτάδι να βουλιάξει
για να σιγήσει ο αγέρας κι η βροχή…
Στις νυκτωδίες το όνομά σου θ’ αναγγείλω
να σ’ εκθειάσουν των αγγέλων τα βιολιά,
να θρυμματίσω του γαρίφαλου το φύλλο,
να σε μεθύσει μια γλυκιά μοσχοβολιά…
Όλος ο κόσμος που για σένα έχω φτιάξει
μία οδύνη κρύβει στ’ άλικο το αίμα του,
μ’ ασήμι είναι στρωμένος και μετάξι,
για να ξεχνά κι ο Έρωτας το ψέμα του…
ΓΙΩΡΓΟΣ Δ. ΜΠΙΜΗΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου