ΜΑΡΙΑ ΚΟΥΤΟΥΣΗ - ΣΥΨΑ " Πίσω από τους στίχους " Ποιητική Συλλογή

Αφιερώνεται στους φυσικούς και πνευματικούς μου γονείς

Η έκδοση πραγματοποιείται με την ευγενική χορηγία των LavishCare καιQuickjel.
Ιδιαίτερα ευχαριστώ την αγαπημένη μου φίλη, Τζιούρνα Ματακούδη Ασπασία, πρόεδρο της εταιρείας TastGroup, θυγατρικές της οποίας είναι οι LavishCareκαιQuickgel.

Τις αγαπημένες φίλες και συναδέλφους, Σοφία Αποστολοπούλου και Παρασκευή Μάρκου, ευχαριστώ θερμά για την ουσιαστική συμβολή τους στην επιλογή και επιμέλεια των ποιημάτων.

Τα σκίτσα είναι του Κώστα Μαργαρίτη, πτυχιούχου της Σχολής Καλών Τεχνών.

* * * *

Αντί προλόγου 

Η κ. Παρασκευή Λαγαρού-Θεοφάνη, πολιτικός μηχανικός, όταν διάβασε ποιήματά μου, μου χάρισε ένα κείμενο με τις εντυπώσεις της, που το ίδιο αποτελεί προσωπική της λογοτεχνική δημιουργία. Την ευχαριστώ θερμά. 

Γράφει η κ. Λαγαρού 

«Τα ποιήματα μια έκπληξη! Στοχαστικά και ευαίσθητα, εμπνευσμένα από μια τρυφερή ψυχή, λεπτεπίλεπτη και τρυφερή σαν πεταλούδας φτερό απαλό…Οι στίχοι δείχνουν μια καρδιά που θησαυρίζει πολλή αγάπη και την σκορπά γενναιόδωρα. Αγάπη και νοσταλγία για τους ανθρώπους, τη ζωή, τα όνειρα της νιότης, τα παιδικά βλέμματα, τα σκιρτήματα των πρώτων χρόνων, τις αναμονές, τις προσδοκίες , τις αναβολές και τις ματαιώσεις μας. Πόσο πίσω με γύρισαν! Πώς θρυμμάτισαν το κέλυφος που με περιβάλλει χρόνια τώρα και με πλημμύρισαν με μνήμες παιδικές για τα καλοκαίρια και τα φθινόπωρα, εκείνα τα εφηβικά, τα τρυφερά και ανυποψίαστα, και με γέμισαν ευγνωμοσύνη! Γιατί διασώζουν ό,τι συνήθως θυσιάζουμε, έστω και ασυνείδητα, στης βιωτής την καθημερινότητα. 

Μαρία μου, οι στίχοι σου γελούν και κλαίνε. Τραγουδούν και θρηνούν, αλλά δεν απελπίζουν ούτε μελαγχολούν, μόνον υμνούν την αθωότητα, γλεντούν για τη ζωή, ερωτεύονται, απαρνούνται το εφήμερο, γαντζώνονται στην ελπίδα με μια φρεσκάδα και ορμή αξιοθαύμαστη και μοναδική. Συνέχισε τη μοναχική, μοναδική πορεία σου και πάμε κι εμείς μαζί σου, αν θέλεις, συνταξιδιώτες στις γραφές σου.

Ποιήματα Συλλογής 

Παρουσία

Ευτυχώς είσαι εδώ.
Σε πολυδαίδαλα μονοπάτια,
ανέλπιστα κι απρόσμενα περπάτησα.
Κι ήσουν πάντα λίγο πιο βαθιά απ' την ανάσα μου.
Ατάραχης βεβαιότητας χαμόγελο,
παρηγορητικό φως στα μύχια της ύπαρξης σκοτάδια.
Μια φωνή από ατέρμονα βάθη.
Δυνατό ερωτικό κάλεσμα,
σταθερό και ατέλειωτο,
σε συνεύρεση ζωής.

* * * *

Κρύβομαι

Εκεί κρύβομαι...
Πίσω από το χαμογελαστό είδωλο στον καθρέφτη.
Πίσω από τις λέξεις της μεσημεριάτικης έμπνευσης,
μη με δει η αλήθεια και πονέσει.

Εκεί κρύβομαι...
Στο βλέμμα που δίνει κουράγιο, που με δάκρυ ποτίζει την αγάπη.
Να δροσιστούν στη σκιά της οι εκλεκτοί της καρδιάς.
Να μη γεράσουν πρόωρα τα ανύποπτα χρόνια.

Εκεί κρύβομαι...
Πίσω από το μόχθο της μέρας.
Με στηλωμένα τα χέρια,
να κρατούν το βάρος της ζωής στο λιόγερμα.

Εκεί κρύβομαι...
Στο βραδινό της προσευχής προζύμι, ελπίδα σιωπηλή,
για τον άρτο της ζωής τον επιούσιο.

* * * *

Οδοιπορικό
Οι προσδοκίες μας συχνά καθρεφτίζονται
μέσα σε κρύα άδεια βλέμματα.
Τα δάχτυλά μας ματώνουν κάποτε
σε άμυνες,αγκαθωτά περιφράγματα.
Τα γόνατα μας λυγίζουν σε πορείες απελπισμένες,
σε δρόμους χωρίς συνάντηση...
Νιώθουμε τότε δέντρα μοναχικά σε χειμωνιάτικους κάμπους.
Πουλιά που κανείς δεν ακούει το τραγούδι τους.
Νοσταλγούμε τη ζεστασιά και την πληρότητα των στιγμών του ονείρου.
Καρτερούμε το συναπάντημα της βροχής
στη διψασμένη έρημο της σιωπηλής μας αναζήτησης.
Ποθούμε την αναίρεση μιας απουσίας υπαρξιακά οδυνηρής.
Πείνα και δίψα παρουσίας σε μυστικό χώρο αναμονής. 

* * * *

Από πέτρα

Πώς μας έφεραν ως εδώ;
Νεκρός σπόρος η καρδιά τους.
Δεν αντίκρισαν ουρανό.
Μετρήσαμε τη γη σε αδηφάγα μοιρασιά.
Γέμισαν κραυγές τη θάλασσα.
Αθώος συνένοχος αυτή
βογγάει με κύματα βουβά.
Το νερό, τη ζωή, το έκαναν θάνατο.
Πετρώνουν την καρδιά μας σου λέω!
Φόβος τρανός: χάνουμε τον Άνθρωπο σου λέω!

* * * *

Το τριαντάφυλλο

Σκέφτηκες τα αγκάθια της ζωής σου.
Ένιωσες να τρυπούν το σώμα σου.
Τρόμαξες βλέποντας το αίμα από την καρδιά σου.
Κι ύστερα, λίγο πιο ψηλά
είδες το αίμα σου να ανθίζει:
ένα κόκκινο τριαντάφυλλο, το λουλούδι της ζωής σου!

* * * *

Ποίηση

Μια μικρή άσπρη βάρκα
που ταξιδεύει στου ωκεανού το άπειρο
τον πόνο της κάθε μέρας σου.
Που τη φορτώνεις με τις λέξεις
τις ντυμένες
με την αλήθεια σου,
με την κρυμμένη μουσική της ψυχής σου,
με τους ήχους από τα βήματα
της σκέψης και της καρδιάς σου.
Μια μικρή άσπρη βάρκα
στη γαλήνη, στην τρικυμία.
Με το λυπημένο τραγούδι σου άνεμο να φυσά στα πανιά της.
Με την ψυχή σου, γυμνή στην ομορφιά ή στην ασχήμια της,
μοναδικό επιβάτη.

Σ' ένα ταξίδι αναπόφευκτο, κάλεσμα βαθύ,
σκοτεινό σαν το πέλαγο,
ανεξήγητο

και, κάποτε,
ανομολόγητα λυτρωτικό.

Βιογραφικά στοιχεία 

Η Μαρία Κουτούση-Σύψα γεννήθηκε στη Νιγρίτα Σερρών και έζησε εκεί τα πρώτα χρόνια της ζωής της. Στη συνέχεια η οικογένειά της εγκαθίσταται στο Σιτοχώρι της Βισαλτίας. Εκεί ζει μέσα στη θαλπωρή μιας παραδοσιακής οικογένειας. Από τους απαλούς λόφους του χωριού της, παιδί και έφηβος, αγναντεύει τα βουνά και την πεδιάδα της γενναιόδωρης Μακεδονικής γης και, ζώντας την έντονη εναλλαγή των εποχών, ενθουσιάζεται από την ομορφιά και το μεγαλείο της φύσης και αρχίζει να έχει υπαρξιακά και πνευματικά ενδιαφέροντα. Παράλληλα ερωτεύεται τη λογοτεχνία, που τη βλέπει σαν ένα παράθυρο στον κόσμο. 

Νεότερη μετακίνηση της οικογένειας την φέρνει στην Αθήνα στα δέκα επτά της χρόνια. Οι σπουδές στη φιλολογία έρχονται σαν φυσιολογικό επακόλουθο των ήδη διαμορφωμένων ενδιαφερόντων της και κυρίως της αγάπης της για τη γλώσσα. 

Το ταξίδι συνεχίζεται στη Ναύπακτο, όπου ζει και σήμερα. Λειτουργεί την οικογένεια και την παιδεία. Βρίσκει απαντήσεις των υπαρξιακών ερωτημάτων στην ορθόδοξη χριστιανική παράδοση, κοντά σε ένα εμπνευσμένο πνευματικό περιβάλλον. Εδώ, στη μικρή και όμορφη αυτή πόλη, δραστηριοποείται σε ομάδες πολιτιστικού, καλλιτεχνικού και κυρίως πνευματικού χαρακτήρα. 

Η ποιητική δημιουργία αρχίζει από τα νεανικά χρόνια, χωρίς καμιά σκέψη για έκδοση. Η απόφαση αυτή ήρθε όψιμα, μετά από ενθάρρυνση και επίμονη παρότρυνση του φιλικού και επαγγελματικού της περιβάλλοντος. 

Η συλλογή «Πίσω από τους στίχους» είναι η πρώτη που εκδίδει.