ΣΤΕΛΛΑ ΠΕΤΡΙΔΟΥ " Μοίρα μου να ’σαι "

Christian Schloe art

Κι αυτό που θέλω θα στο πω, θα στο φωνάξω,

γιατί γι’ αυτό γεννήθηκα, για να μπορώ να ζω.

Κι ό,τι έχω μέσα στην καρδιά μου, το λίγο ή το πολύ μου,

το ’χω φυλάξει κι είναι πάντοτε εδώ.

Είν’ της ψυχής γυμνή η κατάθεσή μου.

Κι αυτό που νιώθω πιο πολύ δε θα σου κρύψω.

Κι είναι συναίσθημα βαθύ, αγάπη και λαχτάρα.

Και χρώμα του ’δωσα λευκό, να ’ναι παράθυρο ανοιχτό

και οδηγός μου στης ζωής τον πηγαιμό,

στα πιο μικρά μου βήματα, στα πιο μεγάλα.

Κι αυτό που γίνομαι για σένα σου το δείχνω,

γιατί η μοίρα μου είσαι εσύ και σένα ακολουθώ.

Σε κάθε θλίψη και χαρά βάζω στους ώμους μου φτερά

και τριγυρνάω στο δικό σου ουρανό

να μου σφραγίζεις της ψυχής μου τα κενά.

Κι αυτό που δέχομαι από σένα δε θ’ αλλάξω.

Κι είναι ο κόσμος σου μια ευχή, παράδεισος κι αλήθεια,

που ήχο βγάζει γιορτινό να ’ναι τραγούδι τρυφερό

και συντροφιά μου το κρατώ να τραγουδώ

στις άδειες μέρες μου και στ’ άγρια ξενύχτια.

Στην ποθητή σου την ποδιά παρακαλάω

να κουρνιαστώ μικρό πουλί, δαρμένο απ’ τον καιρό,

να βρω στοργή και αγκαλιά, να χτίσω του έρωτα φωλιά,

να παίρνω δύναμη ν’ αντέχω τον καημό,

να τον γιατρεύω απ’ τα δικά σου τα φιλιά.

Και στα όνειρά μου τα τρελά φτιάχνω εικόνες

και τις στολίζω με ζεστή του πόθου μου συνέχεια,

που κρύβει μέσα το μαζί στο πουθενά και στο εκεί,

στο πάντοτε, στο όπου κι αν πας, στο μια ζωή,

να μου αφανίζει της ευχής μου την ανέχεια.

Μα αν το δικό μου το πολύ σου μοιάζει λίγο,

αν η αγάπη μου για σένα βαθιά μοιάζει πληγή,

χώρο σου αφήνω να πετάς, σ’ αυτά που θες να τριγυρνάς,

φτάνει για πάντα ευτυχισμένη να ’σαι συ

κι ας με πεθαίνεις δυο φορές κι ας με πονάς.

Σε μια γωνιά της αύρας σου θα κατοικήσω

να ’μαι κοντά σου από μακριά κι ας σε θωρώ με πόνο,

να ’μαι αεράκι και βροχή, να ’μαι ο ήλιος σου κι η αυγή

κι ας μ αγνοείς κι ας μη μου δίνεις προσοχή.

Μοίρα μου να ’σαι, να ’μαι εδώ για σένα μόνο.

Στέλλα Πετρίδου

Από την ποιητική συλλογή «Έρωτας είναι», εκδόσεις «άλφα πι»