ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ
Τους μαρμαράδες βλέπω
απ’ της Πεντέλης τα σπλάχνα να κόβουν το Φως.
Τους απόδημους λαμπαδηδρόμους βλέπω
σχολές Ομήρου να ιδρύουν και ακαδημίες ιδεών.
Σ’ άλλη γη βλέπω
να φυτρώνει Ελλάδα
σαν πράσινο γνώσης αιώνων πλατάνι,
με καταγάλανα μάτια
και ρίζες βαθιά στο γαλάζιο.
Εκεί, του αγαθού την ιδέα
με τα αισθητά παντρολογούν
την ιδεώδη πολιτεία να ιδρύσουν
σε χώρες μικρές να χωρέσουν
της Ελλάδας το μέγεθος.
Πολύτροποι του Οδυσσέα και του Αλέξανδρου,
των Μακεδονομάχων Αμφικτύονες
και των Δελφών Ηνίοχοι.
Και συ χώρα μου
με την μητέρα των γλωσσών που δανείζει χωρίς να δανείζεται
τα παιδιά σου άκου,
αγγελιοφόροι που με λόγο ποιητικό
στου κόσμου τα θέατρα διδάσκουν
και την ύβρη δικάζουν.
Όπου γης
με χρυσής τομής λόγο θεϊκής αρμονίας,
έξω από τον χωρόχρονο να λυτρώνουν τα ήθη,
με τη διαχρονικότητα του καθαρού πνεύματος.
Με του νόστου τη μελαγχολία
στα παρτέρια του νου, του χωριού τα ρυάκια
και στις πλαγιές των οπωροφόρων σκέψεων.
Εκεί ! καθώς η σπορά του φωτός ανθίζει
μαθαίνουν πως χαμογελά της Δήλου η θάλασσα.
Απόδημοι, σαν άλλοι Δωριείς μεταφέρετε τον όρκο των πόλεων
στων εθνών το μέλαθρο
και την αρχαία ψυχή μας να μην επιτρέψουμε
να Ελγινιτεύουν οι κάπηλοι…
Πνευμ. Δικ. Γιάννης Φιλιππάκης
Το ποίημα ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ αξιολογήθηκε με το Α΄ βραβείο στον Ζ΄ θεματικό διαγωνισμό της Αμφικτυονίας Ελληνισμού με θέμα : " Ο απανταχού Ελληνισμός και οι διαχρονικές του αξίες "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου