Κάθισαν εκεί, στην άκρη της θάλασσας, στο γιαλό. Αμίλητοι κοίταζαν πέρα μακριά τον ορίζοντα, ενώ στη σκέψη τους σπαρταρούσαν σαν τα πολύχρωμα ψάρια στο δίχτυ όλοι εκείνοι οι ονειρεμένοι κι αδικοχαμένοι ορίζοντες, όλοι εκείνοι που τους είχαν κάνει την τιμή να επισκεφθούν τη φαντασία αλλά και τις φαντασιώσεις τους.
Είχε μαζί της ένα βιβλίο με ποίηση. Ξεκίνησε να διαβάζει χαμηλόφωνα ποίηση του Φερνάντο Πεσσόα.
Στη θάλασσα, στη θάλασσα, στη θάλασσα, στη θάλασσα,
ω, στη θάλασσα, στον άνεμο, στα κύματα,
να ρίξω τη ζωή μου
Να κάψω με τον αλμυρό αφρό που φέρνουν οι άνεμοι
τον ουρανίσκο μου των μεγάλων ταξιδιών,
Να μαστιγώσω αλύπητα με νερό τις σάρκες της περιπέτειάς μου,
να μουλιάσω στο ψύχος των ωκεανών τα κόκαλα της ύπαρξής μου,
να μαστιγώσω, να κομματιάσω, να τσουρουφλίσω με άνεμο, αφρό και ήλιο,
το κυκλωνικό κι ατλαντικό μου είναι,
τα νεύρα μου τεντωμένα σαν ξάρτια,
λύρα στα χέρια των ανέμων.
Εκείνος, καθόταν δίπλα της, ακίνητος σαν άγαλμα, με το βλέμμα καρφωμένο στη κορυφογραμμή που συνέδεε τον ουρανό με τη θάλασσα. Ίσως και να μην άκουγε. Εκείνη, συνέχιζε την ανάγνωση, παρασυρμένη από τον οίστρο του Πεσσόα, μα κι από μια εσωτερική πάλη αγνώστου αιτιολογίας.
Η ποίηση άραγε μπορούσε εκείνη την ώρα να αγκαλιάσει την απλή δική τους πραγματικότητα;
Κι η φωνή της, όλο και δυνάμωνε. Κι ο αντίλαλος έφτανε στα αυτιά τού σύμπαντος θαρρείς, ικετεύοντας για μια λύση, ή έστω μια απάντηση σε προβλήματα που ουδέποτε είχαν τεθεί σαν ερωτήματα.
Κι ύστερα η φωνή άρχισε να χαμηλώνει πάλι, ώσπου έσβησε τελείως. Έκλεισε το βιβλίο, αφού τσάκισε τη σελίδα στην άκρη για να τη βρίσκει εύκολα κάθε επόμενη φορά που θα νοσταλγούσε εκείνο το τοπίο, το γιαλό, τα πολύχρωμα ψάρια στο δίχτυ, τους αδικοχαμένους ορίζοντες αλλά και την παρουσία εκείνου, έτσι όπως καθόταν δίπλα της, ακίνητος σαν να είχε είχε χαθεί σε μια χαώδη ενατένιση. Με το βλέμμα καρφωμένο στη κορυφογραμμή του ορίζοντα, σηκώθηκε, και προχώρησε ατάραχη προς τη θάλασσα, χωρίς να κοιτάξει πίσω.
π.z "κομμάτια ζωής στο συρτάρι"
Η φωτογραφία από https://gr.pinterest.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου