ΜΙΝΑ ΜΠΟΥΛΕΚΟΥ " Για μια στιγμή…"

Μυριάδες φωνές με κατέκλυσαν
απ’ της αβύσσου τα πελάγη
ζωσμένες σαν ικέτιδες ξεπρόβαλλαν
έτοιμες να με σφιχταγκαλιάσουν
«το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον»

Ανόθευτες σιωπές
αιωρήθηκαν
σαν σταλαχτίτες της βροχής
κυρίευσαν το είναι μου..
στου απείρου το γεφύρι.

Για μια στιγμή
στάθηκα
στου αγέρι τα λημέρια
σαν ανεμόμυλος δίχως φτερούγες
γέρνοντας σε ένα αμυδρό φως.

Βαθύ ποτάμι ο λογισμός
και η δύστυχη γνώση
της ατέλειωτης ιδιοτέλειας
σκόρπισε φόβους
στα έλη του παραλόγου.

Μα τι ωφελεί;
όταν η ψυχή αιμορραγεί
φιλάσθενη και ανήμπορη
να υψώσει φωνή,
υπερασπιζόμενη
και τον ελάχιστο αέρα
που της έχει δοθεί ως χάρη;

Άνθρωποι μικροί,
πηγαινοερχόντουσαν
έρποντας την ευτέλεια
σαν σε κινούμενη άμμο.
Ερήμην της φωνής.
Ερήμην της συνείδησης .

Για μια στιγμή
έδιωξα κάθε σύννεφο
που σκίαζε την πρωινή ομίχλη
στον αναλλοίωτο χρόνο
του Παντός.

Ο δείκτης του εκκρεμούς
πάγωσε ένα ολόκληρο λεπτό.
όσο διαρκεί φευγαλέα
το ταξίδι μιας ψυχής.

© By Mina Boulekou