ΜΑΡΙΑ ΦΕΛΑΝΗ " ΑΤΙΤΛΟ "

 Vladimir Volegov - Woman on Yacht

Ένας άνεμος ψιθυρίζει γέλιο
Αλλά δεν σου άρεσε
Να γελώ.

Του είπα να φυσήξει δυνατά
Να γκρεμίσει τις γέφυρες.

Να μη ξαναγυρίσουν ποτέ
Τα κομμένα Αγριολούλουδα.

Τα ματάκια τους να τα καταπιούν
Τα σύννεφα.

Και να αρχίσει να βρέχει ασταμάτητη
Αυταρέσκεια του απύθμενου εγώ,

Μαραίνοντας τους κήπους
Με τα πυρόξανθα τριαντάφυλλα
Και τις ροζ καμέλιες.

Το σύννεφο φύσηξε λύπη
Και αιμορραγούσε
ακατάσχετα,
εχέμυθα μυστικά
Αλαζονείας.

Θάφτηκαν για πάντα
Στο χώμα
Που μπερδεύτηκε μ'αυτά.

Θα τα καλωσορίσει
Το σύμπαν.

Και ίσως κάποιος
τα αποκωδικοποιήσει.

Και τα λουλούδια ανθίσουν ξανά
Και τα καράβια ανοίξουν πανιά.

Για μια συνάντηση
Χωρίς εχέγγυα
Φιλαυτίας...

ΜΑΡΙΑ ΦΕΛΑΝΗ