ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΟΝΤΙΤΣΗΣ " ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΑΠΛΟ ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ "

Ο ήλιος έγερνε ήσυχα στη δύση
διαγράφοντας την αιώνια πορεία του
και τα βουνά απέναντι σκυθρώπιαζαν
χάνοντας το φως που τα αναδείκνυε.

Τα σύννεφα κοιτούσαν αδιάφορα
ξεγλιστρώντας απαλά σε σχήματα
αλλάζοντας χρώματα, από το λευκό
σε χρυσό πορτοκαλί, στο κόκκινο, στο ιώδες.

Ο αέρας φυσούσε ταράζοντας τη θάλασσα,
δίνοντας ζωή σε ό,τι στέκονταν ακίνητο,
και κύματα έπαιζαν κουτουλιές με τους βράχους,
σαν ερωτύλοι κριοί, αφρίζοντας, ξανά και ξανά.

Ο ήλιος χάθηκε πίσω απ’ τα βουνά
βυθίζοντας την φύση σε μελαγχολία της σκοτεινιάς
και της προετοιμασίας της ανάπαυσης,
νυχτερινό… σιωπητήριο…

Η παρασκιά βιάστηκε να αντικαταστήσει
το φως στον ορίζοντα
κλείνοντας του βιαστικά τη πόρτα
ενώ μεσουρανούσε ακόμα το γαλάζιο.

Τα πρώτα αστέρια κρυφοκοίταξαν
πίσω απ’ το σκούρο τ’ ουρανού
τρεμοπαίζοντας παιχνιδιάρικα
σίγουρα για την νυχτερινή τους επικράτηση

Αναζητήσεις… για το ποιος, το τι, το πώς και το γιατί,
Ώρα πνευματική, περισυλλογής και προσευχής
Και μετά έξοδος, απελευθέρωση,… βαθιά ανάσα:
-Ε; … Τι έγινε; … Τέλος μιας μέρας στις τόσες!
Ήταν ένα απλό ηλιοβασίλεμα.

Οι φωτογραφίες είναι από την παραλία Κούκκινος της Αβίας (  Μεσσηνία)

 - πηγή έμπνευσης του ποιήματος .