Πίνακας, An He
Τι είναι το φθινόπωρο, που στο μελί του φως χορεύει η έμπνευση;
Μην είναι ο άνεμος με άρωμα βροχής στα υγρά φτερά του;
Μήπως η λυπημένη ανάσα της μοναχικής καλαμιάς στον κάμπο...
Ή ίσως το μαντήλι του αποχαιρετισμού στην ακροθαλασσιά
με τα βήματα του καλοκαιριού ακόμα επάνω στην άμμο;
Είναι η νοσταλγία μιας αγάπης που γρήγορα έσβησε,
που βιαστικά και ζηλόφθονα την πήρε το καλοκαίρι στο φευγιό του ;
Είναι το χρώμα που τραγουδάει στην ψυχή του ζωγράφου
και η μαγεία του ανείπωτου που παιδεύει τον ποιητή;
Η μελαγχολία του τέλους ή η χαρμολύπη που χύνεται
τρυφερό πρωτοβρόχι, ευσπλαχνικό στη δίψα του κόσμου!!
Μ.Κ.
Μην είναι ο άνεμος με άρωμα βροχής στα υγρά φτερά του;
Μήπως η λυπημένη ανάσα της μοναχικής καλαμιάς στον κάμπο...
Ή ίσως το μαντήλι του αποχαιρετισμού στην ακροθαλασσιά
με τα βήματα του καλοκαιριού ακόμα επάνω στην άμμο;
Είναι η νοσταλγία μιας αγάπης που γρήγορα έσβησε,
που βιαστικά και ζηλόφθονα την πήρε το καλοκαίρι στο φευγιό του ;
Είναι το χρώμα που τραγουδάει στην ψυχή του ζωγράφου
και η μαγεία του ανείπωτου που παιδεύει τον ποιητή;
Η μελαγχολία του τέλους ή η χαρμολύπη που χύνεται
τρυφερό πρωτοβρόχι, ευσπλαχνικό στη δίψα του κόσμου!!
Μ.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου