ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΡΑΜΑΝΔΑΝΗ " Ο ΚΗΠΟΣ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ " ΠΑΡΑΜΥΘΙ

ΣΤΑ ΞΑΔΕΡΦΙΑ ΜΟΥ

Στην όμορφη Κηπούπολη υπάρχει ένας παράδεισος, ένας ατόφιος ωραίος κήπος. Ο τεράστιος αυτός κήπος έχει αμέτρητα όμορφα λουλούδια σ’ όλα τα χρώματα και τα σχήματα. Είναι ένα χαλί από τουλίπες, μαργαρίτες, γαριφαλιές, ορχιδέες, πανσέδες, γιασεμιά, ζουμπούλια, κρίνους, βασιλικούς, τριανταφυλλιές, καμέλιες, γαρδένιες, μανόλιες και ζέρμπερες. Οι ευωδιές των πολλών οπωροφόρων δέντρων μα και η άγρια ομορφιά των θαμπών θάμνων μαγνητίζουν όλους τους επισκέπτες του. 

Φυσικά το οξυγόνο που εισπνέει κανείς εκεί είναι πολύ αναζωογονητικό. Τα ρυάκια που τρέχουν είναι γάργαρα και πεντακάθαρα. Τα πουλιά πετούν ελεύθερα και τα ζώα είναι ήμερα, σχεδόν σπιτικά. Όλα μοιάζουν εξωτικά και η ατμόσφαιρα είναι αρμονική. Ο ήλιος ζεσταίνει με την παρουσία του τις μέρες ενώ το φεγγάρι προσφέρει ανοιξιάτικες πινελιές με τη λάμψη του, ίσως μια ρομαντική αίσθηση τις νύχτες. 

Στον κήπο αυτό οι φωνές των μικρών παιδιών και τα παιχνίδια τους ακούγονται διασκεδαστικά σαν μια ορχήστρα παιδικού πάρτι. Οι άνθρωποι δουλεύουν χαρούμενοι κι αμέριμνοι. Κανείς δε θέλει να φύγει έξω από αυτόν τον κήπο κι ούτε ποτέ επιθύμησε να επισκεφτεί άλλες πόλεις γιατί δεν του έλειπε καμία απόλαυση. 

Στο κέντρο του κήπου ζει ένας μικροσκοπικός αλλά σοφός επιστήμονας. Ο δόκτωρ Ζικούλης διαθέτει όλα εκείνα τα γυάλινα δοχεία και όλους τους τόμους βιβλίων με χημικές ενώσεις και βότανα εδώ και χιλιάδες χρόνια. Ο δόκτωρ Ζικούλης φορώντας τα στρογγυλά γυαλιά του παρατηρεί περήφανα τη σπουδαία συλλογή που έχει με σπάνιες πεταλούδες μα και με χρυσά ή ασημένια κλειδιά. Οι γνώσεις του για τα κλειδιά και για τις χημικές ενώσεις είναι ένα επτασφράγιστο μυστικό, βαθιά χωμένο στον εγκέφαλό του. Το μοναδικό χιούμορ του και η εξυπνάδα του ακροβατούν πάνω σε ένα τεντωμένο σχοινί που μερικές φορές χτυπούν κόκκινο. Όλοι οι κάτοικοι πάντως τον σέβονται και υποκλίνονται μπροστά στο μικροσκοπικό επιστήμονα. 

Μια μέρα λοιπόν επισκέφτηκε το δόκτορα Ζικούλη στο εργαστήριό του – που το φιλοξενούσε ένα μεγάλο ξύλινο μανιτάρι – ο Δήμαρχος του κήπου. Ήταν μάλιστα σκεφτικός και τα βήματά του βαριά καθώς πλησίαζε την πόρτα του δόκτορα Ζικούλη. 

- Δόκτωρ Ζικούλη, άνοιξέ μου, θέλω να κουβεντιάσουμε. 

- Καλώς το Δήμαρχο. Τι έχει να ζηλέψει ένας Δήμαρχος ενός παραδεισένιου κήπου από έναν ταπεινό μικρόσωμο νάνο που ξεχαρβαλώνει τα λογικά του με χημικές ενώσεις και πνίγει τα ενδιαφέροντά του σε ανιαρές συλλογές; 

- Μόνον εσύ θα μου πεις μια σοφή ή λογική λύση στο πρόβλημά μου. Ζηλεύω το εμπλουτισμένο μυαλό σου και όχι το υποανάπτυχτο ύψος σου. 

- Εννοείς το ραντάρ της επιστήμης και όχι το κληρονομικό μου χάρισμα. 

- Δόκτωρ Ζικούλη είμαι προβληματισμένος για τον παραδεισένιο κήπο μας. Διότι αν και όλα βρίσκονται σε αρμονία ή γοητεία, ένα πράγμα είναι σε ολοκληρωτική απουσία. Είμαστε εύθραυστοι όσοι κατοικούμε στον κήπο. Λυπάμαι μήπως γίνουμε απελπιστικά άχρηστοι. Ακούγεται εξωφρενικό κι επώδυνο αλλά « όλα μπορούν να συμβούν ».
- Τι θες να πεις; Επικέντρωσε το πρόβλημα, φτωχέ μου Δήμαρχε. 

- Δόκτωρ Ζικούλη ενώ όλα είναι υπέροχα, ένα είναι το αφόρητο. Όλοι οι άνθρωποι εδώ κυκλοφορούν με φτωχικά ρούχα και παπούτσια σαν τσιγγάνοι. Δε δείχνουν κομψοί. Δεν έχουν γούστο. Ούτε τις Κυριακές φορούν ένα καπέλο ή ένα ωραίο πανωφόρι. Και δε φτάνει αυτό μα είναι αδιάφοροι στο να αποχτήσουν γνώσεις. 

Ενδιαφέρονται περισσότερο να φυτεύουν τους κήπους παρά να διαβάζουν μια εφημερίδα ή να πηγαίνουν σχολείο τα παιδιά τους πάνω από τα δώδεκα. Έτσι και το μυαλό τους παραμένει φτωχό όπως και το γούστο τους. Ο κήπος μου αν και καλαίσθητος σαν φυσικό περιβάλλον, παραμένει ο κήπος των φτωχών. Χαοτική κηποκοινωνία δηλαδή. Φοβάμαι ότι οι μελλοντικές γενιές μας θα μείνουν « οι πιο φτωχοί συγγενείς » της περιοχής μας, της Κηπούπολης. Θα ’θελα τη γνώμη σου μα και προτάσεις που θα μας βγάλουν απ’ το αδιέξοδο. 

- Έχεις δίκιο, Δήμαρχε. Αν και είμαστε ένας παράδεισος ομορφιάς, σαν κηποκοινωνία είμαστε φτωχοί στο μυαλό και στην όψη μας. 

Αμέσως ο δόκτωρ Ζικούλης έδωσε ένα σταχτί βότανο μέσα σ’ ένα σακούλι και του είπε: 

- Λέγεται ομορφοβότανο. Βάλε σ’ όλους τους κατοίκους μέσα στον καφέ τους, όταν θα τους κερνάς. 

Έπειτα άρπαξε από την θαυμάσια συλλογή του ένα χρυσό γκλαμουράτο κλειδί και άνοιξε το δωμάτιο της βιβλιοθήκης του. Το αποτέλεσμα της βιβλιοφαγίας του και της πρωτοπορίας του να ψάχνει και να ψάχνεται, έγινε με εκφραστική ευστοχία και έντονη περιγραφική διάθεση. 

- Δήμαρχε, έχω μερικές προτάσεις. Αυτά που θα σου πω πρέπει να αγγίξουν τις καρδιές των κατοίκων του κήπου, αφού το μυαλό τους είναι φτωχό. 

Γέμισε, λοιπόν, τις πλατείες και τα δημόσια κτίρια με καθρέπτες. Έπειτα προτείνω να κάνουμε κάθε χρόνο ένα φεστιβάλ ομορφιάς. Σ’ αυτό θα μπορούν να συμμετέχουν όλοι και να διαγωνιστούν με την ελπίδα ενός Όσκαρ. Το Όσκαρ της κηποομορφιάς. Ο νικητής θα κερδίσει ένα μετάλλιο και ένα ταξίδι εκτός του δικού μας κήπου. Όλοι θα συναγωνιστούν μεταξύ τους για να ντυθούν πιο όμορφα, πιο ιδιαίτερα, πιο αρχοντικά. Ο νικητής θα ταξιδέψει και έτσι θ’ αποκτήσει ιδέες μόδας και γούστο της πόλης που θα επισκεφθεί. Θα μεταφέρει γυρνώντας τις εμπειρίες του και στους υπόλοιπους. Έτσι σιγά σιγά το γούστο τους θ’ αλλάξει και δε θα ντύνονται φτωχά αλλά κομψά και πλούσια. 

- Ως εδώ καλά τα λες. Τι θα κάνουμε όμως με την παιδεία τους; Το φτωχό μυαλό τους πώς θα το εμπλουτίσουμε όμως; 

- Σ’ αυτό το κομμάτι θα τους δυσκολέψουμε. Όμως σαν Δήμαρχος θα ψηφίσεις τον νόμο της υποχρεωτικής παιδείας ως τα δεκαοχτώ. Τα παιδιά θα απαγορεύεται να δουλεύουν στους κήπους, ώσπου να γίνουν ενήλικες. Επίσης στους άριστους μαθητές θα επιτρέπω να έρχονται τα Σαββατοκύριακα να μελετούν στη βιβλιοθήκη μου. Άλλωστε πρέπει να βρεθεί ένας επιστήμονας που θα με αντικαταστήσει. Και φυσικά ο καλύτερος μαθητής κάθε χρόνο θα βραβεύεται με έναν έπαινο κι ένα ταξίδι γνώσης σ’ οποιαδήποτε πλούσια βιβλιοθήκη της γης. 

Επίσης θα δημιουργήσουμε ένα διαγωνισμό γνώσης. Να είσαι σίγουρος ότι σ’ αυτόν θα πάρουν μέρος πρώτες όλες οι γυναίκες, διότι όλες θέλουν να αποδείξουν ότι είναι εξυπνότερες από τις άλλες. Έτσι θα δοθούν πέντε βραβεία γνώσης κάθε έτος και θα ανταμειφθούν με βιβλία οι νικητές. Τέλος θα τους ανακοινώσεις ότι θα διανέμεται δωρεάν στα σπίτια τους τις Κυριακές η εφημερίδα του κήπου μας. 

- Δόκτωρ Ζικούλη δεν είσαι μόνον επιστήμονας αλλά και σοφός. Σ’ ευχαριστώ. Από δω και πέρα ο κήπος των φτωχών αλλάζει και θα ονομάζεται: « Ο κήπος της ομορφιάς ». 

Πράγματι η κηποκοινωνία γρήγορα μπήκε σε ρυθμούς ομορφιάς και γνώσης. Όλοι οι άνθρωποι ήταν περιποιημένοι κι έπιναν καφέ με τον Δήμαρχο. Έμαθαν τελικά πως η γνώση οδηγεί στην ομορφιά και είναι απαραίτητη για το μέλλον και πως η πραγματική ομορφιά κλείνεται μέσα μας. Τόσο στην ψυχή όσο και στον νου. Όσο για την εξωτερική ομορφιά τους έγιναν πιο συμπαθητικοί και κομψοί άνθρωποι όπως ήταν και ο κήπος τους. 

Ο Δήμαρχος περπατούσε καμαρωτός με το δόκτορα Ζικούλη στην είσοδο του κήπου, με τους καθρέπτες ν’ αστραποβολούν θαυμάζοντας τη γιρλάντα πάνω στην ταμπέλα του κήπου που έγραφε: « Ο κήπος της ομορφιάς ». 

Ένα ταξίδι γνώσης χιλίων μιλίων πρέπει να ξεκινήσει με ένα βήμα