ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΙΛΙΠΠΑΚΗΣ - ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΙΡΟΦΥΛΑΧΤΕΙ

Αναδεύονται οι σκέψεις απόψε
και ξανάρχεται το μενεξεδένιο σμήνος
απο της μνήμης το φύσημα.
Αιώνων μισοσκόταδο,
σιωπηλός ανασταίνω
τα λείψανα.
Αυτών, που οι καιροί
δεν ανάστησαν.
Ακούω τους λυγμούς
των ληγμένων,
διατρυπημένος
στις παλάμες,κοιτώ το θαμπό κρύσταλλο
των επερχόμενων.
Είναι και αυτή η δικαιοσύνη,
που ακανθεύει τα μέτωπα
και την αγάπη ενάγει.
Είναι κι'αυτά τα αστέρια
που ανέραστα αποθνήσκουν.
Είναι κι'αυτά τα μάταια τριαντάφυλλα,
εσένα που περιμένουν
τα χείλη τους να δροσίσουν.
Δεν κλαίω τη θλίψη,μα των καιρών το αύριο
χωρίς του δίκαιου την επανάσταση.
"Άδικοι,μην μαραίνετε
άλλο τα όνειρα,
είναι κοντά το έργο
των λογισμών.
Κι'εσεις αμόνια,σφυρηλατείστε αλυσίδες
για τους οδηγούς των ναυαγίων
να σωθούν των αλλόθρησκων
τα νεογέννητα.
Κι'εσύ ποιητή που με λέξεις κεντάς
της μελαγχολίας το λάβαρο,
επίσπευσε την έπαρσή του
στην μονή του Φωτός
και χτίσε αψίδα θριάμβου
για την άνοιξη που καιροφυλαχτεί."
Γιάννης Φιλιππάκης