"Μην έρθεις απόψε " Θεατρικός μονόλογος Της Νιόβης Ιωάννου

Μην έρθεις απόψε"
Θεατρικός μονόλογος Της Νιόβης Ιωάννου

Κάθε Δευτέρα στις 9:00, 
στο Μπαράκι της Διδότου... 
Διδότου 3 Κολωνάκι Στοιχεία του έργου

Η Ζανέτ μια γυναίκα 45 ετών με ψυχωτική συμπεριφορά βρίσκεται κλεισμένη σε μία μικρή σοφίτα στη Μονμάρτη μέσα μια αφόρητη και ακραία μοναξιά. 

Όλος ο κόσμος της αυτό το μικρό διαμέρισμα. 

Ζει μόνη ζωντανεύοντας σταθμούς της ζωής της με όσα δύσκολα γεγονότα βίωσε από τις βίαιες, ατυχείς και προδοτικές συμπεριφορές των ανθρώπων που αγάπησε. Οικογένεια, τραυματικές εμπειρίες της παιδικής ηλικίας, έρωτες παράφοροι, λάθη και πάθη ζωντανεύουν μέσα από ένα ψυχολογικό δράμα που καταδεικνύει τη συμπεριφορά ανθρώπων που βιώνουν την απόλυτη ψυχική αποξένωση. 

Αναπολήσεις και φαντασιώσεις ενός παρελθόντα χρόνου όμως παρόντα στα υπαρξιακά ζητήματα, ξεσπούν μέσα από ένα κείμενο με αφοπλιστικό ρεαλισμό

Νιόβη Ιωάννου 

Με τη Ζανέτ συναντηθήκαμε σε μια πολύ δύσκολη συγκυρία της ζωής μου. Νομίζω πως εκείνη με αναζήτησε γιατί είχε να μου πει πράγματα για μένα που κι εγώ η ίδια αγνοούσα. Δεν είχα σκοπό ν’ ασχοληθώ με πεζό κείμενο, ειδικά εκείνη η χρονική περίοδος ήταν τόσο ευάλωτη και ρευστή για μένα που δεν άφηνε περιθώρια για πειραματισμούς. Ωστόσο κάποτε στη ζωή μας έρχονται άνθρωποι κι επεμβαίνουν χωρίς κι οι ίδιοι να γνωρίζουν το λόγο. Μια μέρα λοιπόν, ένας δικός μου άνθρωπος έφερε στο καινούριο μου σπίτι που ακόμα δεν είχε ούτε τ’ απαραίτητα έπιπλα, έναν παλιό υπολογιστή. Τον άνοιξε… έγραψε πέντε σειρές και μου είπε: «συνέχισε»… Έτσι γεννήθηκε η Ζανέτ. Σαν ανάγκη αυθόρμητη που λειτούργησε για μένα λυτρωτικά εκείνη τη δύσκολη εποχή. Μου άπλωσε το χέρι και μαζί πορευτήκαμε στις αλήθειες της, στις αλήθειες μου. Την κατανόησα και με κατανόησε βαθιά. Λάτρεψα την αξιοπρέπεια και γενναιοδωρία της. Με εμπιστεύτηκε και την εμπιστεύτηκα. Μοιραστήκαμε την ίδια εχέμυθη μοναξιά και μαζί αναζητήσαμε διεξόδους στο φως. Γιατί η Ζανέτ, έγκλειστη στο δικό της ραγισμένο κόσμο, ήξερε πώς ν’ αφουγκράζεται την ομορφιά στα μικρά, ασήμαντα , καθημερινά πράγματα. Ήξερε να εξευτελίζει τους φόβους της ενδίδοντας σ’ εκείνους, μόνο από οίκτο. Όλος ο μονόλογος είναι μια άγρια κραυγή, μια απελπισμένη έκκληση για βοήθεια από μια γυναίκα που ζητάει απεγνωσμένα να την αγαπήσουν. Μια εξομολόγηση σοκαριστική, ανυπόκριτη που φτάνει ως τα μύχια της ανθρώπινης ύπαρξης στηλιτεύοντας κάθε τι «ευπρεπώς τακτοποιημένο», για κείνους που μπορούν να το αντέξουν.

Νιόβη Ιωάννου

 

Βιογραφικό

Η Νιόβη Ιωάννου πέρασε τα παιδικά κι εφηβικά της χρόνια στο Ναύπλιο. Ασχολήθηκε με το παιδικό θέατρο και τη διδασκαλία γαλλικών. Η πρώτη της ποιητική συλλογή «ΦΩΣ-2» εκδόθηκε το 2013 από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη. 

Η δεύτερη «Σε στΗχο πλάγιο και μόνο» τo 2014 από τις εκδόσεις "οσελότος". 

Έχει συμμετάσχει σε ποιητικές ανθολογίες. 

Ποιήματα και πεζά κείμενα της έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά και εφημερίδες.