Μικρό το χωριό! Λίγα κι’ αραιά τα σπίτια απλωμένα στη βουνοπλαγιά! Οι μεγάλοι είναι στρατιώτες στο μέτωπο και πολεμάν! Μείνανε μόνο τα γυναικόπαιδα πίσω στα ίδια σε μια προσπάθεια να επιβιώσουν! Τραχιά δουλειά μα όλοι προσπαθούν και πασκίζουν να μαζέψουν τη σοδιά!
Περίπου μεσημέρι και όλα τα γυναικόπαιδα της οικογένειας κάθονται συναγμένα γύρω απ’ το τραπέζι! Στο τραπέζι πάνω καρτερούν αραδιασμένα πιάτα γιομάτα αχνιστό τραχανά, που η μυρωδιά τους σε ξετρελαίνει! Τα κουτάλια κάνουν προθέρμανση έτοιμα να ριχτούν στον αγώνα για να γιομίσουν το στομάχι!Είναι αγώνας για την επιβίωση τους!
Ξάφνου ηχεί ένας στριγκός ήχος! Ουρλιαχτό δυνατό με ένα ανατριχιαστικά απαίσιο σύριγμα! Ανατριχιάζει μονομιάς το τσούρμο και ριγά! Αναταραχή στη συνοχή τους! Ξεσπούν φωνές:
- Επίθεση αεροπορική!
- Λες να ρίξουν μπόμπες; Μαμά φοβάμαι! Παναγιά μου σώσε μας!
- Λες να είναι για μας; Να πάμε στο καταφύγιο αμέσως για σιγουριά! Να σωθούμε!
- Σκιάζομαι μαμά! Θεούλη μου τι κακό σου κάμαμε και μας τυραννάς;
Άλλοι… οι πιο ψύχραιμοι λένε:
- Να μείνουμε εδωνά! Πρώτα ν’ αποφάμε και μετά βλέπουμε! Μπορεί να μην ρίξουν τις μπόμπες εδώ! Ίσως τις ρίξουν μακρύτερα! Το φαί μας προσμένει αχνιστό στα πιάτα!
Άλλοι διαμαρτύρονται πιο έντονα:
- Μάνα πεινάω πολύ! Να φάω λίγο που ‘ναι ακόμη αχνιστό και μοσχοβολά!
Η μια από τις δυο κοπέλες του σπιτιού πρόσταξε:
- Όσοι θέλουνε να έρθουν μαζί μου στο καταφύγιο!
Μερικοί ακολούθησαν πρόθυμα! Βλέπεις σ’ αυτούς κυριαρχούσε έντονα ο φόβος!
Οι άλλοι στρώθηκαν στο φαί πριχού η σούπα κρυώσει! Είχε αρχίσει φαίνεται από πριν να γουργουρίζει η κοιλιά τους και δεν άντεχε άλλο άδειο!
Η δεύτερη κοπέλα που σερβίριζε φώναξε:
- Δε θα ‘ναι για μας εδώ! Αλλού θα πάνε να τις ρίξουν… όπως πάντα!
- Εμπρός φάτε πριν κρυώσει! Τώρα που είναι αχνιστό!
Οι τολμηροί στρώνονται στο φαί! Άρχισαν κιόλας την απόλαυση! Τα κουτάλια κροταλίζουν στο πιάτο, ενώ ολοένα ο χυλός αδειάζει καθώς τα στομάχια αρχίζουν να γιομίζουν! Μα… η ανάσα τους βγαίνει σφυριχτή και ολοένα λαχανιασμένη, καθώς το χέρι του φόβου σφίγγει ίδια τανάλια την καρδιά, ενώ το δόντια εξακολουθούν να παίζουν καντρίλιες! Σιγά - σιγά το λαχάνιασμα χαλαρώνει καθώς το στομάχι ολοένα και γιομίζει και πιο ήρεμα τα παιδιά εξακολουθούν να τρώνε!
Καθώς η αχνιστή σούπα στάθηκε στέρεα μες το στομάχι μια έκφραση γαλήνης απλώθηκε στο πρόσωπο τους… είχαν χορτάσει!
Καθώς όσα ήταν φοβισμένα και κλείστηκαν στο καταφύγιο, ήρεμα πια από τον φόβο καθώς είναι προφυλαγμένα, προσμένουν να τελειώσει ο συναγερμός για να απολαύσουν την κρύα τους σούπα! Όμως άρχισε κάπως πιο έντονα να γουργουρίζει το στομάχι τους ζητώντας κάτι να το γεμίσει! Κι’ η σκέψη γυροφέρνει ολοένα στο μυαλό! Άδικα όπως φαίνεται σκιάχτηκαν και θα ‘χει παγώσει… και το φαί! Μύριζε τόσο όμορφα ο χυλός! Θεσπέσια!
Τα θαρραλέα έχουν αποφάει πια και ήρεμα και κάθονται με γιομάτο στομάχι απολαμβάνοντας την ησυχία ήρεμα και χορτάτα!
Περνά λίγη ώρα… και να που οι σειρήνες ηχούν ξανά! Λήξη συναγερμού! Οι μπόμπες ήταν για αλλού! Φαίνεται είχαν δίκιο που δεν σκιάχτηκαν οι άλλοι και απόφαγαν ήρεμα το αχνιστό φαί! Όσοι είχαν θάρρος απήλαυσαν το φαί, ενώ αυτοί… προσμένουν για να φάνε! Όσοι δεν έτρεξαν να κρυφτούν… μάλλον φέρθηκαν έξυπνα!
- Εμπρός παιδιά να πάμε για φαί που θα έχει ήδη κρυώσει!
Στερνά έρχονται κι’ οι «κιοτήδες», που έτρεξαν στο καταφύγιο, γιατί σκιάχτηκαν και το έβαλαν στα πόδια! Έχει κρυώσει προ πολλού η σούπα, αλλά και η κοιλιά παίζει ταμπούρλο! Μα.. από την πείνα τους το φαί φαντάζει τρομερό έδεσμα!
Πέφτουν με τα μούτρα και απολαμβάνουν! Ούτε ανασαιμιά δε προφταίνουν να παίρνουν! Τα κουτάλια δεν προλαβαίνουν να γιομίζουν και να αδειάζουν στο στόμα τους.. τόσο άδεια που ήταν τα δόλια τους στομάχια!!
Ενώ οι χορτάτοι αραχτοί και χαλαρά στο κάθισμα τους, χουζουρεύουν με τσιτωμένες τις κοιλιές, κοιτώντας τριγύρω αδιάφορα!
Τελικά είναι όλοι ευτυχείς! Και οι κιοτήδες και οι λαίμαργοι! Δε γίνηκε τελικά επιδρομή! Ούτε κεραμίδι δε ράγισε στο χωριό! Είναι όλοι σώοι και γεροί, όπως πριν! Λάμπουν τα μάτια τους γιομάτα χαρά… καθώς και τα στομάχια όλων είναι και σήμερα γιομάτα!! Ήταν μια αεροπορική επιδρομή, που αυτούς ούτε που τους άγγιξε! Ήταν… ίσως για άλλους οι μπόμπες! Ποιος το ξέρει; Μπορεί και αυτό να έχει συμβεί ακόμη! Θα ‘ναι την άλλη φορά τόσο τυχεροί; Πάντως… τέλος καλό όλα καλά! Πάει πέρασε και αυτό!
«ΕΥΔΑΙΜΩΝ ΣΥΡΙΑΝΟΣ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου