Το γεφύρι της Άρτας.
Το πασίγνωστο γεφύρι της Άρτας βρίσκεται στα δυτικά της πόλης και απέχει από το κέντρο 1 χλμ. Είναι το πιο γνωστό πολύτοξο λιθόκτιστο γεφύρι της Ηπείρου, που γεφυρώνει τις δύο όχθες του ποταμού Αράχθου και αποτελεί ένα από τα πιο καλοδιατηρημένα μνημεία της πόλης. Διακρίνεται για τη μοναδική αρχιτεκτονική του αλλά και για τους θρύλους που έχουν συνδεθεί με την κατασκευή του και κυρίως από το ομώνυμο θρυλικό δημοτικό τραγούδι που αναφέρεται στην θυσία της γυναίκας του πρωτομάστορα στα θεμέλια της γέφυρας.
Στη σύγχρονη εποχή η φράση «ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ εγκρεμιζόταν» χρησιμοποιείται για κάθε έργο που συναντά δυσκολίες και αδυνατεί να ολοκληρωθεί. Η μεγάλη δυσκολία κατασκευής του ενέπνευσε την παράδοση, τον μύθο, την ποίηση, τη ζωγραφική και τη μουσική για να εξυμνηθεί ο δύσκολος αγώνας του ανθρώπου να πραγματοποιήσει μεγαλόπνοα σχέδια.
Η Άρτα, παλιά πρωτεύουσα του Δεσποτάτου της Ηπείρου, γνωστή με αυτό το όνομα από το έτος 1082, ήταν κτισμένη στην αριστερή όχθη του Αράχθου, απλωνόταν αμφιθεατρικά στους πρόποδες του λόφου της Περάνθης (Βαλαώρας) και κατείχε τη θέση της αρχαίας Αμβρακίας. Παραδόθηκε στους Οθωμανούς στις 10 Μαρτίου του 1449, εξασφαλίζοντας κάποια προνόμια και παρέμεινε στην κατοχή τους μέχρι τις 24 Ιουνίου του 1881, με ένα μικρό διάστημα Βενετοκρατίας (1688-1715).
Κατασκευή:Χρονολογικά, το χτίσιμο του δεν έχει καθοριστεί ακριβώς. Υπάρχουν διάφορες εκδοχές. Φαίνεται ότι είχε αρχικά θεμελιωθεί κατά τον 3ο π.Χ. αιώνα επί βασιλείας Πύρρου του Α΄.
Κατά καιρούς έγιναν επισκευές και προσθήκες στην κατασκευή, με τελευταία εκείνη του 1612 που πιθανόν του έδωσε και την σημερινή του μορφή.
Είναι κομψό, επιβλητικό και οι καμάρες του στηρίζονται σε ευρείες βάσεις...
----------------
Η κρεμάλα στον πλάτανο του Αλή Πασά:
Στην ανατολική όχθη του Αράχθου, κοντά στην αρχή της γέφυρας, μπροστά στην ταβέρνα «Πρωτομάστορας» σώζεται ο μεγάλος πλάτανος του Αλή Πασά.
Λέγεται ότι κάτω από αυτό το τεράστιο δέντρο καθόταν ο Αλή Πασάς Τεπελενλής και απολάμβανε τον απαγχονισμό από τα κλαδιά του, όσων Ελλήνων καταδίκαζε σε θάνατο.
Σ’ αυτό το μακάβριο θέαμα μας μεταφέρει το δημοτικό τραγούδι: «Τι έχεις καημένε πλάτανε και στέκεις μαραμένος με τις ριζούλες στο νερό; Αλή πασάς επέρασε και δεν μπορώ να πιώ».
---------------
Ο θρύλος:
Η ιστορική έρευνα καταδεικνύει ότι ο θρύλος αυτός βασίζεται σε μια ιστορική αλήθεια. Όταν οι Τούρκοι χρειάστηκαν γέφυρα για να περάσει ο στρατός τους προς τη νότια Ελλάδα ζήτησαν από τους ντόπιους να τους βοηθήσουν στην κατασκευή της.
Πολλοί Έλληνες προσφέρθηκαν να βοηθήσουν ελπίζοντας ότι θα κερδίσουν την εύνοιά τους. Μόλις όμως έμαθαν οι κάτοικοι τις προθέσεις των Τούρκων, πήγαιναν τη νύκτα και γκρέμιζαν ό,τι οι ίδιοι είχαν φτιάξει την ημέρα. Οι Τούρκοι προβληματίστηκαν από την κωλυσιεργία και ζήτησαν εξηγήσεις.
Οι ντόπιοι για να δικαιολογηθούν ισχυρίστηκαν ότι το γεφύρι ήταν στοιχειωμένο, με την ελπίδα ότι οι Τούρκοι δεν θα περνούσαν από εκεί.
Όμως ο Τούρκος διοικητής, οργισμένος από την κοροϊδία, διέταξε τη σύλληψη του πρωτομάστορα και της γυναίκας του και τη θανάτωσή τους. Όταν οι ντόπιοι έμαθαν τις εξελίξεις φοβήθηκαν και ολοκλήρωσαν το γεφύρι. Φρόντισαν όμως να καταραστούν όποιον διέσχιζε το γεφύρι.
Μετά την εθνεγερσία του 1821 και αναμένοντας την απελευθέρωσή τους από τον ελληνικό στρατό οι προηγούμενες κατάρες έγιναν ευχές.
Σαράντα πέντε μάστοροι κι εξήντα μαθητάδες
γιοφύρι-ν-εθεμέλιωναν στης Άρτας το ποτάμι.
Oλημερίς το χτίζανε, το βράδυ εγκρεμιζόταν.
Μοιριολογούν οι μάστοροι και κλαιν οι μαθητάδες:
«Αλίμονο στους κόπους μας, κρίμα στις δούλεψές μας,
ολημερίς να χτίζουμε, το βράδυ να γκρεμιέται!»
Πουλάκι εδιάβη κι έκατσε αντίκρυ στο ποτάμι,
δεν εκελάηδε σαν πουλί, μηδέ σα χελιδόνι,
παρά εκελάηδε κι έλεγε, ανθρωπινή λαλίτσα:
«Α δε στοιχειώσετε άνθρωπο, γιοφύρι δε στεριώνει·
και μη στοιχειώσετε ορφανό, μη ξένο, μη διαβάτη,
παρά του πρωτομάστορα την όμορφη γυναίκα,
πόρχεται αργά τ' αποταχύ* και πάρωρα* το γιόμα».
Τ' άκουσ' ο πρωτομάστορας και του θανάτου πέφτει.
Πιάνει, μηνάει της λυγερής με το πουλί τ' αηδόνι:
Αργά ντυθεί, αργά αλλαχτεί, αργά να πάει το γιόμα,
αργά να πάει και να διαβεί της Άρτας το γιοφύρι.
Και το πουλί παράκουσε κι αλλιώς επήγε κι είπε:
«Γοργά ντύσου, γοργά άλλαξε, γοργά να πας το γιόμα,
γοργά να πας και να διαβείς της Άρτας το γιοφύρι».
Να τηνε κι εξανάφανεν* από την άσπρη στράτα.
Την είδ' ο πρωτομάστορας, ραγίζεται η καρδιά του.
Από μακριά τους χαιρετά κι από κοντά τους λέει:
«Γεια σας, χαρά σας, μάστοροι και σεις οι μαθητάδες,
μα τι έχει ο πρωτομάστορας κι είναι βαργωμισμένος*;
– Το δαχτυλίδι τόπεσε στην πρώτη την καμάρα,
και ποιος να μπει και ποιος να βγει το δαχτυλίδι νά 'βρει;
– Μάστορα, μην πικραίνεσαι κι εγώ να πά' σ' το φέρω,
εγώ να μπω, κι εγώ να βγω, το δαχτυλίδι νά βρω».
Μηδέ καλά κατέβηκε, μηδέ στη μέση επήγε·
«Τράβα, καλέ μ', τον άλυσο, τράβα την αλυσίδα,
τι όλον τον κόσμο ανάγειρα και τίποτες δεν ήβρα».
Ένας πιχάει* με το μυστρί*, κι άλλος με τον ασβέστη,
παίρνει κι ο πρωτομάστορας και ρίχνει μέγα λίθο.
«Αλίμονο στη μοίρα μας, κρίμα στο ριζικό* μας!
Τρεις αδερφάδες είμαστε, κι οι τρεις κακογραμμένες,
η μια 'χτισε το Δούναβη, κι η άλλη τον Αφράτη*,
κι εγώ η πλιο στερνότερη* της Άρτας το γιοφύρι.
Ως τρέμει το καρυόφυλλο*, να τρέμει το γιοφύρι,
κι ως πέφτουν τα δεντρόφυλλα, να πέφτουν οι διαβάτες.
– Κόρη, το λόγον άλλαξε κι άλλη κατάρα δώσε,
πόχεις μονάκριβο αδερφό, μη λάχει* και περάσει».
Κι αυτή το λόγον άλλαξε κι άλλη κατάρα δίνει.
«Αν τρέμουν τ' άγρια βουνά, να τρέμει το γιοφύρι,
κι αν πέφτουν τ' άγρια πουλιά, να πέφτουν οι διαβάτες,
τι έχω αδερφό στην ξενιτιά, μη λάχει και περάσει».
Ν. Γ. Πολίτη, Εκλογαί από τα τραγούδια
του ελληνικού λαού
http://ebooks.edu.gr/
Άρτα:Το λαογραφικό μουσείο δίπλα στο γεφύρι της.
Όμορφη γωνιά στην Άρτα.
Λίμνη Ζηρού.
Το τραγούδι βασίζεται στη λαϊκή δοξασία ότι για να θεμελιωθεί γερά ένα κτίσμα πρέπει να θυσιαστεί κάποιο ζώο ή άνθρωπος, που θα πρέπει κατά κάποιον τρόπο να εντοιχιστεί στα θεμέλια.
Δηλαδή η λαϊκή παράδοση από τους αρχαίους χρόνους απαιτεί θυσία στα θεμέλια των δύσκολων έργων, με κορύφωμα την ανθρωποθυσία, όπως στη γέφυρα της Άρτας.
Το γνωστό δημοτικό τραγούδι «της Άρτας το γεφύρι», που υπήρξε πρότυπο για παραλλαγές σε όλη τη Βαλκανική χερσόνησο, αναφέρει σχετικά σε στίχο του: «Αν δε στοιχειώσετε άνθρωπο, γεφύρι δεν στεριώνει».
Έτσι ο πρωτομάστορας αποφάσισε να παραπλανήσει τη γυναίκα του προφασιζόμενος ότι έχασε την βέρα του στα θεμέλια .
Εκείνη προθυμοποιήθηκε να ψάξει και τότε ο πρωτομάστορας προχώρησε στο μακάβριο σχέδιο της ανθρωποθυσίας. Όταν η τραγική γυναίκα κατάλαβε ότι οι μάστορες και κυρίως ο Πρωτομάστορας άντρας της την ξεγέλασαν, έριξε βαριά κατάρα για όσους διαβούν το γεφύρι: «Αν τρέμουν τ’ άγρια βουνά, να τρέμει το γιοφύρι κι αν πέφτουν τ’ άγρια πουλιά, να πέφτουν οι διαβάτες». «Ως τρέμει το καρυόφυλλο, να τρέμει το γιοφύρι κι ως πέφτουν τα δεντρόφυλλα, να πέφτουν οι διαβάτες»
------------
Φόρος τιμής στην πρωτομαστόρισσα:
Με το χτίσιμο της γυναίκας του Πρωτομάστορα στα θεμέλια πραγματοποιήθηκε η θυσία που απαιτούσαν τα στοιχειά του ποταμού προκειμένου να επιτρέψουν στους ανθρώπους να γεφυρώσουν τις δύο όχθες του ορμητικού Άραχθου. Μέχρι και σήμερα όταν οι Αρτινοί διασχίζουν το γεφύρι της Άρτας λέγεται πως χαμηλώνουν τη φωνή και τα μάτια αποδίδοντας φόρο τιμής στην Πρωτομαστόρισσα που με τη θυσία της αλλά και την αλλαγή της κατάρας της σε ευχές προσέφερε στους ντόπιους ένα μνημείο -σύμβολο στο πέρασμα του χρόνου.
Ο θρύλος του Γεφυριού της Άρτας έκανε το πέτρινο πέρασμα γνωστό με την βοήθεια του δημοτικού τραγουδιού. Η εικόνα του Γεφυριού έχει κοσμήσει πίνακες, κεντήματα, χαλκογραφίες, νομίσματα και ξυλόγλυπτα κάνοντας διαχρονικό και προσφέροντας του μια θέση ανάμεσα στα υπόλοιπα θρυλικά ελληνικά μνημεία.
Μετά την απελευθέρωση στις 24-6-1881, το τμήμα αυτό της Ηπείρου μέχρι τον Άραχθο ποταμό αποτέλεσε το Νομό Άρτας
Μετά την απελευθέρωση στις 24-6-1881, το τμήμα αυτό της Ηπείρου μέχρι τον Άραχθο ποταμό αποτέλεσε το Νομό Άρτας.
---------------
Τα σύνορα της Ελλάδας:
Το έτος 1881, όταν απελευθερώθηκε η Άρτα από τους Τούρκους,το γεφύρι ήταν τα σύνορα της ελεύθερης Ελλάδας με την οθωμανική αυτοκρατορία...
Οι Γερμανοί και η βεβήλωση του μνημείου:
Στο τέλος της δεκαετίας του 1930 στις αρχαίες βάσεις προστέθηκαν και τσιμεντένιες για τη στήριξη μιας ξύλινης γέφυρας, την οποία οι Γερμανοί κατακτητές, ενίσχυσαν με σιδηροδοκούς για τη διέλευση των οχημάτων τους. Στις 23 Σεπτεμβρίου 1944 όταν οι Γερμανοί Ναζί αποχώρησαν, διέταξαν να ανατιναχθεί το πέτρινο Γεφύρι της Άρτας, αλλά ο Γερμανός αξιωματικός στον οποίο ανατέθηκε η αποστολή, αντιλαμβανόμενος την ιστορική και πολιτιστική αξία του μνημείου, δεν υπάκουσε στη διαταγή και το γεφύρι σώθηκε.
Άλλη εκδοχή αναφέρει ότι κάποιος Γερμανός στρατιώτης Λούντβιχ, μάλλον αρχαιολόγος, γύρισε κρυφά πίσω και απενεργοποίησε τον εκρηκτικό μηχανισμό.
 |
------------
Στο δυτικό άκρο του γεφυριού, υπάρχει ένα διώροφο νεοκλασικό κτήριο που χτίστηκε το 1864 μΧ από αυστριακό αρχιτέκτονα και σήμερα στεγάζει το Λαογραφικό Μουσείο Άρτας.Αρχικά χρησιμοποιήθηκε ως Οθωμανικό φυλάκιο της Γέφυρας και αργότερα, μετά το έτος 1881,ως Τελωνείο των Τούρκων..
-----------
Στην εξοθωμανισμένη Άρτα ζούσαν Έλληνες Χριστιανοί Ορθόδοξοι, Μουσουλμάνοι, Εβραίοι και Λατίνοι -κυρίως- Βενετοί έμποροι.Τον 15ο αιώνα ήταν η σημαντικότερη πόλη της Ηπείρου,μετά τα Γιάννενα. Προς το τέλος του 17ου αιώνα, ο πληθυσμός της έφθανε τους 7.000 κατοίκους. Τα Γιάννενα απελευθερώθηκαν το 1912,31 χρόνια μετά την Άρτα. Ο μεθοριακός σταθμός βρισκόταν τότε στα ελληνοτουρκικά σύνορα...
Κοντά στη λίμνη Ζηρού.
Λίμνη Ζηρού.
Βρίσκεται 2 χλμ δυτικά της επαρχιακής οδού Άρτας - Φιλιππιάδας - Ιωαννίνων απέναντι από την κοινότητα Παντάνασσας Άρτας.Διοικητικά και γεωγραφικά ανήκει σε τρεις δήμους: Φιλιππιάδας(N. Πρέβεζας), Θεσπρωτικού (Ν. Πρέβεζας) και Ξηροβουνίου (Ν. Αρτας). Από την 1η Ιανουαρίου 2011, με τον Νόμο Καλλικράτης η Λίμνη Ζηρού περιέρχεται ολοκληρωτικά στο Νέο δήμο Ζηρού, με πρωτεύουσα τη Φιλιππιάδα, εκτός από ένα δασικό τμήμα πρόσβασης από την Οδό Αρτας-Ιωαννίνων που ανήκει στο κτηματολόγιο Παντάνασσας του Δήμου Αρταίων.
Το όνομά της Λίμνης Ζηρού έχει Σλαβική προέλευση (π.χ. η λέξη λίμνη είναι озеро (οζέρο) στα Ρωσικά, језеро στα Σέρβικα ή езеро στα Βουλγάρικα), προφανώς κατάλοιπο μεσαιωνικής εποίκησης της περιοχής από Σλαβικά φύλα. Η αμφισβήτηση της Σλαβικής εποίκησης περιοχών του Νομού Πρέβεζας και πέριξ, δεν έχει πλέον κανένα νόημα, διότι είναι τεκμηριωμένες τέσσερις Βουλγαρικές επιδρομές (Πέτρος Φουρίκης, 1930) και (Χρονικό Κεδρηνού, έκδοση Βόννης 1600 μΧ) και το κυριότερο, από τα 75 τοπωνύμια χωριών του Νομού Πρέβεζας τα 43 ήταν Σλαβικά και άλλαξαν με Προεδρικά διατάγματα από το έτος 1926 - 1955. Πχ Αρτσα (Νάρκισσος), Βλάντα (Δεσποτικά), Βόνιτσα (=πόλη με νερά, Vodina), Γόρανα (Τρίκαστρο), Ζάλογγο (Za+Longu= εις το δάσος),Καντζάς (Στεφάνη), Λούτσα (Luza), Μουζάκα (Σφηνωτό), Μποντάρι (Βαλανιδούσα), Νεμίτσα (Βουβοπόταμος), Ντάρα (Ελιά), Ντούβιανα (Κρυοπηγή), Ποδογόρα (Pod + Goria = πρόποδες βουνού, σήμερα Ριζοβούνι), Σέσοβο (Πολυστάφυλο), Στρεβίνα (Καμπή), Τζαραβίνα (Σκεπαστό), κλπ [3] Η Λίμνη Ζηρού είναι ένα σημαντικό αξιοθέατο - μοιάζει με Ελβετικό τοπίο - που ήταν σχετικά άγνωστο στο κοινό, γιατί δεν υπήρχε στους τουριστικούς χάρτες με κλίμακα κάτω του 1:300.000.
Η δημιουργία της λίμνης Ζηρού φαίνεται να οφείλεται στην τεκτονοκαρστική δραστηριότητα της περιοχής. Οι γεωλόγοι πιστεύουν ότι η λίμνη αποτελούσε λιμναίο σπήλαιο, αλλά η οροφή κατέρρευσε προ 10.000 ετών περίπου. Ο υδροφόρος ορίζων της λίμνης είναι ο ίδιος με αυτόν του ποταμού Λούρου, συνεπώς τα δύο υδάτινα συστήματα επικοινωνούν.Οι διαστάσεις της λίμνης είναι περίπου 900μ Χ 600μ. Το μέγιστο βάθος της λίμνης, σύμφωνα με μετρήσεις του ιδιώτη Χαράλαμπου Γκούβα το έτος 1997 βρέθηκε 70 μέτρα ενώ στη βόρεια όχθη το άμεσο βάθος στα βράχια είναι 9 μέτρα. Η νότια όχθη «σβήνει» σταδιακά σε ρηχή αμμουδιά.Η θερμοκρασία του νερού κυμαίνεται χειμώνα καλοκαίρι από 9,6οC – 21,2οC. Όπως σε όλες τις λίμνες με γλυκό νερό η άνωση είναι χαμηλότερη από αυτή των θαλασσών, και η κολύμβηση εγκυμονεί κίνδυνο πνιγμού. Στο παρελθόν έχουν πνιγεί άτομα που προσπάθησαν να κολυμπήσουν ή ψάρευαν. Το έτος 2010 ανέκυψε ένα παράξενο φαινόμενο στη Λίμνη Ζηρού. Οι εφημερίδες έγραψαν κατά γράμμα ότι "Το Νερό της Λίμνης Ζηρού έγινε Κόκκινο".Στο σχετικό ρεπορτάζ ανακοινώθηκε ότι "ο καθηγητής ελέγχου και προστασίας του περιβάλλοντος του Τμήματος Χημείας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Τρ. Αλμπάνης μετά από έρευνα απέδωσε το φαινόμενο σε ένα τοξικό Κυανοβακτηρίδιο, το Planktothrix Rubescens, αναφέροντας πληροφορίες σχετικά με τις επικίνδυνες ιδιότητες του βακτηριδίου και πιθανούς τρόπους αντιμετώπισης, μάλιστα συνέστησε πλήρη απαγόρευση της κολύμβησης και της αλιείας στη λίμνη...
Οπως είναι γνωστό, είναι διαθέσιμες αρκετές αρχαιολογικές αποδείξεις κατοίκησης της περιοχής από την προϊστορική περίοδο. Η Λίμνη Ζηρού βόρεια συνορεύει με τον λόφο Κοκκινοπηλός Πρέβεζας όπου ο John Weissman το 1992, ανακάλυψε λίθινα εργαλεία της προϊστορικής περιόδου, ενώ ανατολικά σε απόσταση 1Km ρέει ο ποταμός Λούρος. Σε απόσταση μόλις 1km βρίσκεται η Βραχοσκεπή - Σπήλαιο Ασπροχάλικο, όπου σε ανασκαφές του 1962-1965 οι Eric Higgs και Σωτήριος Δάκαρης βρήκαν μεγάλη συλλογή από εργαλεία και υπολείματα οστών της προϊστορικής περιόδου. Δυτικά της λίμνης Ζηρού βρίσκονται χαμηλοί λόφοι και χωράφια. Το όλο σκηνικό δείχνει μιά ιδεώδη περιοχή γιά κατοίκηση και μάλιστα με άριστες συνθήκες γεωργίας, κτηνοτροφίας και παροχής νερού. Εκτοτε δεν διαθέτουμε άλλα στοιχεία γιά την κατοίκηση της περιοχής.
Μετά την κατάρρευση του Βυζαντίου εκ της Δ Σταυροφορίας, ιδρύθηκε το Δεσποτάτο της Ηπείρου. Κατά την περίοδο αυτή (περί το 1240) κτίσθηκε σε μιά πλαγιά λόφου, παρά τον ποταμό Λούρο, ο Ναός της Παντάνασσας Παναγίας και πιθανότατα ιδρύθηκε ο οικισμός - κοινότητα Παντάνασσα.
Στις όχθες της Λίμνης Ζηρού, κτίσθηκε από Ελβετούς αρχιτέκτονες το 1947-1949 η "Παιδόπολη Άγιος Αλέξανδρος λίμνης Ζηρού" ("Ζηρόπολη"), με αντικείμενο την περίθαλψη των ορφανών παιδιών του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου και του Εμφυλίου Πολέμου, με πρωτοβουλία του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού, του Ελβετικού Ιδρύματος Don Suisse και της τότε κυβέρνησης της Ελλάδας.Πηγή Αρχεία του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού στη Γενεύη,.Από το 1949 μέχρι το 1975 η Ζηρόπολη αποτέλεσε ένα σημαντικό εκπαιδευτικό, πολιτιστικό και οικονομικό πυρήνα της περιοχής,Σε αυτό το Ελβετικό - ελληνικό τοπίο λειτουργούσε δημοτικό, γυμνάσιο, εστιατόριο, κοιτώνες, θέατρο, εκτροφεία ορνίθων και ζώων, αλιευτικός σταθμός, κλπ.Το έτος 1965 μετά από ισχυρό σεισμό, πολλά λιθόκτιστα κτίρια υπέστησαν ανεπανόρθωτες ζημιές και η πόλη πέρασε σε παρακμή, συνεπικουρούμενη και από το γεγονός ότι πολλά ορφανά παιδιά ενηλικιώνονταν και έφευγαν.Το έτος 1992 οι εγκαταστάσεις της Ζηρόπολης χρησιμοποιήθηκαν για την προσωρινή στέγαση 2000 Αλβανών οικονομικών προσφύγων.Το 1994-1995 η λίμνη Ζηρού χρησιμοποιήθηκε παράνομα για αγώνες σκι, με ταχύπλοα σκάφη, από τον Ναυτικό Όμιλο Ιωαννίνων. Μετά από διαμαρτυρίες και δικαστικά ασφαλιστικά μέτρα της «Περιβαλλοντολογικής Εταιρείας Πρέβεζας» οι αγώνες δεν επαναλήφθηκαν.
Στις 25 Μαΐου 1997 έγινε κυκλική διάπλευση της λίμνης με κωπήλατο σουηδικό Canoe Incas και πλήρης φωτογράφιση των παραλίμνιων ακτών από τους ιδιώτες Χαράλαμπο Γκούβα και Γρηγόρη Κατσίλη, όπως επίσης και βυθομέτρηση της λίμνης. Το έτος 1998 εκτυπώθηκε με δαπάνες του Χαρ. Γκούβα το πρώτο Poster που απεικόνιζε τη λίμνη Ζηρού σε 3000 αντίτυπα και διενεμήθηκε δωρεάν.
Το έτος 1999 η λίμνη Ζηρού εντάχθηκε στο πρόγραμμα Natura 2000 από τη Νομαρχία Πρέβεζας και εξασφαλίσθηκαν Ευρωπαϊκά κονδύλια ύψους 700.000.000 δρχ για την αξιοποίησή της, επί Νομαρχίας Δημητρίου Τσουμάνη. Ήδη τον Οκτώβριο του 2000, είχαν κατασκευασθεί κάποιες αθλητικές εγκαταστάσεις (γήπεδα τένις, κλπ)
Το έτος 2000, ο δασολόγος εργολάβος κ. Ευάγγελος Σκάρπος, παρέδωσε έτοιμο το οικολογικό πεζοπορικό μονοπάτι που κυκλικά οδηγεί στο λόφο πάνω από τη λίμνη Ζηρού.
Το έτος 2000 ξέσπασαν έντονες διαμάχες μεταξύ του Δήμαρχου Φιλιππιάδας κ. Βέργου και του Νομάρχη Πρέβεζας κ. Δημητρίου Τσουμάνη, σχετικά με το ποιος θα έχει την ευθύνη των έργων στη λίμνη και φυσικά τη διακίνηση των χρηματοδοτήσεων. Τελικά κτίσθηκαν στην όχθη της λίμνης κτίρια με σκοπό τη χρήση τους ως εστιατόρια, αλλά τίποτε δεν λειτουργούσε μέχρι το καλοκαίρι του 2002. Εκείνη την εποχή, η λίμνη αποτέλεσε επίσης και το επίκεντρο έντονης διαμάχης μεταξύ του τότε Δημάρχου Φιλιππιάδας κ. Βέργου και άλλων πολιτικών του αντιπάλων, για το θέμα της πραγματοποίησης ή όχι εκεί, «Διεθνούς φεστιβάλ ηλεκτρονικής μουσικής», το οποίο τελικά ακυρώθηκε λόγω ασφαλιστικών μέτρων των αντιδικούντων με τον Δήμαρχο Φιλιππιάδας μελών της αντιπολίτευσης, σε μονομελές δικαστήριο.
Το Δεκέμβριο του έτους 2004 άρχισε να λειτουργεί παρόχθια και δυτικά της Λίμνης Ζηρού το παραδοσιακό καφεστιατόριο «Λίμνη Ζηρού», ιδιοκτησίας Δήμου Θεσπρωτικού, το οποίο είχε κτισθεί με κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Τα έτη 2006-2007 έγιναν επεκτάσεις έργων και εγκαταστάσεων της καφετέριας εστιατόριου στο δυτικό μέρος της λίμνης Ζηρού, πού πέραν της αλλοίωσης του φυσικού περιβάλλοντος και της ενδεχόμενης μελλοντικής μόλυνσης, εμπλέκει και κάποιες δημόσιες υπηρεσίες που με τη σιωπηλή ανοχή τους συνέβαλαν στην εξέλιξη αυτών των άσκοπων επεκτάσεων έργων.
Το έτος 2009 ιδρύθηκε στις εγκαταστάσεις της Παλαιάς Παιδόπολης της λίμνης Ζηρού το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης (ΚΠΕ) Φιλιππιάδας. Στο ΚΠΕ Φιλιππιάδας εκπαιδεύονται καθημερινά μαθητές από όλη την Ελλάδα σε θέματα αειφορίας και περιβάλλοντος και έχουν την ευκαιρία να επισκέπτονται και να μελετούν τα δασικά οικοσυστήματα περιμετρικά της λίμνης Ζηρού καθώς και τη λίμνη καθευτή. Επιπλέον, μεταξύ άλλων, οι μαθητές μπορούν να επισκέπτονται σημαντικά σημεία φυσικού κάλλους του Δήμου Ζηρού όπως το ρωμαικό υδραγωγείο στον Άγιο Γεώργιο και τη γεωδιαδρομή του Κοκκινόπηλου.
Το έτος 2014 κάποιες κατασκευές που έγιναν με χρηματοδότηση NATURA 2000 (Ξύλινα περίπτερα γιά καγιάκ) κλπ σάπισαν και κατέρρευσαν. Άλλα κτίσματα συντηρήθηκαν και λειτουργούν σήμερα (2016) για τις ανάγκες του ΚΠΕ Φιλιππιάδας. Το μονοπάτι πεζοπορίας κατά το μεγαλύτερο μέρος του καλύφθηκε από χόρτα όμως κατά τις αρχές του 2016 με πρωτοβουλία του ΚΠΕ Φιλιππιάδας και εθελοντική δράση καθαρίστηκε σε σημαντικό βαθμό και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για περιπατητικές δράσεις.
--------
Μυθολογία:Η λαϊκή μυθολογία έχει πλάσει και σχετικό μύθο σχετικά με τη δημιουργία της λίμνης. Σύμφωνα με αυτόν, "δύο αδελφές, μία πλούσια και μία φτωχή, βρίσκονταν σε αντιδικία με έρεισμα τα παχουλά παιδιά της φτωχής που σιτίζονταν με αποφάγια της πλούσιας. Τελικά επήλθε ρήξη των δύο αδελφών και η φτωχή πήρε το δρόμο της ξενιτιάς προς το βουνό. Τότε παρουσιάσθηκε άγγελος και της είπε να μη γυρίσει πίσω να δει την καταστροφή γιατί θα μετατραπεί σε στήλη άλατος. Σε λίγο έγινε σεισμός και η περιοχή κατέρρευσε με αποτέλεσμα να καταπιεί το σπίτι και την οικογένεια της πλούσιας αδελφής. Η φτωχή αδελφή τρόμαξε και γυρίζοντας πίσω μαρμάρωσε μαζί με το γάιδαρό της.Προφανώς η λαϊκή μυθολογία σαν άγαλμα της εννοεί το μεγάλο βράχο ανατολικά της λίμνης, και είναι φανερό ότι παραπέμπει σε ανάλογο μύθο της Βίβλου με τα Σόδομα και Γόμορρα...
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ - ΖΩΗ ΔΟΥΝΑ
ΚΕΙΜΕΝΑ - ΖΩΗ ΔΟΥΝΑ
ΚΕΙΜΕΝΑ - ΖΩΗ ΔΟΥΝΑ
Ιnfo:Βικιπαίδεια,partetavouna
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου