Homo Universalis: ΠΗΛΙΟ, Β' ΜΕΡΟΣ - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΛΜΠΟΥΜ ΤΗΣ ΝΕΛΛΑΣ ΘΕΟΤΟΚΑΤΟΥ

Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2017

ΠΗΛΙΟ, Β' ΜΕΡΟΣ - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΛΜΠΟΥΜ ΤΗΣ ΝΕΛΛΑΣ ΘΕΟΤΟΚΑΤΟΥ

Ο Αγιος Ιωάννης από ψηλά από το ορειβατικό μονοπάτι..

Μηλιές

Οι Μηλιές είναι ορεινό χωριό του νοτίου Πηλίου, χτισμένο σε 400 m υψόμετρο και σε απόσταση 28 km ανατολικά από τον Βόλο. Είναι έδρα του Δήμου Μηλεών. Σύμφωνα με την απογραφή του 2001, το δημοτικό διαμέρισμα των Μηλεών έχει 636 κατοίκους.

Λέγεται ότι το χωριό ιδρύθηκε από κατοίκους του χωριού Μηλιές Ευβοίας, οι οποίοι έφυγαν από εκεί για να γλιτώσουν από επιθέσεις πειρατών. Για αυτό το λόγο και η θέση του χωριού είναι τέτοια ώστε να μη βλέπει τη θάλασσα, αλλά και να μη φαίνεται το χωριό από τη θάλασσα

Οι Μηλιές είναι η ιδιαίτερη πατρίδα του Άνθιμου Γαζή και του Γρηγόριου Κωνσταντά, οι οποίοι ίδρυσαν, το 1814, τη σχολή «Ψυχής Άκος», που λειτουργεί σήμερα ως βιβλιοθήκη με σπάνια βιβλία και ιστορικά κειμήλια. Ακόμα οι Μηλιές είναι το πρώτο χωριό που επαναστάτησε στο Πήλιο στην Επανάσταση του '21.

Οι Μηλιές φάνηκαν .....μέσα από τον θολό καιρό της υγρασίας του χειμώνα.....Μέσα από τα χρώματα της ομίχλης και του καθαρού αέρα!!

Τα χρώματα του χειμώνα,η μυρωδιά της φύσης....οι ήχοι του δάσους

Η ονομαστή «Σχολή των Μηλεών» που ίδρυσαν οι Γαζής, Κωνσταντάς και Φιλιππίδης, αποτέλεσε σημαντική πνευματική εστία της εποχής και κέντρο του απελευθερωτικού αγώνα του 1821. Η Σχολή λειτουργούσε στη θέση που σήμερα έχει τις εγκαταστάσεις του το Γυμνάσιο Μηλεών. Απόρροια του διαφωτιστικού έργου της ξακουστής Σχολής των Μηλεών, υπήρξε η ίδρυση της εκπληκτικής βιβλιοθήκης των Μηλεών «Ψυχής Άκος», που λειτουργεί μέχρι σήμερα με περισσότερα από 3500 σπάνια βιβλία και ιστορικά κειμήλια.

Στο χωριό υπάρχει η εκκλησία των Παμμεγίστων Ταξιαρχών, η οποία ανακαινίστηκε το 1741, ενώ είναι άγνωστο το πότε χτίστηκε πρώτη φορά και από ποιον. Η εκκλησία αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα της τοπικής παραδοσιακής αρχιτεκτονικής και διαθέτει αξιόλογες μεταβυζαντινές αγιογραφίες. Είναι χτισμένη έτσι, ώστε ο κάθε ήχος μέσα σε αυτήν να μην ακούγεται έξω, γιατί απαγορευόταν ο Χριστιανισμός εκείνη την εποχή. Κατασκευάστηκε στα μέσα του 18ου αιώνα, κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, κατά τέτοιον τρόπο, ώστε το εξωτερικό της, χωρίς καμπαναριό και άλλα θρησκευτικά σύμβολα ή δείγματα εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής, να μην προδίδει την αληθινή φύση του κτιρίου.

Ο ναός των Ταξιαρχών στις Μηλιές αποτελεί το παλαιότερο και σημαντικότερο κτίσμα του χωριού, και έχει ιδιαίτερη ιστορική σημασία. Η ακριβής χρονολογία κατασκευής της είναι άγνωστη, όπως άγνωστος είναι τόσο ο σχεδιαστής / κατασκευαστής της, όσο και ο αγιογράφος που κατασκεύασε τις αγιογραφίες και φιλοτέχνησε το ιερό τέμπλο της. Ωστόσο, επιγραφή πάνω από την πλαϊνή της πύλη μας πληροφορεί ότι. ανακαινίστηκε το 1741

Ο αρχιτεκτονικός της ρυθμός είναι τρίκλιτη βασιλική με 12 εσωτερικούς τρούλους, και έχει διττή υπόσταση, καθώς είναι αφιερωμένη στους Παμμέγιστους Ταξιάρχες Μιχαήλ και Γαβριήλ, καθώς επίσης και στους Άγιους Πάντες. Αποτελείται από 2 μέρη - τον πρόναο και τον κυρίως ναό: και οι δύο χώροι χαρακτηρίζονται από τις εντυπωσιακές τους αγιογραφίες, ενώ στον κυρίως ναό δεσπόζει το εκπληκτικό τέμπλο, σκαλισμένο στο χέρι από άγνωστο τεχνίτη, γεμάτο με θρησκευτικές παραστάσεις.

Από την είσοδο στον πρόναο του ναού παρατηρεί κανείς τις ιδιαίτερες τοιχογραφίες. Ο Άγιος Σισώης - των Χριστιανών Κοπτών της Αιγύπτου μπροστά στο λείψανο του Αγίου Αλεξάνδρου, ο Άγιος Χριστόφορος με τη μορφή προβάτου, ο Ζυγός της Δικαιοσύνης, ο Βελζεβουήλ στις Πύλες της Κολάσεως αλλά και ο Ζωδιακός Κύκλος.
Το ξυλόγλυπτο τέμπλο είναι καλυμμένο με φύλλο χρυσού και απεικονίζει ζώα λουλούδια και φυτά, όσο για τις κινητές εικόνες, είναι αγιογραφημένες από διάφορους αγιογράφους και με διάφορες τεχνοτροπίες.

Στο εσωτερικό υπάρχουν δύο σημαντικές κατασκευαστικές καινοτομίες. Κάτω από το δάπεδο του ναού, ένα σύστημα από κανάλια και πηγάδια εξασφαλίζει τη στεγανότητα του δαπέδου αλλά και την ενίσχυση των μπάσων ήχων. Αντίστοιχα, στις βάσεις των θόλων, ενσωματωμένα πήλινα πιθάρια ενισχύουν τους πρίμους ήχους και καθιστούν την όλη κατασκευή της οροφής πιο ελαφριά. Αποτέλεσμα αυτών των κατασκευών αυτών είναι η τέλεια ακουστική του χώρου. Το 2000 μάλιστα και με την έγκριση του Υπουργείου Πολιτισμού έγινε στο εσωτερικό του φεστιβάλ Μπαχ, όπου παρουσιάστηκαν φωνητικά έργα θρησκευτικής μουσικής.

O ναός των Ταξιαρχών έχει και ένα σημαντικό ιστορικό παρελθόν αφού εδώ, στις 8 Μαΐου του 1821, ο Άνθιμος Γαζής ύψωσε τη σημαία της επανάστασης και σήμανε την εξέγερση κατά του Τουρκικού ζυγού. Η σημαία σώζεται μέχρι και σήμερα και βρίσκεται στη Δημόσια Βιβλιοθήκη Μηλεών, ακριβώς πάνω από την πλατεία. Πιστό αντίγραφο της σημαίας θα δείτε στο Λαογραφικό Μουσείο Μηλεών.

Για όλα αυτά και πολλά άλλα, θα σας ενημερώσει ο κος Μιχάλης Παππάς με την παραστατικότατη ξενάγησή του στα ελληνικά και αγγλικά.

Ο ναός των Ταξιαρχών........Εξωτερικά, το κτίριο του ναού δεν θυμίζει εκκλησία - προφανώς επειδή κατασκευάστηκε / ανακαινίστηκε στα χρόνια της τουρκοκρατίας, ο άγνωστος σχεδιαστής θέλησε η εξωτερική όψη του κτιρίου να μην προδίδει την ύπαρξη εκκλησίας. Για τον λόγο αυτό, δεν κατασκεύασε παράθυρα - παρά μόνο ελάχιστα τοποθετημένα πολύ ψηλά, σχεδόν κοντά στην στέγη, για να μην φαίνεται το εσωτερικό -, ενώ και η στέγη του ναού εξωτερικά δεν θυμίζει σε τίποτα εκκλησία: δεν φαίνονται εξωτερικά οι 12 τρούλοι, και η στέγη της φαίνεται σαν μία απλή στέγη η οποία σκεπάζει ένα ορθογώνιο κτίσμα. Ωστόσο οι παραπάνω περιορισμοί στον εξωτερικό σχεδιασμό της εκκλησίας, οδήγησαν τον άγνωστο σχεδιαστή σε επαναστατικές τεχνικές λύσεις, οι οποίες είχαν ως συνέπεια την ανάδειξη μέχρι και σήμερα της καταπληκτικής του ακουστικής, η οποία αποτελεί και το πλέον ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του ναού. Έτσι, προκειμένου ο σχεδιαστής να εξοικονομήσει βάρος από την στέγη - θυμίζουμε ότι πρόκειται εξωτερικά για απλή συμβατική στέγη, η οποία ωστόσο εσωτερικά έχει 12 τρούλους -, σκέφτηκε να ενσωματώσει στην περιφέρεια κάθε εσωτερικού τρούλου 4 αναποδογυρισμένα πιθάρια. Έτσι κατάφερε να μειώσει σημαντικά το βάρος της στέγης, καθώς τα 48 αναποδογυρισμένα πιθάρια έχουν πολύ λιγότερο βάρος από το χώμα που θα χρειαζόταν εναλλακτικά για να γεμίσει ο χώρος αυτός της στέγης.

Ο ναός των Ταξιαρχών.........Ο επισκέπτης του ναού αξίζει να σταθεί με ιδιαίτερη προσοχή και να θαυμάσει τις θαυμάσιες αγιογραφίες του, ενώ παράλληλα αξίζει να ακούσει την ειδική ξενάγηση που πραγματοποιεί ο επίτροπος της εκκλησίας Μιχάλης Παππάς, ο οποίος - στα πλαίσια του ελεύθερου χρόνου του - έχει εξελιχθεί σε έναν άρτιο ερασιτέχνη ξεναγό του ναού και της ιστορίας του. Από τις αγιογραφίες ξεχωρίζουν εκείνες του Αγίου Χριστόφορου με μορφή προβάτου, καθώς κει εκείνη του Αγίου Σισώη - ο οποίος είναι σημαντικός άγιος των Χριστιανών Κοπτών της Αιγύπτου - μπροστά στο υποτιθέμενο λείψανο του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ιδιαίτερη επίσης προσοχή θα πρέπει να δώσει ο επισκέπτης στις τοιχογραφίες του πρόναου, οι οποίες είναι προσαρμοσμένες στο πνεύμα της Κατήχησης, καθώς ο χώρος συμβολίζει την είσοδο των κατηχουμένων στην Εκκλησία: ο ζυγός της Δικαιοσύνης, η είσοδος στον Παράδεισο, το ποτάμι της Κόλασης και ο παμφάγος Άδης, καθώς επίσης και ο Ζωδιακός Κύκλος με έννοια προσαρμοσμένη στον κύκλο της ανθρώπινης ζωής.

Στις Μηλιές καταλήγει ένας σιδηρόδρομος που κατασκευάστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα,από τον πατέρα του διάσημου υπερρεαλιστή ζωγράφου Τζόρτζιο Ντε Κίρικο, Εβαρίστο ντε Κίρικο συνδέοντας το εμποροβιομηχανικό κέντρο του Βόλου, με την εύφορη και πλούσια περιοχή του Δυτικού Πηλίου. Το 1985 το τρένο του Πηλίου χαρακτηρίστηκε ως διατηρητέο ιστορικό μνημείο. Το 1996 και μετά από μία σειρά επισκευών, τέθηκε ξανά σε λειτουργία καλύπτοντας συνολικά μια διαδρομή 16 χιλιομέτρων, από τα Λεχώνια μέχρι τις Μηλιές, προσφέροντας στον επιβάτη την ευκαιρία να απολαύσει τη μοναδική φυσική ομορφιά του τοπίου και τις περίτεχνες αρχιτεκτονικές κατασκευές, από τον Απρίλιο μέχρι τον Οκτώβριο. Η οργιώδης βλάστηση, η θέα στον Παγασητικό, τα τοξωτά γεφύρια, οι μικρές σήραγγες και η σιδερένια γέφυρα του ντε Κίρικο αποτελούν τα βασικά στοιχεία για μια από τις ωραιότερες διαδρομές στην Ευρώπη.

Η Αγία Μαρίνα..........λιτή κι απέριττη,παραδοσιακή,στολίδι του χωριού.....κι όμως κλειστή και έρημη!!

Τσαγκαράδα

Η Τσαγκαράδα είναι το πιο γνωστό και το πιο τουριστικό χωριό του ανατολικού Πηλίου. Έχει χαρακτηρισθεί παραδοσιακός οικισμός. Είναι ταυτοχρόνως και το πιο αραιοκατοικημένο χωριό, όχι μόνο στο βουνό των Κενταύρων, αλλά και σε ολόκληρη την Ελλάδα. Τούτο βέβαια δεν οφείλεται στον ολιγάριθμο πληθυσμό (υπάρχουν περίπου 500 μόνιμοι κάτοικοι) αλλά στην τεράστια έκταση του οικισμού, αφού τα σπίτια του απλώνονται σε μήκος 5 χλμ. και πλάτος 6 χλμ.! Αξίζει να σημειωθεί ότι δεν υπάρχει κάποιο σημείο από όπου να μπορούμε να αντικρίσουμε ολόκληρο το χωριό, εκτός κι αν έχουμε σκάφος να μπούμε στη θάλασσα και να ξανοιχτούμε σε απόσταση 1-2 μίλια από την ακτή. Το χωριό είναι κτισμένο στην ανατολική πλαγιά του Πηλίου, με θέα το Αιγαίο Πέλαγος. Τα ψηλότερα σπίτια βρίσκονται στα 540 μ. υψόμετρο και τα χαμηλότερα δίπλα στη θάλασσα. Η κεντρικότερη πλατεία (της Αγ. Παρασκευής) έχει 420 μ. υψόμετρο

Θα επισκεφθούμε την πλατεία της Αγ. Παρασκευής, όπου και ο ομώνυμος ναός του 1719. Ολόκληρη η πλατεία σκιάζεται από έναν τεράστιο πλάτανο που λέγεται ότι είναι 1.000 ετών. Η περίμετρός του στη βάση φτάνει τα 14 μ.! Κάποιο μεγάλο κλαδί του ζυγίζει πολλούς τόνους, γιαυτό και στηρίζεται σε πέτρινη κολόνα! Πιο όμορφη όμως θεωρούμε την πλατεία των Αγ. Ταξιαρχών, όπου και ο ομώνυμος ναός του 1746. Υπάρχει και κει ένας τεράστιος πλάτανος, που λέγεται ότι είναι 800 ετών... Η δε περίμετρος αυτού ξεπερνάει τα 17 μ.! Στολίδι της πλατείας αποτελεί μία πανέμορφη μαρμάρινη παραδοσιακή κρήνη με τέσσερις κρουνούς. Προσφέρει ασταμάτητα σε ντόπιους και ξένους πεντακάθαρο παγωμένο βουνίσιο νερό

Πώς πάμε από το Βόλο στην Τσαγκαράδα; Υπάρχουν δύο διαδρομές που έχουν το ίδιο ακριβώς μήκος (48 χλμ.) και εξίσου πολλές στροφές, είτε από τον παραλιακό είτε πάνω από το βουνό. Θα χρειαστούμε τον ίδιο ακριβώς χρόνο (περίπου 1 ώρα).

Πρώτη επιλογή: παίρνουμε τον παραλιακό δρόμο που πάει προς Αγριά, Κάτω Λεχώνια, Άνω Λεχώνια και Καλά Νερά, έχοντας προς τα δεξιά μας θέα στον Παγασητικό Κόλπο. Μόλις 2 χλμ. μετά τα Καλά Νερά (και συνολικά 21 χλμ. από το Βόλο) φτάνουμε σε σημαντική διασταύρωση: αριστερά πάει για Μηλιές και Τσαγκαράδα, ενώ ευθεία (δεξιά) συνεχίζει για Άφησσο, Αργαλαστή και Τρίκερι. Πάμε λοιπόν αριστερά. Ανηφορίζουμε σιγά σιγά ώσπου σε 6 χλμ. φτάνουμε στις Μηλιές. Περνάμε τη διασταύρωση για το σιδηροδρομικό σταθμό και ανεβαίνουμε λίγο ψηλότερα. Στα δεξιά μας θα διακρίνουμε πάνω στο δρόμο τον περίφημο φούρνο του Κόρμπα, όπου όλοι κάνουν μια στάση για ζεστό τυρόψωμο και ελιόψωμο. Μόλις 100 μ. μετά το φούρνο θα δούμε στα αριστερά μας την κυρίως είσοδο για τις Μηλιές. Από δω επίσης πάει και για τη Βυζίτσα. Εμείς όμως δε θα μπούμε στις Μηλιές, συνεχίζουμε ευθεία. Ακόμη 5 χλμ. και βγαίνουμε σε μια φαρδιά διασταύρωση: δεξιά πάει για Νεοχώρι και Αργαλαστή, ενώ αριστερά για Ξουρίχτι,

Δεύτερη επιλογή: παίρνουμε το δρόμο που ανηφορίζει από το Βόλο προς Πορταριά, Μακρυνίτσα και Χάνια. Μόλις περάσουμε τα Χάνια στρίβουμε δεξιά προς το χιονοδρομικό κέντρο. Στα 700 μ. στρίβουμε αριστερά και αρχίζουμε να κατηφορίζουμε από τον καινούργιο δρόμο προς Κισσό. Περνάμε τον Κισσό και κατηφορίζουμε για ακόμη 2 χλμ., οπότε φτάνουμε σε διασταύρωση: αριστερά πάει για Ανήλιο, Μακρυρράχη, Άγ. Δημήτριο, Άγ. Ιωάννη, Ζαγορά, Πουρί και Χορευτό. Εμείς όμως θα στρίψουμε δεξιά, σε 6 χλμ. μπαίνουμε στο Μούρεσι και σε ακόμη 4 χλμ. φτάνουμε στην Τσαγκαράδα. Συνολικά πάνω από το βουνό Βόλος - Τσαγκαράδα 48 χλμ. (περίπου 1 ώρα).

Η Τσαγκαράδα αποτελείται από 4 γειτονιές, οι οποίες πήραν το όνομά τους από τους ναούς που βρίσκονται στις αντίστοιχες πλατείες τους. Όπως ερχόμαστε από Ξουρίχτι πρώτα θα μπούμε στη συνοικία των Αγ. Ταξιαρχών, ύστερα σ' εκείνη της Αγ. Παρασκευής (από την οποία μπορούμε σε 7 χλμ. να κατεβούμε στην παραλία Μυλοπόταμος), μετά θα περάσουμε τη διασταύρωση για τη συνοικία της Αγ. Κυριακής (από την οποία μπορούμε να κατεβούμε στην παραλία Φακίστρα) και τέλος θα περάσουμε και από τη συνοικία του Αγ. Στεφάνου. Όσοι έρχονται από Μούρεσι ας τα υπολογίσουν αντίστροφα

Χάρη στην οργιώδη βλάστηση, τους θερινούς μήνες η θερμοκρασία στα ψηλότερα σημεία του χωριού είναι το μεσημέρι έως και 8°C χαμηλότερη απ' ό,τι είναι την ίδια ώρα στα χαμηλά, δηλαδή στη θάλασσα. Κάνεις δηλαδή το μπάνιο σου στη θάλασσα και σε 5 λεπτά αράζεις σε κάποια δροσερή πλατεία για τα περαιτέρω σχετικά μεζεδάκια...

Στην ουσία πρόκειται για μία πολύ μεγάλη περιοχή, πνιγμένη στο πράσινο. Είναι δύσκολο να απαντήσει κάποιος στην ερώτηση εάν το χωριό βρίσκεται μέσα στο δάσος ή εάν το δάσος βρίσκεται μέσα στο χωριό! Παντού μέσα στην Τσαγκαράδα βλέπεις πανύψηλες καστανιές, αιωνόβια πλατάνια, οξιές, βελανιδιές, κερασιές, φλαμουριές, αρκουδοπούρναρα (γκι), κορομηλιές, σκλήθρα, κισσούς, κουμαριές, κρανιές, ροδοδάφνες, έλατα, σφενδάμια, ορτανσίες, σουρβιές, ακακίες, κληματαριές, πεύκα, καμέλιες, μουριές, ελιές, καραγάτσια, γαρδένιες, μυρτιές, πασχαλιές και χιλιάδες άλλα είδη της ελληνικής χλωρίδας. Απίστευτη βιοποικιλότητα. Το Πήλιο είναι το πιο ευλογημένο ελληνικό βουνό

Πυράκανθος κ'ατω από την βροχή

Κατά το 18ο και 19ο αι. πολλοί Τσαγκαραδιώτες ξενιτεύτηκαν, κυρίως σε Αλεξάνδρεια, Κωνσταντινούπολη και Σμύρνη, οπότε και πρόκοψαν γρήγορα ασχολούμενοι με το εμπόριο. Αρκετοί από αυτούς ευεργέτησαν την πατρίδα τους, όπως π.χ. ο Νικόλαος Νανόπουλος, ο Ιωάννης Καρτάλης και ο Σοφοκλής Αχιλλόπουλος. Η Νανοπούλειος Σχολή χτίστηκε το 1863 και έκτοτε στεγάζει το δημοτικό σχολείο του χωριού

Ρεμβάζοντας σ ενα τοπίο στην ομίχλη.......Μια ομίχλη που δεν μας εγκατέλειψε ούτε μια μέρα

Αγιος Ιωάννης

Ο Αγιος Ιωάννης από ψηλά από το ορειβατικό μονοπάτι..

Η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη

Δυστυχώς οι δρόμοι του Πηλίου δεν είναι για μεγάλα οχήματα....στενοί, με πολλές στροφές με δυσκολία στο να περάσει άλλο αυτοκίνητο από την αντίθετη μεριά....παρκαρισμένοι στην μέση του δρόμου, τοίχοι που τους περνάει το πούλμαν ξυστά και γιγάντιοι πλάτανοι σχεδόν μέσα στην μέση του δρόμου!!!!

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ: Ο Αηγιάννης βρίσκεται βόρεια της Νταμούχαρης και σε απόσταση 5 χλμ. από το Μούρεσι. Είναι το παλαιότερο και το πιό γνωστό θέρετρο του Πηλίου. Στα τελευταία δεκαπέντε χρόνια έχουν γίνει αξιόλογα έργα υποδομής και έτσι σήμερα ο τόπος έχει εξελιχθεί σε ένα καλοοργανωμένο τουριστικό κέντρο που από τον Απρίλιο έως και τον Οκτώβρη σφίζει από ζωή και κίνηση. Κατά μήκος της παραλίας υπάρχουν πολλά και καλά ξενοδοχεία και πανσιόν, δωμάτια, εστιατόρια, ταβέρνες, πιτσερίες, καφετέριες, μπάρ, κέντρα διασκεδάσεως και μιά αρκετά μεγάλη πλάζ με σχετικά αβαθή νερά. Παρά το κάπως κοσμοπολίτικο πρόσωπό του ο Αηγιάννης διατηρεί πολλά πηλιορείτικα στοιχεία. Ο παραθεριστής μπορεί κάλλιστα να συνδυάσει τις μοντέρνες ανέσεις με την παρθένα φύση που βρίσκεται ολόγυρα.

Κισσός

ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΤΩΝ ΛΟΥΛΟΥΔΙΩΝ Κισσός Πηλίου

Ο Κισσός είναι ένα από τα ομορφότερα χωριά του Πηλίου. Είναι χτισμένος αμφιθεατρικά σε υψόμετρο από 480 μ. έως και 560 μ., στις ανατολικές πλαγιές του βουνού (έχει δηλαδή θέα στο Αιγαίο και όχι στον Παγασητικό). Έχει χαρακτηρισθεί παραδοσιακός οικισμός και αριθμεί πληθυσμό περίπου 330 μόνιμων κατοίκων. Παλαιότερα ο Κισσός υπαγόταν στο Δήμο Μουρεσίου, τώρα όμως ο τελευταίος ενσωματώθηκε στον ενιαίο Δήμο Ζαγοράς - Μουρεσίου.........η Αγία Μαρίνα στον Κισσό Πηλίου.

Μέσα στο χωριό σώζονται σε άψογη κατάσταση αρκετά παλιά καλντερίμια. Εύκολα θα εντοπίσουμε την πλατεία του χωριού, όπου αξίζει τον κόπο να επισκεφθούμε μία από τις ιστορικότερες εκκλησίες σε ολόκληρο το Πήλιο. Πρόκειται για την Αγία Μαρίνα, τρίκλιτη βασιλική του 1650, που ανακαινίσθηκε το 1745 και αγιογραφήθηκε από το λαϊκό ζωγράφο Παγώνη. Να σημειώσουμε ακόμη ότι εδώ στον Κισσό ήδη από το 1753 λειτουργούσε ελληνικό σχολείο, στο οποίο μεταξύ άλλων υπηρέτησε για λίγο ως γραμματοδιδάσκαλος και ο Ρήγας Φεραίος.

Το περίτεχνο τέμπλο της Αγιας Μαρίνας Κισσού......μοναδική τέχνη ,μοναδική ομορφιά!!

Πρόκειται για τρίκλητη βασιλική του 17ου αιώνα. Κτισμένη το 1650 μ.Χ. περίπου, όταν δηλαδή η Ελλάδα ήταν υπό Τουρκική κυριαρχία. Το μεγάλο μέγεθος του χώρου του ναού και το γεγονός ότι είναι χτισμένος στην πλατεία του χωριού, μαρτυρούν ότι χτίστηκε με άδεια των Τούρκων.

Αυτός ο ρυθμός ήταν απαγορευμένος απο τους Τούρκους κατά τηv Τουρκοκρατία διότι θεωρούσαν οτι ήταν πολύ εντυπωσιακός "φανταχτερός" τρόπος αρχιτεκτονικής για θρησκευτικό ναό, σε σύγκριση ειδικά με τους δικούς τους "ναούς".

Πρέπει επίσης να σημειωθεί οτι στο χωριό Κισσός, στο οποίο ανήκει η εκκλησία ανακαλύφθηκε ενα ορυχείο αργύρου – ασημιού.

Στις παλιές μέρες όταν οι χωρικοί του Κισσού μιλούσαν για χρυσό και ασήμι, αναφέρονταν στο κ’σο και στον αργυρό, η λέξη κ’σος λοιπόν - χρυσός ήταν η αιτία που το χωριό ονομάστηκε Κισσός, δηλαδή χρυσός, παρόλο που κάποιοι, πίστευαν οτι η ονομασία του χωριού, προήλθε απο το αναρριχόμενο φυτό τον Κισσό, που φύεται σε ολη την περιφέρεια του χωριού.