Νόστο δεν είχε στην καρδιά,
μήτε στου νου τα άδυτα.
Μόνο του ζητήθηκε
στην πατρική του γη
να επιστρέψει.
Στου καταρράκτη
την ψυχόρμητη πηγή,
του τραγουδιού
απόκρυφα ν’ ακούσει
ρήματα κελαρυστά.
Σαν άλλες εποχές
μόνος διαβάτης
στο μονοπάτι,
στης αρμονίας
τους ανθισμένους ήχους.
Το κάλεσμα αποδέχτηκε.
Αγναντεύει,
αφουγκράζεται,
αφυπνίζεται!
Λαμβάνει, σφραγίζει
μηνύματα και στίχους.
Το δρόμο της επιστροφής
ατενίζει μεθυσμένος
απ’ το τραγούδι της γνώσης!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου