ΑΡΣΙΝΟΗ ΒΗΤΑ " Oι παρτιτούρες της Σιωπής "

πηγή φωτογραφίας 

Ό,τι στη ζωή μας πραγματώνεται , μέσα από μια διαδικασία σκέψεων, μέσα από έναν εσωτερικό διάλογο πραγματώνεται.Στη σιωπή ευδοκιμεί αυτός ο διάλογος.Ιχνηλατώντας τη σιωπή πέρα και μακριά από τους εκκωφαντικούς, παράταιρους ήχους ανθρώπων που επιζητούν με αυτό τον τρόπο να επικοινωνήσουν, ανακαλύπτουμε τον υπέροχο κόσμο του μέτρου.Η σιωπή είναι το μέτρο του λόγου μας.Είναι το μυστικό να ακούγεται, να νοηματοδοτείται ο λόγος.Αν δεν υπάρχει όλα καταρρέουν, τα λεγόμενα δεν ακούγονται καν.Για να επικοινωνήσουμε χρειάζεται να σιωπούμε, όταν δεν έχουμε κάτι να προσθέσουμε. Η σιωπή δυναμώνει τη φωνή μας όταν τη χρειαστούμε… και φωνάζει πιο δυνατά από οτιδήποτε άλλο.

Λένε πως υπάρχουν στους μεγάλους μουσικούς οι "παρτιτούρες της σιωπής" .Κι είναι ισάξιες με τις κανονικές παρτιτούρες. Οι σιωπές κρύβονται κάτω από την κανονική παρτιτούρα με τις νότες του κάθε συνθέτη. Αν δεν ανακαλύψουμε τις σιωπές του, δεν πρόκειται ποτέ να ερμηνεύσουμε σωστά τις νότες του, τις παρτιτούρες του, να απολαύσουμε τη μελωδία...

Συχνά γινόμαστε σπάταλοι στα λόγια για να αποφύγουμε την ουσιαστική συνάντηση με τον εαυτό μας,το «βύθισμα» στην ουσία. Όσο αυτό συμβαίνει τόσο απομακρυνόμαστε από την ύπαρξή μας, από την πολύτιμη αυτογνωσία.Υπερισχύει η επιφάνεια,το Φαίνεσθαι. Χάνεται η εσωτερικότητα, το Είναι.

Γύρω μας όλοι μιλούν για τον εσωτερικό τους κόσμο.Αυτός ο κόσμος παραμένει άγνωστος και ξένος.Φτιαγμένος με πολύτιμες ύλες την ψυχή και το μυαλό παραμένει αναξιοποίητος αν δεν εντρυφήσουμε, δε διαβούμε τις κορφές και τα βάθη του, τις όχθες, τις θάλασσες, το φως του, τη σκοτεινιά του.Σιωπώντας τον ανακαλύπτουμε.Έπειτα με προσοχή, με αυτοσυνειδησία θέτουμε στόχους για την καλυτέρευσή του, την καλλιέργειά του.Αλλιώς σπαταλιόμαστε στο εφήμερο, το πεπερασμένο, το μάταιο.

Κουράστηκαν τα μάτια μας από τα αληθοφανή ψεύδη, κουράστηκαν τα αυτιά μας από τις κραυγές. Καιρός για ουσία. Καιρός για εσωτερικό διάλογο διανθισμένο από τις πολύτιμες σιωπές που γίνονται εφαλτήριο για πράξεις ηρωικές, αντάξιες της ανθρώπινης και συνάμα θεϊκής οντότητάς μας.