"Αναφιώτικα,ένα κυκλαδίτικο ''νησί" στην Αθήνα!
Θα μπορούσατε ποτέ να περπατήσετε στην Αθήνα και να αισθανθείτε ότι βρίσκεστε σε ένα Αιγαιοπελαγίτικο νησί; Να διασχίσετε μικρά σοκάκια ανάμεσα σε ασβεστωμένα σπιτάκια και πολύχρωμες βουκαμβίλιες και σε ένα τοπίο που μοσχομυρίζει γιασεμί;
Οι περισσότεροι Αθηναίοι που έχουν κάνει βολτα στην Πλάκα και στην Ακρόπολη γνωρίζουν ότι αυτά είναι τα Αναφιώτικα, μία από τις πιο όμορφες συνοικίες της Αθήνας, όσοι δεν έχετε πάει εκεί αξίζει να πάτε και η θέα αλλά και η αίσθηση να περπατάτε σε αυτά τα σοκάκια θα σας ανταμείψει.Τα Αναφιώτικα είναι λοιπόν μια μικρή συνοικία, γραφική και εξωπραγματική για τα Αθηναικά δεδομένα που βρίσκεται στην Βορειοανατολική πλευρά της Ακρόπολης, σκαρφαλωμένη στους πρόποδές της ακριβώς πάνω από την Πλάκα.Το ότι είναι κάτω από την Ακρόπολη και η θέα αφ' υψηλού τους δίνει μία επιπλέον γοητεία.
*Στην περιοχή αυτή εγκαταστάθηκαν "παράνομα" εργάτες και περίφημοι τεχνίτες και μάστορες όπως μαρμαράδες, λιθοξόοι, ξυλουργοί και χτίστες από την Ανάφη αλλά και άλλα Κυκλαδίτικα νησιά κατά την περίοδο της βασιλείας του Οθωνα, γύρω στα μέσα του 19ου αιώνα που συνέβαλαν στην κατασκευή των βασιλικών ανακτόρων ώς χτίστες, αλλά και στην ανοικοδόμηση της Αθήνας ώς πρωτέυουσας του νεοσύστατου τότε Νεοελληνικού Κράτους. Πρώτοι κάτοικοι στα Αναφιώτικα ήταν ένας ξυλουργός εν ονόματι Γ. Δαμίγος και ένας χτίστης, ο Μ. Σιγάλας από την Ανάφη, ενώ τους ακολούθησαν αργότερα κι άλλοι συμπατριώτες τους, που έχτισαν τα σπίτια τους εκεί, παράνομα μεν αλλά με την ανοχή των αρχών. Ετσι την δημιούργησαν στα προτυπα του νησίου τους και στο ύφος της Κυκλαδίτικης αρχιτεκτονικής, μια μικρή Ανάφη με μικρά σπιτάκια, στενά ασβεστωμένα λαξευμένα σοκάκια, μπλε παράθυρα και πολλά λούλούδια. Εκέι θα συναντήσουμε και τις δύο παλαιές μικρές εκκλησίες του Αγίου Γεωρίου του βράχου και του Αγίου Συμεών.
Η μαγεία που σου προσφέρουν με την καταπληκτική θέα και την μοναδική αρχιτεκτονική που σε ταξιδέυει αλλού είναι μοναδική. Μετά το 1922 προστέθηκαν μικρασιάτες πρόσφυγες στην περιοχή που την αλλίωσαν δημογραφικά ενώ μετά το 1950 και μέχρι το 1970 απαλλοτριώθηκε μέρος της συνοικίας και γκρεμίστικε σημαντικός αριθμός οικίων για αρχαιολογικές ανασκαφές.
Σήμερα η συνοικία αποτελείται απο 45 διατηρητέα σπίτια. Αξίζει να τα επισκεφτείτε έαν βρεθείτε στην Πλάκα στην είδοδο από Μακρυγιάννη, είναι μόνο 5 λεπτά απόσταση ανηφορίζοντας από την Πλάκα, από το Φανάρι του Διογένη,προς την Ακρόπολη..."
*Οι απόψεις που έχουν διατυπωθεί κατά καιρούς για το τι πρέπει να γίνει με την περιοχή, ξεκινούν από το να μετατραπεί σε αρχαιολογική περιοχή, αποκομμένη από την Πλάκα και να ενωθεί με το χώρο της αγοράς και της Ακρόπολης, μέχρι το να «διασωθεί» όπως είναι, σα νεοκλασική περιοχή, ή να απαλλοτριωθεί και με διάφορους τρόπους να αξιοποιηθεί τουριστικά. Φυσικά οι κάτοικοί της και πολλοί άλλοι διαφωνούν και λύση δεν έχει ακόμη βρεθεί...*
-------------
"Ὤ! χαίρετε, Πλακιῶται,
πανάρχαιοι ἱππόται
καὶἝλληνες σωστοί·
ὦ! χαίρετε σεῖς μόνοι
Κυδαθυναίων γόνοι
καὶ εὐγενῶν βλαστοί...
Ἡ Πλάκα πάλαι ἦταν
ἑστίατῶν χαρίτων
καὶτῶνεὐπατριδῶν·
στὴν Πλάκα μόνον εἶναι
αὶἀληθεῖς Ἀθῆναι
τῶν Πεσιστρατιδῶν...
Ἐδῶ ἡ ἀνθηρότης,
ἐδῶ ἡ κλασσικότης
τῶν χρόνων τῶν κλεινῶν·
ἐδῶ ὁ νοῦς ὑψοῦται,
κι' ἐπάνω της ὀρθοῦται
ὁ γίγας Παρθενών..."
Σε αυτούς τους στίχους του 1885, του Γ. Σουρή, συνοψίζεται η εικόνα της Πλάκας,της παλιότερης συνοικίας της Αθήνας.Χτισμένη στη σκιά του βράχου της Ακρόπολης, η Πλάκα ήταν η γειτονιά των «γκάγκαρων»,δηλαδή των γνήσιων Αθηναίων.Σήμερα που η εικόνα της πρωτεύουσας έχει αλλάξει, η συνοικία της Πλάκας παραμένει η πιο «γνήσια» γειτονιά της πόλης, παράθυρο στην Αθήνα του παρελθόντος.Μια βόλτα αρκεί για να ξεδιπλωθεί μπροστά μας η ιστορία της πόλης από την αρχαιότητα ως τις ημέρες μας.
Στα όρια της Πλάκας βρίσκεται η Αρχαία Αγορά. Μάλιστα ως τις αρχές του 20ου αιώνα, η εικόνα της περιοχής ήταν εντελώς διαφορετική αφού εκεί όπου σήμερα βρίσκεται ο αρχαιολογικός χώρος, εκτεινόταν η γειτονιά της Βλασαρούς με τα σπίτια, τα στενά δρομάκια και τα μαγαζάκια της. Οι απαλλοτριώσεις που έγιναν έδωσαν τη δυνατότητα στους αρχαιολόγους να ανασκάψουν και να αναδείξουν το κέντρο της κλασικής Αθήνας.
Της ίδιας εποχής είναι και ένα από τα ορόσημα της Πλάκας, το μνημείο του Λυσικράτη που χτίστηκε τον 4ο αιώνα π.Χ. και σώζεται ως τις μέρες μας. Στη διάρκεια της τουρκοκρατίας, το μνημείο ήταν μέρος Μονής των Καπουτσίνων η οποία κατεδαφίστηκε στη διάρκεια της επανάστασης.
Στη ρωμαϊκή περίοδο, η καρδιά της πόλης συνέχισε να χτυπά σε αυτόν τον τόπο. Η Ρωμαϊκή Αγορά και η γειτονική βιβλιοθήκη το Αδριανού μαρτυρούν την ακμή της Αθήνας. Γνωστότερο μνημείο είναι ο πύργος των «Αέρηδων» λόγω των παραστάσεων των ανέμων στις όψεις του κτιρίου.
Από την κλασική και τη ρωμαϊκή εποχή περνάμε στα χρόνια του Βυζαντίου. Οι διάσπαρτες εκκλησίες αποδεικνύουν τη συνεχή κατοίκηση της περιοχής παρόλο που η πόλη είχε χάσει την αρχαία της αίγλη. Σημαντικότεροι από αυτούς τους ναούς είναι οι Άγιοι Απόστολοι στην Αρχαία Αγορά, η Αγία Αικατερίνη και ο Άγιος Νικόλαος του Ραγκαβά.
Από την Πλάκα δεν λείπουν και σημαντικά οθωμανικά μνημεία όπως ο Μεντρεσές, ιερατική σχολή των Οθωμανών και το Φατιέ Τζαμί που χτίστηκε το 1458, δύο χρόνια μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης, προς τιμήν του Μωάμεθ του Πορθητή, όταν αυτός επισκέφτηκε την Αθήνα. Αναστυλωμένο μνημείο της οθωμανικής περιόδου είναι το Χαμάμ του Αμπίτ Εφέντη ή «Λουτρό των Αέρηδων» που ανήκει στο Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης.
Τα πολλά νεοκλασικά και διατηρητέα της περιοχής στεγάζουν και άλλα σημαντικά μουσεία της πόλης.Στην οδό Κυδαθηναίων βρίσκεται το Κεντρικό Κτίριο του Μουσείου Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης που ανάμεσα στις συλλογές του ξεχωρίζει αυτή με τα ζωγραφικά έργα του Θεόφιλου.Στον ίδιο δρόμο είναι το Ελληνικό Παιδικό Μουσείο, με δράσεις για τους μικρούς επισκέπτες του.
Σημείο συνάντησης των μουσικόφιλων της Αθήνας είναι το Μουσείο Ελληνικών Λαϊκών Μουσικών Οργάνων Φοίβου Ανωγειανάκη-Κέντρο Εθνομουσικολογίας. Πυρήνας του Μουσείου είναι η συλλογή μουσικών οργάνων του μουσικολόγου Φοίβου Ανωγειανάκη που εκτίθεται στους τρείς ορόφους του μουσείου ενώ εκπαιδευτικά προγράμματα και τα σεμινάρια εκμάθησης μουσικών οργάνων στοχεύουν στη διάσωση και ανάδειξη της ελληνικής μουσικής παράδοσης.
Ένα ακόμα κτίριο της περιοχής, εξίσου γνωστό με τα μουσεία αλλά λιγόετρο ευδιάκριτο, είναι το σπίτι του κυρίου Κοκοβίκου, του γνωστού "Αντωνάκη" από την ταινία «Η δε γυνή να φοβήται τον άντρα».Το σπίτι με την αυλή, κτίριο των αρχών του 19ου αιώνα, περιμένει στην οδό Τριπόδων 32,κρυμμένο πίσω από σκαλωσιές..."
Κείμενο:Γιάννης Λουκάς - πηγή
.Ν.Μεταμόρφωσης Σωτήρος.
Ο Άγιος Γεώργιος του Βράχου.
Άγιος Συμεών ο Αναφιώτης.
Άγιος Συμεών ο Αναφιώτης.
Άγιος Δημήτριος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου