Σκεφτόμουν....αυτά τα πλάσματα έχουν έναν τρόπο να κάνουν ό,τι θέλουν.
Και για του λόγου το αληθές,θα σας διηγηθώ τρεις γατο-ιστορίες.
Ιστορία πρώτη:Παγκράτι,καλοκαίρι,κοιμόμουν με τα παράθυρα ανοιχτά. Μέσα στον ύπνο μου ένιωσα ένα περίεργο βάρος στα πόδια και ανοίγοντας τα μάτια,είδα μια γάτα να κοιμάται του καλού καιρού πάνω στα γόνατα μου.Πετάχτηκα φωνάζοντας και μαζί μου πήδηξε κι η γάτα έξω από το παράθυροτρομαγμένη!
Ιστορία δεύτερη:Πάλι Παγκράτι!Φοιτήτρια ούσα,διάβαζα για την εξεταστική καθισμένη στο κρεβάτι με τα βιβλία απλωμένα παντού.Από την παλιά ντουλάπα στην άκρη του δωματίου ακουγόταν ένας περίεργος ήχος!Πλησίασα,άνοιξα με προσοχή την πόρτα και ανάμεσα στα ρούχα είδα θρονιασμένη μια γάτα με τα μωρά της!Πότε μπήκε,πότε έφερε τα γατόπουλα της,ακόμα να το μάθω!Άντε τώρα να κάνεις έξωση σε μια μάνα!Συγκατοικήσαμε λοιπόν για κάμποσο διαστημα μέχρις ότου αποφάσισε η ίδια να μετακομίσει....
Ιστορία τρίτη:Νέα Μάκρη αυτή τη φορά,να διαβάζουμε Ιστορία Τέχνης με την Ειρήνη.Μεσημέριασε και είπαμε να ψήσουμε κρέας να φάμε.Έλα όμως που η γάτα της γειτονιάς είχε πεινάσει πριν από εμάς και τη βρήκαμε στον πάγκο της κουζίνας να τρώει με την ησυχία της την μπριζόλα της Ειρήνης!Πάντως,δεν ήταν η γάτα που έμεινε νηστική!
Γι'αυτό σας λέω,πλάσματα ανυπόταχτα αυτές οι γάτες!!
πλάσματα ανυπόταχτα ...όλες οι γάτες, για ανυπόταχτους ανθρώπους..
ΑπάντησηΔιαγραφή"...Αλχημιστής απολαύσεων
αριστοτέχνης εκπλήξεων
σκηνοθέτης της σκιάς του
κυνηγάει πεταλούδες.
Με εκλιπαρεί να τον προσέξω
μα εγώ τον αποφεύγω επίτηδες
και τον παρακαλώ να με αφήσει ήσυχο
να γράψω αυτό το ποίημα για το γάτο μου
που με βασανίζει χρόνια.
Μου γυρίζει τότε την πλάτη
και χάνεται στο σκοτάδι.
Και βέβαια δεν με ζηλεύει καθόλου
για τις επιδόσεις μου στην Ποίηση.
Θέλει να μοιράζεται το πιάτο μου
αλλά δεν του κάνω ποτέ το χατίρι
κι ας λένε πως η Ποίηση
είναι το πιάτο
που μοιράζεται ο ποιητής με το γάτο του".
Γιώργης Παυλόπουλος, «Ο γάτος μου» (Από τη συλλογή «Να μην τους ξεχάσω», εκδ. Κέδρος, 2008)