ΑΚΡΙΒΗ ΜΕΡΙΔΙΩΤΗ " ΤΡΑΒΑ ΤΙΣ ΚΟΥΡΤΙΝΕΣ.."

έζησα τόσα χρόνια του σκοταδιού τη παγωνιά..

τράβα τις κουρτίνες.. 
θέλω το φως ν΄αγγίξει ξανά, 
κάθε σκιασμένη της ψυχής μου γωνιά ...
θέλω να λάμψουν όλα.. 
θέλω να δω..
θέλω ν αγαπήσω..
θέλω ν αγαπηθώ...
να εξαϋλωθώ..
να διαλυθώ...
να επανιδρυθώ..
σαν υπόσταση..
χωρίς απόσταση...
μέσα στο φως..

τράβα τις κουρτίνες...
σκονισμένες ίνες,
να μην ξαναδώ..
τράβα τις κουρτίνες..
για να κοιμηθώ δεν έχω πια καιρό..

τράβα τις κουρτίνες..
να σε γυρέψω,
να σε βρω..
να σε δω..
να σε μυρίσω,
να σε αγγίξω,
να σε ικετέψω,
να σε λατρέψω,
να σε ποτίσω 
να σε μεθύσω
και να σε πιω.. 

τράβα τις κουρτίνες..
η ζωή περιμένει..
να σε ντύσει έρωτα,
να με ντύσει αγάπη,
να στολίσει το δάκρυ
με διαμάντι κι αχάτη...
ν αφήσει τη λύπη
χωρίς ιδιοκτήτη ..
να χαρίσει τη λήθη
να χαθεί μες τα πλήθη..
να μας πάρει απ το χέρι
να μας πάει σ ένα αστέρι
αλαργινό..
που μόνο να χωράει 
ένα... ΕΣΥ κι ΕΓΩ...
τράβα τις κουρτίνες...
Σ ΑΓΑΠΩ.. 

(Ακριβή Μεριδιώτη )


Πηγή: Επάλληλες και παράλληλες αντιδράσεις