ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ ΛΟΥΛΕΛΗ. "Ως το ΧΙ του χαμού"

πηγή φωτογραφίας 

Στο σύννεφο,
να θυμηθώ  να σκαρφαλώσω
στο σύννεφο.....
Ν αναγαλλιάσει η γδαρμένη
ψυχή μου,
να ξεντυθεί απ τα λέπια
του σφοδρού ρεαλισμού,
με μανδύα απαλό να ξεπληρώσει
τις πονεμένες μου νύχτες κοντά σου,
νύχτες απο γρανίτη....
Σκληρά μ ερωτεύτηκες
σε λεπτεπίλεπτες μέρες,
μέρες από ροζ εφηβεία,
-τα ροζ παραμύθια μου-
όταν βουτουσα τις λέξεις μου
σ ενα πλούσιο ροζ πεπρωμένο,
σκληρά με αγάπησες
σκληρά με κατάκτησες
μέσα στο μεταξένιο κουκούλι μου
-το άγουρο σώμα μου
την ασημένια καρδιά μου-,
κι ύστερα με είχες για πάντα,
σκληρά....
Ξέρω, για ν αντάχω με σίιλεψες
για να μείνω με χάραξες
σημαδεμένη για να υπομείνω
έρωτα αφόρητο,
-τον κτητικό έρωτά σου-,
κι έτσι,
με το αρχικό Κάπα της κτήσης σου
με το Αλφα της αγάπης σου
και με τ όνομα σου γραμμένο
στο κούτελο κυκλοφορούσα,
με κεφαλαία διατρανώνοντας
πως είμαι Δικιά σου,
κι έτσι πορεύτηκα σ όλα μου,
με σένα ασπίδα και ξίφος,
μα δε με χωράει πια κανένα
κουβούκλιο
καμμία σπηλιά
κανένα ερμαρι,
να θυμηθώ να σκαρφαλωσω
στο σύννεφο,
πια,αγέρι να γίνω,
να φυσάω μέσα σε παραμύθι
με το Μι να ξεκινάει απ το
"μια φορά κι εναν καιρό",
τότε που σκλάβα του πάθους σου
ήμουν,
να διηγούμαι την αλφαβητα
της πλάνης σου
και να τελειώνω με το Κάπα
" και ζήσαν αυτοι παράφορα
ερωτευμένοι",
να με παίρνει το σύννεφο
ως το ΑΛΦΑ της απωλείας
κι ως το ΧΙ του χαμού..............

ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ ΛΟΥΛΕΛΗ.