ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΔΟΥΝΑ ΜΕ ΘΕΜΑ " MIA BOΛΤΑ ΣΤΟ ΜΕΤΣ. "

Αν αγαπάτε τις βόλτες στην Αθήνα και νομίζετε πως τα έχετε δει όλα,μια γνωριμία με 

το Μετς ίσως σας κάνει να αλλάξετε γνώμη.Πολλά νεοκλασσικά άριστης κατάστασης σε αρμονική συνύπαρξη με τα λιγοστά μισο-γκρεμισμένα,πεζόδρομοι,παγκάκια παντού,νεραντζιές,λεμονιές,σκαλάκια και απεριόριστη θέα στην Ακρόπολη και το Λυκαβηττό!Ένα μεγάλο μπαλκόνι που φέρει την ονομασία"Μονμάρτη της Αθήνας"και μια περιοχή"ανθρώπινη"που αν και δίπλα στο κέντρο,διατηρεί ανέπαφα τα χαρακτηριστικά της παλιάς γειτονιάς.Εδώ οι περισσότερες οικογένειες,με αυλή ή χωρίς,έχουν ένα κατοικίδιο,άλλα τόσα όμως και τα αδέσποτα που συναντάς σε κάθε σου βήμα...Χρωματική πανδαισία τα κτίρια,με κυρίαρχα χρώματα το μπορντώ,την ώχρα,το λευκό,χωρίς να λείπουν οι γαλάζιες και πράσινες πινελιές,οι τελευταίες ενισχύονται από το δασάκι Λογγίνου...Πολλά λουλούδια,ποδήλατα(παρά τις ανηφοριές)και παιδάκια που έπαιζαν στους πεζόδρομους μέχρι αργά το βράδυ....

Στα συν και η καθαριότητα της περιοχής.

-----------------

Νοτιοδυτικά του Αρδηττού και στην ευρύτερη περιοχή του Παναθηναϊκού Σταδίου, εκτείνεται η περιοχή του Μέτς.Είναι ιστορικά συνυφασμένη με τις μνήμες του γαλλοπρωσσικού πολέμου το 1870 στον οποίο συμμετείχαν και Έλληνες εθελοντές.Το Μέτς κατά τα χρόνια της Τουρκοκρατίας ήταν ακατοίκητο και αραιοκατοικημένο μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του 1880.Την περιοχή πρωτοκατοίκησαν νησιώτες Κυκλαδίτες απο την Τζιά, οπότε και ξεκίνησε η οικιστική της ανασυγκρότηση.Οι πρώτες κατοικίες συνίστατο σε μικρά αλλά πανέμορφα νεοκλασσικά κτίρια.Στα όρια της συνοικίας ακόμη διήρχετο ο ποταμός Ιλισσός. Η συνοικία όφειλε την ονομασία της σε μια μπιραρία της εποχής του εργοστασιάχρη ζυθοποιού Καρόλου Φίξ,η οποία ήταν κτισμένη ανισοεπίπεδα στην πλαγιά του Αρδηττού το 1883.Η μπιραρία ονομαζόταν «Μέτς» και πρόσφερε μπίρα η οποία παρήγετο στο εργοστάσιο του Φίξ. Η μπιραρία με την σειρά της είχε ονοματοδοτηθεί Μέτς όπως προαναφέραμε,από την ομώνυμη γαλλική πόλη Μέτς,στην οποία είχε διεξαχθεί η ιστορική μάχη του γαλλοπρωσικού πολέμου.Η συνοικία μέχρι και το πέρας του 19-ου αιώνα γνώρισε μεγάλη ακμή και αποτέλεσε καταφύγιο της ακμάζουσας κοινωνικοοικονομικής τάξης των Αθηνών.Από τις αρχές του 20-ου αιώνα όμως απώλεσε το κύρος της και μεταλλάχθηκε σε καταφύγιο παράνομων ερωτικών ζευγαριών.Την περίοδο αυτή εξάλλου η συνοικία πήρε και το παρανόμι "Παντρεμενάδικα" από τις πρόχειρες ξύλινες παράγκες που είχαν κατασκευαστεί για να συνευρίσκονται τα παράνομα ερωτικά ζευγάρια. Κατά μια άλλη εκδοχή το παρανόμι "Παντρεμενάδικα" απεδόθη στην συνοικία απο έναν πολύκροτο γάμο δυο υπερήλικων που συγκίνησε τους Αθηναίους. Ήταν ο γάμος ενός 80-χρονου γαμπρού και μιας 70-χρονης νύφης στα τέλη του 19-ου αιώνα. Με απόφαση όμως του Δημοτικού Συμβουλίου η περιοχή του "Μέτς-παντρεμενάδικα" μετονομάστηκε σε "Μέτς-Αρδηττός".

-------------

Το πρώτο πράγμα που προσέχεις είναι τα παγκάκια. Διάσπαρτα παντού,σε κάθε μικρό πεζόδρομο, κάτω από στολισμένα με χάρτινα αστεράκια κλαδιά νεραντζιών, έξω από εισόδους σπιτιών, κάτω από τα σκαλάκια που διευκολύνουν το βήμα στις ανηφοροκατηφόρες. Λες κι αυτή η γειτονιά φτιάχτηκε για διαβάτες,που κάθε τόσο χρειάζονται μια παύση,για να ξαναβρούν την ανάσα από τις ανηφοροκατηφόρες που λέγαμε.Ή μήπως για να χαζέψουν άλλη μια αναπάντεχη θέα της Ακρόπολης; 

Κάθε λίγες φράσεις,η συζήτηση διακόπτεται από άλλο ένα "κοίτα κι αυτό":Ένα αναπαλαιωμένο νεοκλασσικό με τα κατακόκκινα ακροκέραμά του να κάνουν τέλεια αντίθεση με τον συννεφιασμένο ουρανό.Ένα ροζ αρχοντικό που κοιτάει στα μάτια την Ακρόπολη από την ανηφόρα της Σορβόλου.Ένα βιολετί ("μα ποιος βάφει το σπίτι του βιολετί;") διώροφο ανάμεσα στις πολυκατοικίες της Βουλγάρεως. Ένα μπλε, εντελώς μπλε, νεοκλασσικό που δένει υπέροχα στη φωτογραφία με το ροζ αρχοντικό της Σορβόλου στο βάθος. Κι άλλες ανηφόρες, κι άλλες κατηφόρες, κι άλλος ένας πεζόδρομος.Κι άλλο ένα "θέλω να έρθω να μείνω εδώ".

--------------

Δύο είναι οι κεντρικοί άξονες που έχουν στο μυαλό τους οι περισσότεροι Αθηναίοι όταν μιλούν για το Μετς. Η αρχοντική Μάρκου Μουσούρου, με τα εντυπωσιακά νεοκλασσικά της, και η πιο low profile, δεντροφυτεμένη Αναπαύσεως, το όνομα της οποίας προδίδει τον προορισμό της: το Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών...

Ανάμεσα στους δύο δρόμους που κατηφορίζουν (ή ανηφορίζουν, αναλόγως προς τα πού κοιτάτε και πόσο αισιόδοξος άνθρωπος είστε) το λοφάκι του Λογγίνου απλώνεται ένας μικρός, πλοηγήσιμος λαβύρινθος από μικρά δρομάκια, χαριτωμένους πεζόδρομους και πέτρινα σκαλάκια που χαίρεσαι να ανεβοκατεβαίνεις. Κάθε λίγα βήματα, κι άλλη μία έκπληξη: Ένα μαρμάρινο ψηφιδωτό στο πλακόστρωτο του πεζοδρόμου, τρεις γιγάντιες γλάστρες με ελιές στα κλαδιά των οποίων κάποιος έχει κρεμάσει κατακόκκινα χάρτινα αστεράκια, ένα παιδικό ποδήλατο που σχεδόν κρέμεται από ένα μπαλκόνι. Και άλλο ένα παγκάκι, που σχεδόν σε προκαλεί να καθίσεις να τα χαζέψεις όλα αυτά. Και άλλη μία αναπάντεχη γωνία της Ακρόπολης. Και ο Ναός του Ολυμπίου Διός, που μόλις και διακρίνεται πίσω από αυτήν την φυλλωσιά. Και δύο γειτόνισσες που καλημερίζονται στην είσοδο του φούρνου.Το Μετς ήταν πάντα, και είναι ακόμα, γειτονιά!

Info:Olympia. gr

Frapess. gr

Hρώ Κουνάδη

Ζωή Δούνα

 Το παρκάκι της οδού Λογγίνου. 

Πόσες γειτονιές του κέντρου της Αθήνας μπορούν να καυχηθούν ότι διαθέτουν το δικό τους,καταπράσινο πάρκο;Κάθε λίγα βήματα, από τον γλυκύτατο πεζόδρομο της Λογγίνου,ξεκινούν πέτρινα σκαλάκια, τα οποία στην κορυφή δίνουν την θέση τους στα χωμάτινα μονοπάτια του ομώνυμου λόφου.Ο Λογγίνος είναι η νότια συνέχεια του λόφου του Αρδηττού. Ανάμεσα στα μονοπάτια του οι λάτρεις της ησυχίας βρίσκουν τον παράδεισό τους, οι μαμάδες την ιδανική παιδική χαρά για τα πιτσιρίκια τους, τα ζευγάρια το δικό τους, απομονωμένο από τα αδιάκριτα βλέμματα παγκάκι, και οι κυνηγοί των παραφυσικών φαινομένων τα ανεξήγητα μυστήρια που αγαπούν.

..ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ -ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΚΕΙΜΕΝΩΝ : ΖΩΗ ΔΟΥΝΑ