ΦΡΑΓΚΙΑ ΙΩΑΝΝΑ " ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΡΥΜΜΕΝΗ, Η ΑΓΑΠΗ; ............ ~ 3 ~ "

Rodney Smith Photography

"Σε μια καλή παρέα φίλων" θα 'λεγε κάποτε, "εκείνη που σε κάνει να θες να τους ξαναδεις, που βγάζει τα καλά σου στοιχεία, που σε κάνει χαρούμενο χωρίς σκοπιμότητες και τακτικές. Ναι, εκεί υπάρχει η αγάπη".

Αλλά ήρθαν τα πράγματα ανάποδα, ούτε κατάλαβε πώς. Για την ακρίβεια, τίποτα δεν έγινε ξαφνικά, ένα σαράκι κρυφό άνοιγε τρύπες και ροκάνιζε ανεπαίσθητα τους συνδέσμους του με την παρέα. 

Πρώτα αραίωσαν λόγω υποχρεώσεων, έπειτα καθιέρωσαν το ίντερνετ για πιο πρακτικά, μετά η καρέκλα αντικατέστησε τη μετακίνηση - άσε που κάθε μετακίνηση ήθελε λεφτά - μέχρι που κάποια στιγμή ένοιωσε στερημένος απ' την ανθρώπινη επαφή και μαζί απρόθυμος να πάρει εμπρός, να βγει να αναζητήσει πάλι τους καλούς του φίλους.

Τους έστειλε μηνύματα να πάρει γνώμες, όλοι τα μασούσαν, έφταιγε η οικονομική στενότητα, η κούραση, τα τρεχάματα... κι ένας τόλμησε να γράψει πως έχει εθιστεί στην ηλεκτρονική επικοινωνία και δεν την αλλάζει, είναι αργά για αλλαγές, είπε.

"....A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω. Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον. Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω". Θυμήθηκε τους στίχους του Καβάφη, όμως όχι, αυτοί δεν θα την πατούσαν έτσι εύκολα. 

Σιγά τα τείχη, χαμογέλασε, μια τοσοδούλα γυάλινη επιφάνεια με λίγες δεκάδες πλήκτρα, σιγά μην είχε τη δύναμη να τους απομονώσει. Βέβαια, ανεπαισθήτως γίνονται τα περισσότερα λάθη, αλλά τα λόγια του ποιητή αποκλείεται να ταίριαζαν στη δική τους περίπτωση...