ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ " ΕΝΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΣΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ ΔΙΣΚΟ "

ΠΑΙΔΙ μελαχρινό,

με τα μεγάλα μάτια όλο νύχτα,

πιο σκοτεινά κι απ' το σκοτάδι,

το κόκκινο μπουμπούκι των χειλιών σου

το ’χασες, μα δε χάθηκε...

ΔΕΚΑ άγγελοι τ’ απίθωσαν

σε λευκά φύλλα πρωινών σύννεφων.

ΕΙΚΟΣΙ ΑΓΙΟΙ το φέραν με κρυστάλλινο δίσκο στην Κυρά τους.

Πριν μαραθεί το πήρε ανεμόπουλο

στα αετίσια του φτερά

και τ’ απόθεσε στο σπίτι των λευκών γλάρων.

ΚΑΙ σαν γελάει το πέλαγο τα σκληρά μεσημέρια,

δεν είναι από το χρυσό καμάκι του Υπερίωνα,

δεν είναι από το βλέμμα του καλοκαιριού,

είναι από το χαμογέλιο σου, παιδί μου.

………….

Εμπνευσμένο από ένα χαριτωμένο μελαχρινό κοριτσάκι που κουμπούσε σε μια ακρογιαλιά της Καλαμάτας.

Απο τη συλλογή: 'Ανθισμένα Ηλιοτρόπια"

Υπερίων = επίθετο του μυθικού ελληνικου ¨Ηλίου..
Καμακι: Οι καυτρές ηλιαχτίνες.

Ο Δ. Σταματόπουλος είναι Κλασικός Φιλόλογος,  πρώην   Έκτακτος Επιμελητής Αρχαιοτήτων  περιφέρειας Καλαμάτας (1964 - ), ποιητής,  ιστορικός ερευνητής,  συγγραφέας μεσσηνιακών  βιβλίων ιστορικού / αρχαιολογικού περιεχομένου :"Μεσσηνία", "Καλαμάτα" και όλων των  λοιπών αρχαιολογικών και ιστορικών χώρων της Μεσσηνίας  και από    18 - 11 - 2008   δημοσιογράφος, μέλος της  Ε.Σ.Α.Τ.  (Ένωση  Συντακτών Αθηναϊκού Τύπου)  με Α.Μ.  509.

Με ιδιαίτερη χαρά και υπερηφάνεια δημοσιεύω στο μπλογκ μου σήμερα ποίημα του αγαπημένου μου Φιλόλόγου κ. Δημητρίου Σταματόπουλου