ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΝΤΙΝΑ - ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

Μ.Δευτέρα

Δε ρωτήθηκαν στις πράξεις.
Ερήμην έπρεπε να δεχτούν πως ήταν
τα κλειδιά που είχαν το πρόσωπο ερώτων.
Δεν διδάχτηκαν πως αμαρτία είναι η άρνηση
του ενθουσιασμού της κλειδαριάς
που περιμένει με αγωνία
τα σκιρτήματα μες στη σκουριά.
Το στεφάνι στο μάνταλο μύριζε όμορφα
είχε ανθούς της κερασιάς και παπαρούνες.
Συμπέραναν πως θα ΄ταν άνοιξη.
Με συμπεράσματα έμαθαν να ερωτεύονται.

Μ.Τρίτη

Μιλούσαν για όμορφα ταξίδια.
Θα προτιμούσαν την ησυχία της ακατοίκητης πόλης
να γράψουν για ιστορίες εναγκαλισμών
στις γωνιές της να φυτέψουν λουλούδια
για κάθε προδοσία και για κάθε χαρά.
Μα όταν άνοιξαν τα μάτια είδαν από συνήθεια
ένα περιβόλι φυτεμένο με πορτοκαλιές.
Θα έπρεπε να ζήσουν
σε ότι έφτιαξαν άλλοι για αυτούς.
Με δίχως άρνηση βολεύτηκαν σε ένα παρτέρι
εκπορνευόμενοι για λίγα ψίχουλα χίμαιρας.

Μ.Τετάρτη

Αναζητούσαν κάτι να το ονομάσουν κάθαρση.
Αυτό που πλένει το δέρμα και καθαρίζει τη ψυχή.
Σαν γέννηση θείας αγάπης που 'εχει τη δύναμη
να κάνει τον πόνο χαρά που δε λογίζεται θυσία.
Είπαν τα χέρια να ενώσουν με ιδρώτα
ποτισμένο από εξομολογήσεις .
Να αφήσουν στην αιωνιότητα την κολυμπήθρα που βαφτίστηκαν,
στο χώμα τη σπορά των σάρκινων αστερισμών.

Μ.Πέμπτη

Ακούστηκαν εδώ κι εκεί πουλιά να κελαιδούν
κι είπαν είναι ο λόγος που μεταλαμπαδεύει την αγάπη .
Εννιά το βράδυ συναντήσανε ευφορική βροχή
η πόλη άδειασε και ήταν οι άγγελοι κοντά.
Κάποιος πονούσε και ο άλλος έριχνε ομίχλη.
Τούτες τις ώρες ψάχνανε τα πρόσωπα τους
και δάχτυλα να αγγίξουν τα χρόνια που έζησαν
από το θερισμό της γύμνιας τους.
Η ταπεινότητα έγινε άνθος πρωτόβγαλτο
που πήρε το σχήμα της ανθρώπινης αμαρτίας
για να συγχωρεθεί στη προσφορά του.

Μ.Παρασκευή

Χτυπούν τα σήμαντρα στων φάρων την ερημιά
κι η θάλασσα στολίζει τις ακτές με όλες τις λέξεις
που παρασύρθηκαν από την πρωινή την αύρα.
Η κυματώδης η ψυχή θα κρατηθεί απ' τα δελφίνια
μέχρι να βρουν σημείο ασφαλές και καθαρό
να φτιάξουν το λυρικό τραγούδι της ευχαριστίας.
Έτσι στολισμένοι θα γονατίσουν σε όσα δεν έπραξαν
θα έχουν πια δικαίωμα του ταξιδιού
στις Νότιες Θάλασσες των σπάνιων μαργαριταριών.
Σε τούτη εδώ την ησυχία που αληθινή δε μοιάζει
χώρεσε αγάπη στο εκούσιο το πάθος.