Ρόδο αμάραντο, από τη νέα προς έκδοση ποιητική συλλογή Ανταύγειες της Χάρης, Έλυα Βερυκίου, εκδόσεις Ιβίσκος
Πίσω από τις λέξεις κρύβεται χείμαρρος μία απέραντη σιωπή,
εκείνη η δίψα η ζωντανή για ουσία.
Το φρέαρ ανοίγεται πάντα βαθύ,
η εξόρυξη, μία εργασία δύσκολή μέσα στου βράχου το σκοτάδι.
Δεν έχει νόημα να διαπεράσεις το μυστήριο,
αυτή η αχτίδα σημαίνει τόσο δυνατά,
αρκεί για να αναδυθεί ολόφωτος ο πηλός σου.
Είναι παράξενα όμορφη η ζωή της προσμονής,
ιδίως στο τέλος, αφού απλώνεται το φως στην ευλογημένη του βαθύτητα
και της ψυχής πάλλεται γαλάζιο το κύμα.
Τουλάχιστον, όταν θα πλησιάσει των δακρύων ο έσπερος
να μην καμφθεί το φρόνημα,
να μην δύσει το βλέμμα.
Και προπαντός να μη σφραγισθεί η καρδιά,
την ευωδία να αισθανθεί στον κήπο των αρρήτων.
Νύχτα, που αψηφά το εφήμερο.
Περπάτησα πολύ.
Τα πάντα, εδώ.
Και το φεγγάρι, μία λάμψη γαλήνης,
καθώς αφήνει η μετάνοια απαλά
ρόδο αμάραντο ανάμεσα στα χέρια.
http://elyaverykioupnoespoihshs.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου