Ζύγωσε κοντά στην αντιγνωμία του
τα χέρια του ακουμπούσαν τα πλήκτρα από το πιάνο
όταν τον έπαιρνε ο ύπνος
ξεκουράζονταν με τις παρτιτούρες αγκαλιά
τα πόδια του αδύναμα δύο κλωστούλες από κέντημα
μόνο τα χέρια του έπαιζαν ολημερίς
το απαύγασμα της ψυχής του
έρεε στο δώμα η αχλή
τα σκοτάδια ,είχαν γίνει αυλόπορτες από φως
πότε -πότε γινόταν αράθυμος
μα τότε τα χέρια του επέμεναν πιο πολύ
τα πόδια πάντα επέμεναν στην παύση τους
και έμεινε κοντολογίς
να απαριθμεί την ζωή του
μέσα από τις νότες
με παύσεις ζωής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου