Φωτογραφία:Martin Rak |
Είμαι παιδί της νύχτας.
Ψάχνω το χρώμα της,
στο δέρμα το ρίγος,
ιππεύοντας τους τέσσερεις τροχούς.
Στις μοναχικές διαδρομές,
συνοδοιπόροι τ'αναμμένα φώτα
χαράζουν τον ορίζοντα
και μουσικές χορεύουν την ψυχή.
Οδηγώ σε νυχτερινές λεωφόρους,
που τις χτίζουν εικόνες,
πλάνα από ταινία ασπρόμαυρη.
Η ησυχία στους δρόμους
απλώνει μέσα μου
και χρίζεται συνοδηγός.
Που και που καθίζουν
δίπλα μου πρόσωπα
που έφυγαν για πάντα
ή μ'αγάπησαν για λίγο
κι επέστρεψαν στη μέρα τους.
Κουβεντιάζουμε σιγανά
και όταν δεν μιλάμε,
συγυρίζω στα συρτάρια του νου
γέλια,εικόνες,σκέψεις.
Μαγική η ηρεμία,
σταλάζει μέσα μου
πόθο άσβηστο
για τα ταξίδια της νύχτας.
Γοητευτικό, όπως όλα σχεδόν.
ΑπάντησηΔιαγραφή