ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ ΛΟΥΛΕΛΗ. " Οι μέρες του γιασεμιού "

Κι ύστερα θύμωσαν του γιασεμιού
οι μέρες.
Γιατί τα νυχτολούλουδο
βαστούσαν τσίλιες στις νύχτες,
για να κλητεύουν με τις χαραυγές
και να τις παρενοχλούν,
και γύρευαν μετά δικαιώματα
από τις ερωτοτροπίες.
Μα οι νύχτες ήταν νύχτες,
όσο ένα φίλημα του Λίβα
με τη θάλασσα διαρκούσαν
και περνούσαν,
διαλύονταν από τους υδρατμούς,
ενώ οι μέρες ήτανε αλλιώς,
α, ευλογημένες μέρες!,
μέσα σε βάζα συντηρούσανε
τα γιασεμιά που ξέμεναν αποβραδίς
κι έκλειναν όλες τις υποσχέσεις
σε μπαούλα,
τους όρκους που ξέφευγαν,
ερωτοτροπώντας θηλυκό μ αρσενικό,
για να κρατήσουν το άρωμά τους
μέχρι τ άλλο δειλινό,
μην καταρρεύσουνε οι πύργοι
που σμιλεύτηκαν στην άμμο.
Κι όμως, παρολαυτα,
οι βουκαμβίλιες και το γιασεμί
αγαπούσανε τα βράδια,
λάτρευαν το σκοτάδι που
ξεχυνόταν από τις κορμοστασιές,
από τις μυρωδιές των εραστών
κι από αγαπητικούς ψιθύρους....
Κι όμως,
ξοδεύει η νύχτα τους αποταμιευμένους
έρωτες της μέρας
και στα λυτά μαλλιά της
οι προσμονές στερεώνουν
αναμνηστικά,
τα πέταλα των πόθων..................

ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ ΛΟΥΛΕΛΗ.