ΙΩΑΚΕΙΜ ΠΑΠΑΧΡΟΝΗΣ " Ατιτλο"

Πίνακας: Μαρκ Σαγκάλ

Στα μύχια της ανάγκης σου πλαθόμουν.
Αιώνες.
Από τα όνειρα που κύλαγαν στα δάκρυα
και μέσα μου σταλάζανε από τα βάθη των πληγών.

Και πάλεψα. Στο σχήμα μιας αγάπης να χωρέσω.
Και γδάρθηκα. Από όλα του δέρματος τα σκότη.
Τα ψέματα
τις νύχτες τις μοναχικές,
την ερημιά.

Το χώμα με τα νύχια έσκαψα
να σε ανασάνει ο πόθος, που ασφυκτιά αγέννητος.
Το πορφυρό του πάθους σώμα που απόμεινα.

Κοίτα την πείνα πως σκιρτάει
τη σαρκωμένη στους μυώνες
Άκου το γόο απ τα χέρια μου
τ΄ από τη δίψα σου πλασμένα

Και γεύσου στο πρόσωπο μου την οδύνη
που από νύχτες αξημέρωτες
δυο μάτια ανάψαν, δίχως βλέφαρα
δυο κάρβουνα καθάριας, αέναης λαχτάρας.

Και πια, το μόνο που ζητώ
είναι να ράψεις πάνω μου
τον ήλιο σου
Να γεννηθώ
αυγή ροδοδάκτυλος