ΒΕΡΥΚΙΟΥ ΕΛΥΑ " Αγρυπνία.."

 Απόγευμα

Τριγύρω ξέπνοα φύλλα να αναστέλλουν τη θλίψη.

Είμαι μία ρίζα ασθενική,

που ψάχνει να βρει φως για να βλαστήσει.

Ένα πουλί πετά μες στο δωμάτιο,

σκορπά, γύρη χρυσή, ο χρόνος.

Από αλήθεια ανυψώνονται τα πράγματα,

από αγάπη ανασταίνονται σε ιδέες.

Μέσα σε λάμψεις γκριζοπράσινες πεθαίνει ήσυχα 

το σκοτάδι της σιωπής μου.

Αποχωρώ.

Η νύχτα απλώνει στο μυαλό τις μυστικές πηγές της.

Το ημίφως παίρνει τις σωστές διαστάσεις του,

σχεδιάζει θάλασσες, νησιά στις άκρες των δαχτύλων.

Η αγρυπνία, σημαίνον της πληρότητας.

Η ώρα είναι τρεις,

γράφω

και τα κεριά μου δεν είναι πια σβησμένα.

Έλυα, από την ανέκδοτη συλλογή Η θάλασσα της νήψης