ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ ΧΡΥΣΑ - ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Οι άνθρωποι συνεχίζουν

να κάνουν τα ίδια πράγματα

όπως και πριν,

ανάμεσά τους τα κενά,

μόνο ο αέρας περνάει 

η μόνη καλοσύνη

και έρχονται οι νύχτες, 

ξημερώνουν οι μέρες

οι άνθρωποι ζαλισμένοι 

κι ανάμεσά τους τα κενά.

Χρύσα Μιχαλοπούλου

Πέφτει η αυλαία του ήλιου 

πάνε χαμένες οι εξαιρέσεις 

και οι εξαιρετέοι 

όλοι μέσα σε ένα ντρουβά 

το απανωτό κρυφτούλι των σκιών 

παραμονεύει. 

ποιος θα κλείσει την ορθάνοιχτη 

πόρτα της λήθης; 

Αν εξαιρέσουμε τον ύπνο 

ο ήλιος δεν αντέχει 

Χρύσα Μιχαλοπούλου

Ο εύρωστος λόγος 

ξεδιαλύνει 

τους κόμπους 

μέσα μου 

και τα 

ανάλαφρα 

βήματα 

του χορού 

είναι τα στέρεα 

βήματα 

προς τη 

θεμελίωση 

της προσωπικής μου 

ελευθερίας.

Χρύσα Μιχαλοπούλου

Τα 

αστέρια 

πρέπει 

να 

έχουν 

και 

πλάτες.

Γιορτάζω σε έναν ελεύθερο χώρο

εκεί τρώω 

εκεί κοιμάμαι

κάτω από το άνθος που κρέμεται

το κλωναράκι.

Χρύσα Μιχαλοπούλου

Αρχόντισσα 

ενός 

φτωχού 

κελιού