ΔΕΜΠΕΡΔΕΜΙΔΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑ " Ανθρώπινες χειμωνιάτικες μορφές "

Το χιόνι δεν λιώνει
Αν οι νύχτες δεν είναι ζεστές
Βγήκα έξω να δω τ άστρα 
Τρεμοσβήνουν, σαν μικρές φωτεινές κουκκίδες
Τι όμορφα ανακατεύονται τα χνώτα μου με το κρύο 
Σχηματίζουν νοερές ξάστερες αγάπες 
Το στήθος φουσκώνει, οι μελωδίες του σύμπαντος συντοφεύουν τους πόνους 
Ο λευκός χιονιάς πηρουνιάζει το κορμί
Τυλίγεται με τις κουκκίδες διακυβεύοντας το φως
Σαν φάρος στις καρδιές μας 
Χαίρομαι ,να απλώνω τα χέρια όσο ψηλά μπορώ
Να πάρω το φως των αστεριών
Να ταξιδέψω σε μαγικούς πλανήτες
Μαζί πλάι χέρι με χέρι 
Δεμένη ένα με τον ουρανό σαν κερί φωτίζω 
Συναντηθήκαμε και πάλι ,κι άλλη φορά μαζί
Θα είμαστε ως την επομένη Άνοιξη 
Έτσι αρχίζει η ζωή
Έτσι τελειώνει 
Γεωργια Δεμπερδεμιδου 1/1/2015