Μαρία Αυγερινού - Το Παράθυρο του Τρελού
Προοπτική δεν υπάρχει
ούτε ύπαρξη
ένα παράθυρο μόνο κι ένας τρελός
που κρύβεται να σωθεί
απ’ τον κόσμο, τις σκέψεις
την απελπισία μιας ελπίδας
ενισχύοντας την τρέλα
κομματιάζοντας τον αέρα
καταπίνοντας σύννεφα
στο αδιόρατο παρατείνει και απειλεί
υποφέρει στην αυτοσυντήρηση
ζητά απαντήσεις στην αοριστία
απλώνει εικόνες στο πατρικό σκαλοπάτι
πέφτει στα γόνατα, μπουσουλά σαν νήπιο
κι όλο περισσότερο πασχίζει να μάθει
γδέρνοντας το πάτωμα
γράφοντας στην απομόνωση
για ότι τον στοίχειωσε για ότι δεν έζησε
γυρεύοντας τον σε άλλη διάσταση
στην αγκαλιά μιας ΑΓΑΠΗΣ
κι ότι μακριά τον κράτησε: ένα βιβλίο, μια πένα, μια απουσία
σκηνές ζωής
καλούπια γυαλιστερά
απορημένες ελλείψεις
που διαπιστώνουν καχύποπτα
καθηλωμένα, άψυχα
την αλήθεια μιας βιογραφίας.
Ίσκιος κρεμασμένος
πληγές που στάζουν στον τοίχο
όπως πάντα
όπως τότε.
Νυχοπατώντας αμετακίνητος
αγανακτά σε διαλόγους
σε διαλογισμούς με δεμένα χέρια
τον χρέωσαν κι αυτά
καρφώθηκαν σε κάδρο, μάτωσαν οι στιγμές, ζάρωσαν.
Τι ωφελεί άραγε;
Το σκοτάδι λήθαργος αλαφιασμένος έγινε.
Κοιμήσου ύπαρξη,
αδίκως ξοδεύεσαι
στην χαραμάδα μιας απόφασης θα μείνεις
Έμβρυο του εαυτού σου.
Θ’ αλλάξεις πρόσωπο σαν βγει η νύχτα,
σαν τρίξουν τα σανίδια
κι η αρρώστια ακούσει ρωγμές γηρατειών.
Θ’ ανοίξεις το παράθυρο στον τοίχο
να δραπετεύσει η παράνοια
στην εξαθλίωση μιας βιογραφίας
και θα βρεθείς Μόνος.
Μαρίa Αυγερινού
Klarita Selmani - Dritarja e të çmendurit (Maria Avgerinou)
Përktheu: Klarita Selmani
Perspektivë nuk egziston
as egzistencë
vetëm një dritare dhe një i çmendur
që fshihet për të shpëtuar
nga bota, mendimet
dëshpërimi i një shprese
duke ngritur dozën e shpërfytyrimit
duke copëtuar ajrin
duke gëlltitur re.
qënësi e padukshme që turfullon dhe kërcënon
duke vuajtur në vetë-mbajtje
duke kërkuar përgjigje i pasigurt
shpërndan imazhe në shkallëzimin prindëror,
rënë në gjunjë duke u zvarritur si një foshnjë
e vuan gjithnjë e më shumë për të mësuar
duke gervishtur dyshemenë
duke shkruar në vetmi
për gjithshka që e shënoi, për gjithshka që nuk jetoi
duke e kërkuar atë në një dimension tjetër
në krahët e një DASHURIE
dhe gjithshka që e mbajti larg: një libër, një laps, një mungesë
skena jetese
kallëpe të ndritshëm
mangësi mëdyshëse
që konsiderohen të dyshimta
gozhduar, pa shpirt
të vërtetën e një biografie.
Hije e varur
mbushur plagë që rrjedhin mbi mur
si gjithmonë
si atëherë.
Duke ecur në majë të gishtave, i palëvizshëm
indinjohet dialogjeve
medition me duar të lidhura
e lanë vetëm edhe ato, duart
u gozhduan në kornizë duke përgjakur momentet,
u vyshkën.
Ç'vlerë ka?
Në tmerr letargjik u shndërrua errësira.
Fli ekzistencë!
shpenzohesh padrejtësisht
në skutën e një vendimi do të mbetesh.
Fetus i vetëvetes.
Do të ndryshosh pamje, sapo të bjerë nata
kur të fillojnë të kuisin derrasat
dhe sëmundja të depërtojë nga të çarat e plakjes.
Do të hapësh dritaren në mur
për të arratisur marrëzinë
në mjerimin e një biografie
dhe do të gjendesh Vetëm.
Përkthimi nga greqishtja: KlaritaSelm@ni
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου