Από τα συντρίμμια της ζωής μου,
έφτιαξα πηλό.
Τον έπλασα με ψυχή
και τον ράντισα με δάκρυ.
Στην καρδιά μου
φύτρωσε ένα γιασεμί
που ευωδιάζει
μέσα στα σπλάχνα μου
και είναι περίεργο
αλλά η φλόγα στο κερί
δεν σβήνει ποτέ,
γιατί,
για την ελευθερία της ψυχής,
πολεμάω απλόχερα
και ας συναντώ εφιάλτες
στον δρόμο μου.
Τώρα βρίσκω καλοκαίρι
στα κρύα του Δεκέμβρη
και δροσιά
στο Αυγουστιάτικο φεγγάρι.
έφτιαξα πηλό.
Τον έπλασα με ψυχή
και τον ράντισα με δάκρυ.
Στην καρδιά μου
φύτρωσε ένα γιασεμί
που ευωδιάζει
μέσα στα σπλάχνα μου
και είναι περίεργο
αλλά η φλόγα στο κερί
δεν σβήνει ποτέ,
γιατί,
για την ελευθερία της ψυχής,
πολεμάω απλόχερα
και ας συναντώ εφιάλτες
στον δρόμο μου.
Τώρα βρίσκω καλοκαίρι
στα κρύα του Δεκέμβρη
και δροσιά
στο Αυγουστιάτικο φεγγάρι.
Ένα χαμόγελο,
ένα παιχνίδι
αγκαλιάζουν την ψυχή μου,
σαν τον πρώτο μου έρωτα.
ένα παιχνίδι
αγκαλιάζουν την ψυχή μου,
σαν τον πρώτο μου έρωτα.
Κική Μπουρδάκου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου